รอยไถแปรทิศทางเปลี่ยน

ดวงตะวันทอแสงแดงเจิดจ้า
สู่ท้องนาต้นกล้ายามหน้าหนาว
บทละครชีวิตบอกเรื่องราว
ผ่านทุ่งข้าวเล่าเรื่องความเป็นมา

มองออกไปท้องนากล้าสดเขียว
แตกใบเรียวชูช่อรอฝนฟ้า
แดดยามสายร้อนแล้งแห้งโรยลา
เหล่าปูปลาต่างหาที่หลบภัย

นาผืนนี้คนทำมาหลายรุ่น
ช่วยค้ำจุนข้าวปลาคราสมัย
ครั้งปูย่าลูกหลานร้อยมาลัย
จุดเทียนขัยตะเกียงเพียงนำทาง

เปลียนควายไถเดินย่ำมาหลายตัว
เมื่อแก่มืดตามัวปล่อยละวาง
ไถไม่ไหวปล่อยนาดูรกล้าง
ยามฟ้าสางเอี้ยงโคลงยังเฝ้ารอ
เคียวคันเก่าคันฉายเหน็บติดเสา
บอกเรื่องราวเก่าก่อนเคยเกิดก่อ
ให้พากเพียนมุ่งมั่นคงมีพอ
ปู่ย่าพ่อสร้างทำหลายชั่วคน

มองดูรอยไถแปรทิศทางเปลี่ยน
คนต่างเวียนเข้ากรุงดูสับสน
ลืมท้องนาบ้านเราหลงลืมตน
โลกวกวนผันแปรไปตามกาล