. . ไม่มีหรอก ไม่มีใครไหนชนะ ทั้งไม่มีใครเป็นพระ เพราะพ่ายแพ้ ทุกอำนาจสิทธิ์นั้น ล้วนผันแปร จักหมายแลใดปอง เป็นของเรา.... ว่ากันตามสิทธิ ลมหายใจ มืดบอดอันเป็นไป ล้วนเทียมเท่า สรรพสิ่งอันโลกพร้อม จะมอมเมา เพียงรูปเงาแล่นไล่ ให้ไขว่คว้า... ไม่มีหรอก ทุกคำตอบความต้องการ จากหัวใจอัประมาณ ปรารถนา ต่างดิ้นรนเพียงเพื่อ ให้ได้มา สู่ครอบครองแล้วทิ้งลา ไว้รกร้าง... ถามเธอผู้พล่านเพรียก การเรียกร้อง หวังโลกตอบสนอง สิ่งต่างต่าง ความกระหายอยากใคร่ ในแรมทาง เฝ้ารอคอยเธอปล่อยว่าง อยู่อย่างนั้น.... ตราบสุดท้ายปลายทาง แห่งย่างก้าว ล้วนจบสิ้นเรื่องราว ที่ยึดมั่น ไม่มีแม้คนเคย รู้จักกัน ไม่เหลือใดผูกพัน และลึกซึ้ง.... .................... โดยคำ ลานเทวา . .
12 มีนาคม 2554 18:19 น. - comment id 1187476
นมัสการเจ้าคะ
12 มีนาคม 2554 19:20 น. - comment id 1187483
ไม่มีใครปล่อยให้อธรรมย่ำ ย้ำเหยียบยุติธรรมท่ามความหมาย ไม่มีใครปล่อยปละและดูดาย แห่งหญิงชายร่วมโลกผู้เติบโต
12 มีนาคม 2554 19:56 น. - comment id 1187487
เข้าใจได้ลึกซึ้งเลยเจ้าค่ะ ที่สุดตัวเราเองเท่านั้น ที่จะอยู่กับตัวเราเอง หาใครอื่นใดไม่
12 มีนาคม 2554 20:35 น. - comment id 1187497
แวะมาอ่านค่ะ...
12 มีนาคม 2554 23:59 น. - comment id 1187558
ดีครับยังติดตามผลงานของท่านพี่เสมอนะ
13 มีนาคม 2554 06:48 น. - comment id 1187571
กราบสวัสดีครับ กลอนท่านไพเราะกินใจมากครับ
13 มีนาคม 2554 23:33 น. - comment id 1187584
พบแล้วนะ ? ..ธรรมมะ ละแล้วว่าง หลงแบกหนัก ไม่พักวาง..ก็เป็นอย่างเก่า ปลดแอกลง ปลงจากบ่า อย่าไปเอา ! ปล่อยตัวเบา เปล่าว่าง ! ..อย่างชื่นบาน
13 มีนาคม 2554 14:43 น. - comment id 1187673
13 มีนาคม 2554 16:15 น. - comment id 1187716
14 มีนาคม 2554 09:58 น. - comment id 1187761
วางอัตตาถวิลยลยินเยี่ยม ใดลุเปี่ยมสุคติจะหมาย หากปฏิสัมพันธ์อันตราย ตัวตนตายเดียวจริงทิ้งสังคม
14 มีนาคม 2554 21:33 น. - comment id 1187896
ลึกซื้ง ๆ ปล่อยวางบ้างก็คงดี คงจะสบายใจน่าดู