ถนนสายชีวิต.. ลิขิตได้
พันหนึ่งราตรี..
ขอชวนเพื่อนอ่านกลอนบทนี้ ประกอบภาพที่ได้ตั้งใจ "เล่าจากภาพ" แบบเต็มที่ได้ตั้งใจเขียนขึ้นที่เวปของพันหนึ่งราตรี.. ด้วย ใจจริงอยากจะลงภาพ แต่ก็ลงไม่เป็นเพราะเพิ่งเข้ามาหัดเขียน หัดทำ หากไม่เป็นการรบกวนมิตรสหาย เเวะไปเยี่ยชมบ้านน้อยของ พันหนึ่งฯ ด้วย.. จะดีใจแท้ ^__^
http://sweetyland.multiply.com/journal/item/43/43
บนเส้นทาง ดำเนิน ของชีวิต
ถูกลิขิต โดยพระเจ้า กระนั้นหรือ
มวลมนุษย์ ผู้ก้าวย่าง ต่างฝึกปรือ
ไม่ยึดถือ ฝ่าพิชิต ลิขิตกรรม..
หลายวิถี ล้วนโชคดี ที่ได้ย่าง
บนเส้นทาง ร่มรื่น ชื่นสุขสันต์
ไม่ทุกข์ยาก รำเค็ญ ห่างจาบรรณ
ด้วยชนชั้น มั่งมี ศรีเงินทอง..
ทางสัญจร ของชีวี มีทางโค้ง
บางคนโรจน์ วิ่งฉิว ไปตามศร
ดั่งกับมี พระเจ้า มาอวยพร
ให้มีแรง โคจร บนเส้นทาง..
อยากไคลคลา ประพาส ทางราบเรียบ
เสมือนเปรียบ ดลฤดี มีแก่นสาร
เยื้องกรายย่าง ในท่ามกลาง บุปผางาม
มิอาจห้าม เดินทางไกล อย่างรื่นรมย์..
อาจมีบ้าง บางนาที ของชีวิต
ที่ก้าวผิด แหกโค้งไป ใช่ที่สม
ควรหรือเจ้า รีบเร่งร้อน จนวายชนม์
โค้งทางกล จึงดับคน นับคณา..
มรรคา บางเส้น ถูกแอบซ่อน
วกวนย้อน เหมือนไม่ ตั้งใจสร้าง
พื้นกรวดหิน ทิ่มแทง ทรมาน
โลหิตพาล ไหลหลั่ง แสนทุกข์ทน..
ช่องหนทาง รางวิถี ก็มีหมอก
มาล่อหลอก เผลอไผล หากไม่สน
คนสะเพร่า ไม่ระวัง อาจเสียตน
ด้วยหลงกล หมอกมัว ที่ยั่วใจ..
เคยบ้างไหม ก้าวไป ทางเย็นเยือก
ไม่ได้เลือก เหน็บหนาว น้ำตาไหล
โชคชะตา บีบบังคับ ให้เป็นไป
หนาวสุดขั้ว หัวใจ ก็จำเดิน..
จะอีกไกล แค่ไหน ก็ไม่รู้
หวังเพียงสู้ ให้คน เขาสรรเสริญ
ก้าวเดินอย่าง มั่นใจ และเพลิดเพลิน
หวังจำเริญ ทำสิ่งลวง ให้เป็นจริง..
บนเส้นทาง ของชีวิต ใช่โรยไว้
ด้วยดอกไม้ สิ่งสวยงาม ตามที่ฝัน
ชีวิตเรา มีขึ้นลง อยู่ทุกวัน
อย่าหยุดฝัน คิดให้ทัน เท่าทุกกาล..
ดูอย่างเจ้า ตูบน้อย ในภาพนี้
นั่งนิ่งชี้ ให้คน เฝ้าสงสาร
มันหยุดนิ่ง จิตสำนึก อยู่เนิ่นนาน
เพื่อจักสร้าง คำถาม ในใจคน..
เป็นมนุษย์ จงทำตน เป็นคนเถิด
แม้ไม่ได้ เลือกเกิด อย่าสับสน
ทางชีวิต ของเรา ไม่อับจน
เพียงเห็นหน ทางกู้ สู้ต่อไป..
อย่าท้อแท้ อาลัย จงอายหมา
มีปัญญา จงสร้าง ทางฝันใฝ่
อาจไม่สวย เพราะล้มบ้าง ไม่เป็นไร
จงภูมิใจ ที่ก้าวไป ด้วยขาตน..