คลื่นชีวิต

คลื่นทะเล ถาโถม เร้าโรมหาด
เฝ้าซัดสาด ผืนทราย พรายฟองขาว
ไม่เคยหลับ กลับตื่น อย่างยืนยาว
ดุจเรื่องราว ของคน บนโลกา
คลื่นมนุษย์ รุดเร่ง คล้ายเคร่งเครียด
รักโกรธเกลียด ปะปน คล้ายค้นหา
ทั้งโลภหลง บ่งชัด เป็นอัตตา
เมื่อเกิดมา เวียนว่าย ในสายกรรม
บ้างดิ้นรน ทนสู้ อย่างผู้น้อย
บ้างก็คอย โชคชะตา ดูน่าขำ
บ้างก็ชอบ ป่ายปีน ศีลธรรม
บ้างถลำ เกลือกกลั้ว มั่วอบาย
ทรชน คนพาล สันดานหยาบ
ติดตราบาป ให้เห็น เป็นเครื่องหมาย
มองกงจักร เป็นดอกบัว จนตัวตาย
สิ่งสุดท้าย ฝากชื่อ คือคนเลว
ก่อนจะถึง กองฟอน นอนสงบ
อาจต้องพบ วิบาก อยู่ปากเหว
ดิ่งจมสู่ นรก หมกไฟเปลว
ร่างหลอมเหลว สิ้นลับ ดับชีวา
น้ำทะเล เป็นคลื่น ซัดผืนฝั่ง
ครืนโครมคลั่ง กระโชก โตรกหินผา
คลื่นชีวิต คนเทียบ เปรียบคงคา
โชคชะตา ผันแปร ไม่แน่นอน