ครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันพลาดพลั้ง กับความรู้สึก ของตัวเอง ดวงตาของเธอ มองฉัน มันว่างเปล่า เว้ง---ว้าง รอยยิ้ม เลือนหาย ไปจากฉัน ทีละน้อย ใกล้กัน สุด----แสนไกล เพียงเอื้อม สุด----เอื้อม ใจฉันเต็มเปี่ยม ใจเธอว่างเปล่า ฉันมองไป เธอไม่อาจสัมผัสถึง เพียงอากาศ รอบกาย เหน็บหนาว ยาว----นาน ความรู้สึก เพียงเธอ พบผ่าน บางคราว เธอคงลืม ความจริง บางครั้ง ที่เธอรู้สึก เธอไม่ได้ตั้งใจ สิ่งที่เกิดขึ้น เธอคงฝัน หลงลืม เธอตื่นแล้ว ฉันหลับอยู่ เธอพบความจริง ฉันพบความฝัน ในฝัน ฉันพบเธอ เธอไม่พบฉัน มัน “ว่างเปล่า” ภัทราภา 14 ม.ค. 53 แค่บทความธรรมดา ที่อยากเขียนและบอกกับตัวเอง..ไม่ได้หวังให้คุณเจอบทความที่สวยหรู เพียงแค่ให้คุณเข้าใจความรู้สึกของบทกวีเท่านั้น
ภัทราภา 14 ม.ค. 2554 20:23 น. - ID 138752 
7574
0
0
14 มกราคม 2554 21:37 น. - comment id 1179440
ครับ...........................บางครั้ง ... บนผืนผ้าใบสีขาว ... สีจากปลายพู่กันที่ป้ายลงไป อาจเป็นอะไรก็ได้ที่เราอยากให้เป็น
ศิลปะนั้นคืออะไรก็ได้ ไม่มีกรอบหรือเส้นแบ่งใดๆ ครับผม
14 มกราคม 2554 21:59 น. - comment id 1179722
บางที ฉันก็เคว้งคว้าง ในความอึกทึก บางขณะ ฉันกลับโศกเศร้า ในความงดงาม เมื่อคืน ฉันนับดาว ระยิบ วิบวับ แต้มฟ้า แต่เปล่าว่าง เหมือนไร้อะไร แต้มใจ เช้านี้ นกร้องไม่เหมือนที่เคยร้อง วังเวง แหละเหว่หวด ที่กล่องไปรษณีย์หน้าบ้าน พบแต่ข้อความที่ไร้มิตร แปลกจากวันวาน ที่ฉัน รอคอยถ้อยคำจากเธอ ดอกกุหลาบต้นนั้นบานแล้ว แต่ฉัน มิได้ดีใจ พรุ่งนี้คงร่วงโรย เหมือนบางอย่าง ฉันคิด และฉันนึก อึกทึก และเงียบงัน เพียงลำพัง.... คิดถึงเธอจัง / แทนคุณแทนไท
15 มกราคม 2554 15:36 น. - comment id 1179794
มีหรือไม่มี คือความรู้สึก ยังเงียบเหงาเปล่าดาย นกยังร้องเพลง โพ้นฟ้า นางนวลยังค้นหาความหมาย หัวใจคน ให้เปล่าเปลี่ยวกระไรได้
15 มกราคม 2554 18:53 น. - comment id 1179811
สีเมจิ ศิลปะนั้นจะงามได้นั้น เนื่องมาจากความรักและความรู้สึกที่บิสุทธิ์ เหมือนดั่งความรัก จะเป็นรักที่บริสุทธิ์ได้นั่นต้องเกิดขึ้นด้วยความรู้สึกที่วาสงเปล่าโดยไม่ได้หวัง....หรือมุ่งหวังสิ่งใดเพื่อจะรัก ด้วยความเข้าใจในศิลปะ ปล...เรียนศิลป์ด้วยหรือป่าวค่ะ
15 มกราคม 2554 18:56 น. - comment id 1179812
แทนคุณแทนไท ขอบคุณที่ร่วมเข้าใจในบทกวีนี้......และคิดว่าคุณคงเข้าใจความรู้สึกนี้ด้วย...บางครั้งมีบางอย่างที่เราเข้าใจแต่ยังยอมรับไม่ได้...ซึ่งมันต้องใช้เวลา...สำหรับการปรับตัว..บทกวีของคุณ..ทราบซึ้งในอารมณ์...มาก
15 มกราคม 2554 18:59 น. - comment id 1179813
"คุณนิรนาม" ฉันอยากรู้ว่าคุณชื่ออะไร....ขอบคุณที่คุณเข้ามาทักทายเสมอ....แม้นกจะมีฟ้าให้บิน....แต่นกก็ยังบินไม่ทั่วฟ้า...หัวใจคนว่างเปล่ามักเจ็บปวด......แต่ก็ว่างเปล่าสักพักก็คงดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
