แมคนีเซียมหยดน้อยย้อยหยาด มิยั้งขาดพราดจังหวะระยะหยด ลำเรียงรายสายยางมิละลด แต่หละหยดจรดเข็มช่างเต็มที เข็มมันปักหลักคาที่หน้าแขน ยาก็แล่นเข้าเส้นเป็นวิถี มันเจ็บปวดทรมานสิ้นดี ร้าวอินทรีย์เจียนว่าจะขาดใจ แรกก็ทนบ่นสักคำมิทำปริ ตั้งสติเพ่งปวดวินิจฉัย กดอารมณ์ข่มจิตมิคิดไกล ร้าวหัวไหล่ไขว่คว้าด้วยล้าแรง พอเหลืออดกดเรียกพยาบาล รอก็นานแสนนานสงสารแขน พอเธอมายาที่ย้อยทำน้อยแล่น ชลอแม้นแทนเลือดเร้าด้วยเข้าใจ ตาก็มองหยดยาที่หยอดหยาด มือก็ปาดน้ำตาระย้าใส ปากก็พร่ำร่ำร้องบอกหัวใจ มันยังไกลจากเจ้าอย่าเฝ้าครวญ ดูหรือยาหยดนิดฤทธิ์เป็นเอก คุณอเนกอนันท์นับพาหวน ตรองดูน้ำแม้หนึ่งน้อยมิเรรวน มิแปรปวนเปลี่ยนสารยังทานทน แม้นจักหยดเผาะเบาเจ้าหนักหน่วง แม้นจะล่วงเพียงช่วงรูเท่าขุมขน ก็ยังก่อความปวดได้ที่กายคน ใช้เตือนตนให้มั่นไม่หวั่นครอน หากลมเป่าเข้าหูแล้วกูเปลี่ยน ลืมจะทวนทบเวียนเพียรยัดหมอน ใส่จนเต็มแต่ใยเล่ารหุทอน ช่วยหาก้อนหาตุ้มถ่วงหูที
30 ธันวาคม 2553 01:38 น. - comment id 1176939
เพราะมากเลย บทนี้ แต่งออกมาจากความเจ็บปวดหรอ...สู้ๆนะพี่ อดทน แค่นี้ ไกลหัวใจ เหมือนที่พี่บอกนะ :)
30 ธันวาคม 2553 02:17 น. - comment id 1176948
30 ธันวาคม 2553 03:49 น. - comment id 1176958
ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมชม บทกลอน
30 ธันวาคม 2553 13:22 น. - comment id 1177068
น้ำยาหยดดีกว่าน้ำตาหยด ถ้าไม่อดทนไว้คงได้เห็น ทำเป็นเด็กขี้อ้อนเหมือนก่อนเป็น พ่อล้อเล่นเพราะเห็นมาเขียนกลอน แล้วไก่ประเทศไหนเนี่ย ทำไมหน้าตาเป็นแมวไปได้ล่ะ
31 ธันวาคม 2553 01:53 น. - comment id 1177204
ครับพ่อ ก็มันไม่มีไอคอนรูปไก่อะพ่อ
1 มกราคม 2554 10:46 น. - comment id 1177403
สวัสดีปีเถาะนะพี่น้อง คิดได้ทองได้เงินเพลินสุขสม ทั้งโรคภัยนานับอย่าอับจม ทั้งสังคมมิตรดีมีทุกคน สวัสดีปีใหม่2554 ขอโชดดีมีชัยทั่วทุกหน จะขึ้นเหนือล่องใต้อย่าได้จน พรบันดล..ทุกท่านนานนิรันดร์
2 มกราคม 2554 00:02 น. - comment id 1177527
ขอบคุณครับ
2 มกราคม 2554 11:40 น. - comment id 1177574
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้ครูหายเร็วๆนะคะ