เธอคนนั้น
คนกรุงศรี
ตระกูลดี เลอเลิศ กำเนิดก่อ
ทั้งแม่พ่อ เพียบพร้อม ถนอมเจ้า
อีกญาติมิตร ห้อมล้อม ช่วยกล่อมเกลา
เรื่องโศกเศร้า สิ่งใด ไม่เคยมี
ชะตานั้น ผันแปร มิแท้เที่ยง
ฤๅจะเลี่ยง ลิขิตไป ได้หรือนี่
ฟ้ากำหนด กฎไว้ ไร้ปรานี
เกินกว่าที่ จะรับ แปรปรับทัน
สิ้นพ่อแม่ แม้ญาติ ขาดไออุ่น
คนเกื้อหนุน เคียงข้าง มิตรสร้างฝัน
รับน้ำใจ ไมตรี ที่แบ่งปัน
ก็สุขสันต์ ยอมรับ กับความจริง
แต่โรคภัย ในกาย สุดหน่ายนัก
ภาระหนัก ทุกข์เข็ญ เป็นอย่างยิ่ง
กำลังใจ หลายหลาก หมายพักพิง
กับอีกสิ่ง ยึดย้ำ ธรรมคุณ
ในสังคม วุ่นวาย หลากหลายหมู่
เธอต่อสู้ ล้างกรรม ที่นำหนุน
หวังชาติใหม่ ภพหน้า ฟ้าค้ำจุน
เร่งสร้างบุญ เก็บนำ ผลกำไร
ข่าวเธอลับ หลับตา ลาลับโลก
จบทุกข์โศก เสียที ที่หม่นไหม้
หลายปีผ่าน ผองเพื่อน ลืมเลือนไป
วันนี้พบ เธออยู่ใน ....ใต้แสงธรรม