บนครรลอง วิถี แห่งชีวิต ประกาศิต แห่งฟ้า น่าฉงน บ้างเพริศพราย ประกายพร้อย ลอยลมบน บ้างทุกข์ท้น ต่ำตม จมบาดาล ต่างเวที ต่างวิถี ต่างความฝัน แม้ต่างกัน ด้วยต้นทุน บาปบุญฐาน แต่เทียมเทียบ เสมอดุล ซึ่งทุนกาล ให้เลือกผ่าน ชาติภพ จบอย่างไร จะเลือกเดิน ทางสว่าง หรือทางมืด ทุนกำพืด ใช่สำคัญ ดอกไฉน จะตีโพย โวยวาย ตีพายไย โลกนี้ไซร้ ใช้สั่งสม บุญบารมี บุญทุนเดิม มีหลาย สบายหน่อย บุญเดิมน้อย สบายน้อย ด้อยสุขี บาปทุนเดิม ทำมาก ลำบากทวี บาปเดิมนิด ชีวิตนี้ ลำบากทอน บุญเดิมทำ กรรมเดิมแต่ง มาทั้งสิ้น แม้ชีวิน ผกผัน อย่าบั่นถอน จงมั่นใน บุญวิถี มิคลายคลอน เรื่องร้ายร้อน กุศลห่ม ให้ร่มเย็น ทางเดินโลก มนุษย์นั้น สั้นเพียงนิด มรรคาแห่ง วิญญาณจิต ไกลแสนเข็ญ ระเริงว่าย ในวังวน แห่งวงเวร มิว่างเว้น เมื่อใดหนอ จึงพอกัน ยังโลภหลง มิลด มิละ.เลิก มิเพียรเพิก กิเลสร้าย ภัยมหันต์ กี่รอบรัด วัฏสังสาร อันอนันต์ กี่บ่วงทัณฑ์ แห่งชาติภพ จะจบลง ________________ พอ - 08 ก.พ. 2554
พอ 12 ก.ย. 2556 11:33 น. - ID 139136 
2317
0
0
9 กุมภาพันธ์ 2554 01:36 น. - comment id 1184098
โลกอมนุษย์ ..โลกแกว่ง แรงโลภ โอบไล่ ผลักไส ใฝ่ต่ำ ถลำถลา แก่งแย่ง แข่งขัน เข่นฆ่า ไขว่คว้า หาทาง สร้างตน ..ไร้ศีล ไร้ธรรม ต่ำชั่ว ไม่กลัว กรรมหนอ ฉ้อฉล โกรธา อารมณ์ ข่มคน เหยียบพ้น บนบ่า ข้าพอ อวิชชา หารู้ สู่แจ้ง มัวแก่ง แย่งกิน กามก่อ หลงใหล โลกีย์ นี้หนอ เริงล่อ โลมเลีย เนียนัว สุดท้าย ตายดับ ลับร่าง ไม่วาง เว้นขาด ชาติชั่ว ใช้กรรม ทำมา น่ากลัว หดหัว ตัวตก ..นรกรอ สายสิ้น ดินกลบ กลับเกิด นรกเปิด เตลิดว่าย กายก่อ ทุกข์ทน วนเวียน เอียนท้อ เกิดต่อ ก่อดับ นับนาน ..โลกแกว่ง แรงล้า ช้าลง เกวียนกง กรรมกรีด ขีดคั่น ตายนับ ดับขั้ว ชั่วกัลป์ สวรรค์กั้น อมนุษย์..สุดทาง ร่วมแจมเจริญธรรม สาธุๆๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
