. ไร้รอยยิ้ม ทักทาย จากราตรีเดียวดาย วิเวกหวั่น เนิ่นยาวนานคืนค่ำรำพัน แผ่วบทเพลงแสงจันทร์ รำไร หริ่งหรีดกรีดเสียงร่ำ ระโหยหา ริมฝั่งธารน้ำตา ที่รินไหล ประหนึ่งเสียงโศกตรม ระงมไพร ฟังกรีดเฉือนสะเทือนใจ ทรมาน รับรู้ทั่วหัวใจ กระไรลึก ล่วงดีทรามความรู้สึก อันพ้นผ่าน รับรู้วางบางสิ่งไว้ กับวัยวาร ร้อนเย็นโลกยาวนาน มรคา นับเนิ่นอสงไขย อันไม่สิ้น หลายหลากผืนแผ่นดิน ที่กลบหน้า สัญจรแห่งวิญญาณ ที่ผ่านมา รับรู้ถึงชะตา ความเป็นไป งดงามในความเศร้า กองเถ้าถ่าน นับเนิ่นเนาแห่งกาล ยุคสมัย เราต่างค้นความจริง ของสิ่งใด จากโลกที่กว้างไกล จินตนาการ .......................... โดยคำ ลานเทวา
25 เมษายน 2554 14:19 น. - comment id 1191716
งดงามในความเศร้า กองเถ้าถ่าน นับเนิ่นเนาแห่งกาล ยุคสมัย เราต่างค้นความจริง ของสิ่งใด จากโลกที่กว้างไกล จินตนาการ ----------------------------------------------- ชอบครับ
25 เมษายน 2554 15:06 น. - comment id 1191718
ความว่าลึกมหาสมุทรว่าสุดลึก ห้วงใจนึกลึกกว่าคราเสกสรร ซ่านซ่อนผนึกแกว่งใจในผูกพัน เปลี่ยนชีวันยากหยั่งยั้งเกินทน. แวะมาเยี่ยมครับ แก้วประเสริฐ.
26 เมษายน 2554 09:34 น. - comment id 1191756
ลึกสุดห้วงดวงใจไร้ขอบเขต........ ไพเราะ.....งดงาม......ล้ำลึกค่ะ
27 เมษายน 2554 17:19 น. - comment id 1191887
สุดยอดจริง ๆ ครับท่าน
28 เมษายน 2554 22:00 น. - comment id 1192029
ราตรีนี้ขอหลับลึก ไม่ฝันดีกร่าค่ะ อิอิ
30 เมษายน 2554 00:02 น. - comment id 1192168
เยี่ยมจริง ๆ ดีใจได้อ่านงานดี ๆ
3 พฤษภาคม 2554 16:07 น. - comment id 1192684
งั้นๆ... แต่ที่บ้านมีหนังสือท่าน....