วันผ่านไปไว

ณธีร์

ฉันตื่นขึ้น มาใน เช้าวันหนึ่ง
เช้าที่ซึ่ง ลมหวน ทวนมาหา
ฝากกระซิบ เพียงแผ่ว วะแว่วว่า
เป็นอีกครา ที่กาล หมุนผ่านเวียน
เพียงหลงลืม หลับไหล ไปชั่วครู่
ก็พลันตรู่ พลันตื่น พลันฟื้นเปลี่ยน
วันเดือนปี ที่หมุนไป ใจหมุนเวียน
มัวพากเพียร กับภาระ แห่งชีวิต
ทางข้างหน้า อีกเท่าไหร่ ยังไม่รู้
แต่ที่อยู่ ที่ผ่านไป ใครลิขิต
ทางข้างหลัง ที่ผ่านผัน นั้นน้อยนิด
ชั่วชีวิต จะมากน้อย ก็แค่นั้น
ในวัยเยาว์ เราจ่อใจ ไว้วันหน้า
ในวัยกล้า วัยแกร่ง วัยแข่งขัน
เราเหน็ดเหนื่อย กับปัญหา สารพัน
เพียรสร้างฝัน สร้างชื่อเสียง สร้างเวียงชัย
ในวัยกลาง เรากลับกลาย เป็นฝ่ายรับ
ต้องติดกับ บ่วงบาศก์ อำนาจใหญ่
ที่เคยสร้าง เคยระดม สะสมไว้
กลับมัดให้ เราติดบ่วง ห่วงอาวรณ์
ในวัยเย็น กลับเป็นวัย ที่ไร้ฝัน
ไม่กี่วัน ก็จะพราก ไปจากหมอน
จากเพื่อนคิด คู่เคียง จากเตียงนอน
ไปกลายกร่อน กลับดิน คืนถิ่นเดิม
คิดให้ดี ว่าวัน ผ่านไปไว
มีสิ่งใด ที่ยังไม่ ได้ริเริ่ม
มีสิ่งใด ที่ยังไม่ ได้ต่อเติม
มีสิ่งใด ที่ยังเพิ่ม ไม่เพียงพอ
คิดให้ดี ว่าวัน ผ่านไปไว
ฝันสิ่งใด จงน้อมนำ ทำเถิดหนอ
สายนที รี่ไหล ไม่รั้งรอ
เพียงไม่ท้อ ไม่เสียที ที่เกิดมา ฯ