พระสองรูปเดินเข้าไปในวัดร้าง กลางค่ำคืนแสนอ้างว้างและเหน็บหนาว ไร้เศษฟืนต่อสู้กลางน้ำค้างพราว เอาพระไม้ที่แตกร้าวแทนเชื้อไฟ พระที่เดินร่วมทางกันนั้นแสนโกรธ บอกว่า ท่าน...นั้นมีโทษอันยิ่งใหญ่ เผารูปพระพุทธองค์อย่างจงใจ ท่านถือบวชได้อย่างไร...ไร้ศรัทธา อาตมา...หาพระธาตุจากพระพุทธ หวังค้นพบแก้วพิสุทธิ์กลางแสงจ้า ท่านจะพบพระธาตุใดในแววตา เมื่อสิ่งที่ท่านถือมาคือท่อนไม้ พระอีกรูปบอก ฉันใดก็ฉันนั้น คนโง่เขลากอดหมอกควันเมื่อ-ยามสาย หวังค้นพบพระนิพพานอย่างงมงาย ตื่นเช้าขึ้นคงหนาวตาย...รับอรุณ
กระบี่ใบไม้ 13 ก.ย. 2553 08:22 น. - ID 136859 
1293
2
0
13 กันยายน 2553 08:59 น. - comment id 1155617
กระนั้นหรือ....คะ พี่ใบไม้....หลายๆ คนยังยึดมั่นในสิ่งสมมุติ.. บางครั้ง ที่จิตใจเราหวั่นไหว.. คงยังต้องหาความมั่นคงและที่พึ่งทางใจจากภายนอก...
การมีดวงจิตที่มีปัญญา และรู้แจ้งว่า สิ่งที่ค้นหาที่แท้จริงอยู่ในใจตนนี่เอง...คงยากนะคะ....... แซมยังห้อยพระอยู่เลยค่ะ..เวลากลัวๆ ก็ หลวงพ่อช่วยลูกด้วย...
ขอบคุณค่ะ พี่ใบไม้... ขอให้วันนี้เป็นวันเริ่มต้นของอาทิตย์ที่ดีๆนะคะ...
13 กันยายน 2553 10:45 น. - comment id 1155708
เป็นสัจธรรมอันล้ำค่าค่ะ..วันนี้ไม่ได้ต่อเป็นกลอนนะคะ...เมื่อคืนดื่มรอบกองไฟหนักไปหน่อยค่ะ..(แก้หนาว อิอิ)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
