เป็ดน้อยเจ้าเกิดมากำพร้านัก ก็รับรู้ ไอรักจากแม่ไก่ พาคุ้ยเขี่ยเดินดินหากินไป สอนอย่างไร ก็ทำไป ไม่เชี่ยวชาญ แม่พาเดินเจ้าก็เดินตูดสะบัด แม่พาหัดเขี่ยดินกินอาหาร แม่พาจิกเจ้าก็ไซร้ใช้ปากบาน แม่พาขานเสียงกุ๊กไก่ก็ไม่เป็น ยังร้องกิ้วก้าบกันเรื่อยเปื่อย จนแม่เหนื่อยตามใจใช่ยากเข็ญ แม่จะกุ๊กลูกจะก๊าบทราบประเด็น ไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ไม่กังวล ลูกเป็ดกับแม่ไก่ไปด้วยกัน ทุกคืนวันรักใคร่ใจสับสน แม่พร่ำสอนลูกเล่าเรียนเฝ้าเวียนวน จนผ่านพ้นฤดูกาลเนิ่นนานมา เมื่อถึงหน้าน้ำขังวังน้ำขวาง สัญชาติญาณที่วางเอาไว้ว่า เป็ดต้องลงแหวกว่ายในธารา ก็พลันผุดขึ้นมาในสำนึก อนิจจาลูกเป็ดกระโจนน้ำ เพื่อจะเล่นผุดดำตามความรู้สึก จะหาปูปลาเป็นเล่นน้ำลึก เพราะเพียงคึกคะนองน้ำตามเวไนย แม่ไก่กลับตกประหม่าผวาสับสน เกรงว่าลูกตนจะจมสายน้ำไหล ด้วยหวงห่วงลูกรักปักดวงใจ จึงกระโจนลงไปในลำน้ำ เพียงเพราะจะช่วยลูกของตน เพียงกมลแหลกสลายคลายกลืนกล้ำ เพียงแรงอันด้อยนักสำลักน้ำ เพียงมิทัน ขาดคำ เจ้าก็ ตาย. (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 11 เม.ย. 2545 01:40 น. - ID 13678 
1229
1
0
11 เมษายน 2545 02:15 น. - comment id 45181
โอ้ละเห่ เพลงเศร้า ร้าวใจขวัญ ใจนิ่งงัน เงียบสนิท จิตผวา นี้คือรัก คือเสียสละ ยิ่งชีวา นี่ละหนา..คือดวงใจ แม่นี้ที่ยิ่งใหญ่หาใดเทียม!
11 เมษายน 2545 12:23 น. - comment id 45218
ลูกเป็ดหันมาเห็นรีบมาหา ลูกไก่มาไว้อาลัยใจสลาย ด้วยกุศลอันประเสริฐพริ้งเพริศพราย แม่ไก่ตายไปกำเนิดเกิดเป็นดาว...
12 เมษายน 2545 21:45 น. - comment id 45442
น่ารัก....แต่เศร้าจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
