ผีเสื้อน้อยโผผินบินรำร่าย ชมรุ้งพรายสายหมอกชมดอกหญ้า อวดแพรปีกงามวับระยับตา หวังกอดฟ้าจูบลมห่มเมฆินทร์ ล้อลมไหวไปเรื่อยอย่างเฉื่อยฉิว ลัดทุ่งทิวผ่านป่าภูผาหิน ไม่ระวังละเลยเช่นเคยชิน เจ้าจึงบินสู่ข่ายใยแมงมุม สุดจะดิ้นจะรนพาตนรอด รอความมอดม้วยตามย่างสามขุม แมงมุมพุ่งตรงขยับเข้าจับกุม แล้วห่อหุ้มด้วยไหมจากในตัว เฉกโลกมากมีภัยกว่าใครคิด พร้อมปลิดชีพชีวิตทุกทิศทั่ว ที่สวยแสงอาจแฝงแรงน่ากลัว พร้อมรุกรัวให้ดับชั่วกัปกัลป์ รู้ระวังตนไว้ไม่ประมาท แม้ก้าวพลาดก็ไม่ถึงซึ่งอาสัญ แต่หากเหลิงลืมหวงดวงชีวัน ผิดพลั้งพลันอาจติดไหมใยแมงมุม
20 กุมภาพันธ์ 2554 13:29 น. - comment id 1161361
เขียนได้ดีค่ะ พี่นึกอะไรขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง สมัยมัธยม พี่เคยอ่านหนังสือชื่อว่า Charlottes web หรือ ชาร์ล็อตต์ แมงมุมเพื่อนรัก จำได้ว่าเป็นหนังสืออีกเรื่องที่ชอบมากเช่นกัน เพราะหลงรักแมงมุมตั้งแต่นั้นมาเชียวหล่ะ ถึงขนาดไม่กล้ากวาดหยากไย่เลย อิอิ
19 กุมภาพันธ์ 2554 08:29 น. - comment id 1185272
19 กุมภาพันธ์ 2554 09:23 น. - comment id 1185280
เขียนกลอนเก่งนะคะ .. พี่แซมให้รางวัล.. ชอบค่ะ.... พี่แซม
19 กุมภาพันธ์ 2554 10:29 น. - comment id 1185288
เปรียบเทียบดีจังอ่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2554 11:51 น. - comment id 1185304
19 กุมภาพันธ์ 2554 13:32 น. - comment id 1185328
โลกนี้ช่างสวยงาม แต่ในความสวยงามก็มีอันตรายแอบแฝงอยู่
19 กุมภาพันธ์ 2554 13:59 น. - comment id 1185333
เพื่อความอยู่รอดปลอดภัยอ่ะค่า