เจ้าตัวเล็กเมื่อวันวาน
พอ
ตัวเล็กเมื่อวันวาน พริบตาผ่านเจริญวัย
ปีกน้อยที่อ่อนไหว บัดนี้แกร่งต้านลมบน
โผบินสู่โลกกว้าง เพื่อแผ้วถางทางแห่งตน
กี่ภูผาฝ่าด้น กี่ลมฝนที่ฝ่าฟัน
กี่ร้อนกี่หนาวหนัก กี่อุปสรรคต้องผลักดัน
มุ่งไปสู่ปลายฝัน กระจ่างจันทร์ตะวันฉาย
เหนื่อยนักจงพักบ้าง บนเส้นทางกลับกลอกกลาย
สังคมแม้ลวงร้าย อย่าสูญหายความเป็นคน
เหลียวไป ไร้ที่พึ่ง เจ้าจงพึงระลึกยล
ที่พึ่งสุดท้ายทน คือใคร.คนที่ห่วงหา
อ้อมโอบแห่งพ่อแม่ พลีเพื่อแผ่แก่ลูกยา
วันคืนกลับบ้านนา ขวัญเอ๋ยขวัญมาเถิดขวัญ
______________
พอ 14 มี.ค. 2553