เหมือนว่าเราผูกพันรักกันมาก ถึงพรากจากกันไกลไม่เคยสน คล้ายเชื่อมั่นต่อกันมั่นกมล แม้นต่างคนก้าวไปไม่ระอา เหมือนเราเคยรักกันคงมั่นนัก เพียงรู้จักไม่นานพานห่วงหา ยังลึกซึ้งงดงามยามสบตา ดั่งคบมานานปีไม่มีจาง เหมือนความรักนิรันดร์นับกัลป์กัป วันคืนลับล่วงไปไม่เคยห่าง มิตรภาพลึกล้ำไม่อำพราง เราเผยวางหัวใจให้แก่กัน เหมือนทุกอย่างลงตัวชัวร์ว่าใช่ แต่เราไยบาดหมางต่างโศกศัลย์ มีเพียงรักแรกพบคบผูกพัน ถ้อยจำนรรจ์ลืมเลือนเหมือนไร้ค่า ความเป็นจริงเพราะเราไม่เข้าใจ รักกันไปเท่านั้นมั่นหนักหนา จึงมองข้ามความต่างหว่างอัตตา สร้างกำแพงเสียดฟ้ามาขวางใจ เราละเลยเรียนรู้กันวันปีผ่าน ยามพบพานจึงห่างต่างสงสัย เพราะกำแพงอัตตามาบังไว้ เกินกว่าใจปีนข้ามมาพบเจอ...
7 พฤษภาคม 2554 15:30 น. - comment id 1193336
กลับจากพาหมอ เอ้ย.... พาหมาไปหาหมอ...ดีเพื่อน
7 พฤษภาคม 2554 18:13 น. - comment id 1193391
อยากอ่านจังเลย แต่ไม่เห็น
7 พฤษภาคม 2554 19:04 น. - comment id 1193399
ลึกซึ้งมากค่ะ ช่องว่างระหว่างความรักก็คือความไม่เข้าใจ ที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกๆคน
7 พฤษภาคม 2554 20:51 น. - comment id 1193412
7 พฤษภาคม 2554 22:26 น. - comment id 1193426
ถ้าเปิดใจคุยกัน... รักก็ต้องเข้าใจในรัก ถ้าต่างฝ่ายต่างเก็บ.. ก็มีแต่เจ็บกับเจ็บ..
7 พฤษภาคม 2554 23:38 น. - comment id 1193433
เปิดหัวใจอย่าได้ ปิดบัง เลยนา มีสิ่งใดรับฟัง หมั่นแก้ มัวหลบซ่อนรักพัง พินาศ แท้เทียว หากมั่นในรักแท้ ย่อมพ้นโพยภัยฯ
8 พฤษภาคม 2554 13:15 น. - comment id 1193544
จะพยายามให้มากขึ้นค่ะ... จะได้เข้าใจ... แซม