ร้ายหรือรักหนักใจบอกไม่ถูก รักนั้นปลูกสุขศรีมีทั้งหมอง เพราะจิตใจไปติดเฝ้าพิศมอง ว่ารักต้องให้สุขแท้แต่ฝ่ายเดียว จิตสองจิตคิดรักสมัครฝัน ผ่านคืนวันผ่านไปใช่ประเดี๋ยว กว่าสองจิตชิดใกล้ได้ควั่นเกลียว ได้ข้องเกี่ยวพบหมดบทลองใจ พบทั้งดีมีทั้งร้ายหญิงชายพบ ไม่สามารถอาจหลบมิพบได้ เพราะสองจิตคิดอ้างต่างกันไป เมื่อแรกใหม่เริ่มก่อก็พอทน แต่หากกาลผ่านไปเริ่มไม่อด ต่างสวมบทว่าดีเริ่มมีบ่น มิตามใจให้กันรั้นทุกคน รักปี้ป่นว่าร้ายหมายเคืองกัน ยามคืนดีมีรักสลักจิต ลืมความคิดขุ่นเคืองเรื่องผ่านผัน มองเห็นรักสดใสไปนิรันดร์ ไม่โศกศัลย์ปวดจิตคิดทางดี ร้ายหรือรักจักรู้อยู่ที่จิต จะยึดติดทางไหนคิดให้ถ้วนถี่ รักและร้ายหมายปนทุกคนมี มิอาจหนีจากร้ายเมื่อหมายรัก
8 พฤษภาคม 2554 10:42 น. - comment id 1193503
รู้แต่ว่า เวลารักมักจะเกิดห่วงใยค่ะ
8 พฤษภาคม 2554 12:43 น. - comment id 1193541
ทั้งหวง... ทั้งห่วง... จนเกิดเป็นห้วง... เฮ้อ...... ซะ..ซะ..แซม
8 พฤษภาคม 2554 16:39 น. - comment id 1193578
สงบปากสงบคำ
8 พฤษภาคม 2554 16:41 น. - comment id 1193580
9 พฤษภาคม 2554 15:12 น. - comment id 1193728
ขอบคุณทุกท่านอ่านกลอนนี้ เปรมปรีด์มีคนสนใจอ่าน คนรักอักษราค่ากลอนกานท์ สำราญมีคนสนใจกลอน
9 พฤษภาคม 2554 23:41 น. - comment id 1193869
แวะมายิ้ม