คือเสียงเอิ้นสั่ง คือสามัญปลายฤดู ฝนฮวยหนองคลองนาฟ้าสะอื้น ห้วยลานหินดินชื้นน้ำรื่นไหล ข้าวโอบกอก่อรวงโน้มหน่วงไกว สุดนาไกลเขตข้างหว่างตำบล เปียกลมหอบดอกน้ำฉ่ำอีกรอบ ข้าวลู่หมอบยืนได้ไกวอีกหน เขียดได้น้ำเริ่งร่าโดดมาปน ปลาอดทนเบียดบืนขึ้นคันนา โคกจอมปลวกดินตั้งทางฝั่งโน้น ป่าเห็ดโคนจูมใหม่ดอกใหญ่หนา เก็บเห็ดอ่อนช้อนวางหลังใบคา ใส่ตะกร้าอิ่มหนึ่งจึงจากไป ยามไซปลาลอบวางข้างหนองน้ำ ปลาดุกดำดิ้นโผนจนไซไหว เปิดย่ามเก่าสะพายหลังก็วางไว้ เลือกปลาใหญ่หากเล็กนักปล่อยกลับคืน เบียดน้ำค้างเปียกพุงสะดุ้งโหยง คันนาโคลงเขียดผวาปลาเต้นตื่น อ่อนแล้วหนอดินนากว่าตนยืน คงฉ่ำชื้นฝนสุดท้ายจะคล้ายโคลน ยกรวงข้าวขวางทางให้ตั้งยืน หนักรวงชื้นน้ำค้างหนึ่งยังดึงโหน ค่อยเลาะเลียบเหยียบย่างข้างข้างโพน ฝากรอยเท้าปูดโปนไว้โพนดิน เสียงน้ำนาโตนตกซกซกไหล สาดเสไปเลียบเลาะเซาะกรวดหิน นกกระยางยืนทุ่งมุ่งจากบิน จ่อจิกกินปลาเขียดเคียงข้างกัน คือสามัญฝนสุดท้ายปลายฤดู คือสามัญฝันรู้อยู่เคียงขวัญ มาปูทางทุ่งทองของทุกวัน รอเหมันต์แล้งหลงสู่ดงดอน เอิ้นฟ้าร้องคำสุดท้ายอ้ายลาแล้ว หนอนาแนวข้าวจ๋าขอลาก่อน ให้ตะเกียงไต้ตั้งวางคบคอน จุดไฟฟอนไล่หนาวอีกยาวไกล วันสุดท้ายปลายแล้งแจ้งคิมหันต์ จะพบกันอีกครั้งนามฝนใหม่ หากคิมหันต์บอกลานาตอนใด จะหอบให้ฝนสวยมาฮวยนา __________________ ในวันที่ฝนพรำๆ ตกทั้งวัน ชาวอีสานจะเรียกว่า ฝนฮินหรือฝนฮวย วัฏจักรของสายฝนนั้น มาตั้งแต่เม็ดกล้าที่ยังเป็นเม็ดข้าว สู่การเติบต้นกกกอ และอุ้มท้องออกรวง ในเวลาเดียวกัน ฝนไม่เพียงแต่นำการเติบโตของข้าว แต่ฝนยังนำสิ่งมีชีวิตหลายพันธุ์มาด้วย ไม่ว่าจะเป็นปลา กบ เขียด กุ้ง หอย เห็ดนานาชนิด หน่อไม้ และสิ่งอื่น มาให้เด็กๆชาวชนบท ได้รู้ปรับรู้เปลี่ยน และเรียนรู้วิถีชีวิตในการอยู่กินกับฤดูฝน ท้ายที่สุดแล้วสัจธรรมของธรรมชาติ ได้ชี้ให้เห็นว่า สรรพสิ่งล้วนมีการเกิด การอยู่อย่างนั้น และดับสิ้นไป สำหรับฤดูฝนเองก็เป็นเช่นกัน เมื่อวาระแห่งเหมันตฤดูมาถึง รอยต่อของสองฤดูอันงดงาม ก็ถึงเวลาแสดงความสามัญได้อย่างเต็มที่ ในช่วงระยะเวลาหนึ่งเวลาใด ในช่วงเวลานั้น การเล่นล้อ ระหว่างปลากับเบ็ด เห็ดกับโพนปลวก กบกับเขียด คันนากับหลุมรอยเท้า ก็ได้มีให้เห็นตลอดช่วงฤดูฝน ราวกับว่าธรรมชาติได้ให้รางวัลกับชาวนา ที่ล้าอ่อนจากการสืบสาวข้าวงาม ด้วยการเล่นล้อของสิ่งเหล้านั้น ในความสามัญ ในปลายฤดูฝนเช่นนี้ ผู้เทียวทาง ผู้เป็นไทในท้องนา และผู้เสาะแสวงสายฝน จะได้รับฟังเสียงฟ้าร้องก้องดัง หรีดหริ่งคร่ำครวญ เสียงกบเขียดระงมทุ่ง และเสียงฝนฮวย แต่รุ้งสางจวบจนฟ้าสนธยา ในช่วงของวันหนึ่ง ผิวเผินก็คือเสียงของสัตว์และธรรมชาติ แต่สำหรับชาวชนบทอย่างเราแล้ว มันคือเสียงเอิ้นสั่งลากันนั่นเอง ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ วันเอิ้นสั่งลา ปลายฤดูฝนสู่ต้นฤดูหนาว
ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ 15 ต.ค. 2553 15:49 น. - ID 137377 
1276
0
0
15 ตุลาคม 2553 18:13 น. - comment id 1162173
บทกวีที่งดงามนามฤดู ภาษาพรูอ่อนหวานบันดาลฝัน เห็นภาพฉ่ำน้ำฝนโปรยพรมพลัน ช่างเสกสรรค์พรรณาภาษาจินต์... ...... ฝนฉ่ำ
16 ตุลาคม 2553 19:27 น. - comment id 1162286
ขอบคุณครับ คุณละไมฝน แต่ฟื้นว่าฟื้นยังต้องฝึกฝนอีกเยอะเลยครับ
17 ตุลาคม 2553 12:26 น. - comment id 1162400
เพราะมากเลยน้องชาย หายไปนานแต่มาตรฐานยังเยี่ยมเหมือนเดิมน้อ
17 ตุลาคม 2553 21:53 น. - comment id 1162510
พี่พระอาทิตย์ก็ชมผมซะนะครับ ยังต้องขอความรู้พี่อีกมากมายครับผม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
