นิทานขรัวตา กระพรวน
คนกรุงศรี
นิทานกลอน สอนใจ เล่าไว้ว่า
กลุ่มชาวนา เมืองไกล ริมไพรสณฑ์
หาข้าวปลา เก็บไว้ ใช้เลี้ยงตน
ผลิตผล ใส่ยุ้งฉาง อย่างพอดี
พวกหนูนา มากัน มันกวนนัก
เดินกันขวัก วิ่งไขว่ ไปทุกที่
กัดข้าวของ เสียหาย ไม่ปรานี
เบื่อเต็มที ต้องกำหราบ รีบปราบมัน
ไปหาแมว เปรื่องปราด ฉลาดแสน
เป็นตัวแทน ไล่หนู ดูแข็งขัน
พวกหนูเข็ด ขยาด หวาดกลัวกัน
มิเป็นอัน จะหากิน ในถิ่นแมว
หนูเดือดร้อน นักหนา แสนสาหัส
ต้องขจัด ออกไป อยู่ปลายแถว
ร่วมปรึกษา หาวิธี มองวี่แวว
คิดออกแล้ว เรามี วิธีการ
เมื่อแมวมา คราใด ให้เรารู้
แล้วไปอยู่ ห่างพ้น คนละด้าน
เอากระพรวน ผูกคอมัน ไอ้แมวพาล
ท่านประธาน อนุมัติ จัดเร็วไว
เร่งรัดหา กระพรวน ด่วนที่สุด
ต้องรีบรุด จัดการ อย่าขานไข
ข้อสำคัญ เพียงอย่าง ยังหนักใจ
หนูตัวไหน จะกล้า ....อาสาทำ