หน้าส่วนตัว
จากทุ่งนา ฟ้ากว้าง ไปสร้างฝัน
ใกล้คิมหันต์ จะเยือน เหมือนปีก่อน
สู่แดนที่ รุ่งเรือง เมืองอมร
ทิ้งดินดอน จากไกล ไม่กลับมา
ตั้งความหวัง สูงส่ง คงพบสุข
ไม่ต้องทุกข์ บากบั่น สู้ปัญหา
ลืมสาบบัว ผักบุ้ง ปลายทุ่งนา
ลืมชายคา มุงจาก ริมฟากคลอง
ทิ้งลอมฟาง กลางลาน ถิ่นบ้านเก่า
พ่อแม่เจ้า ทุกข์ทน แสนหม่นหมอง
ถึงสุดสาย ตาแล ชะแง้มอง
น้ำตานอง คอยเก้อ จนเพ้อครวญ
เมื่อตอนกลาง ปีกลาย พ่อตายจาก
เพราะเหนื่อยยาก เร่งเสริม เพิ่มงานสวน
เหลือเพียงแม่ แก่เฒ่า เฝ้าทบทวน
อายุจวน แปดสิบห้า นัยน์ตาฟาง
มองสวนรก นาร้าง อย่างอ่อนล้า
วันเวลา คล้อยเคลื่อน เดือนปีห่าง
ความหวังมี เล็กน้อย ค่อยเลือนลาง
แล้วเจือจาง จากใจ ไปทุกครา
ลมหายใจ เฮือกหนึ่ง คิดถึงนัก
โอ้ลูกรัก ยามเป็น มิเห็นหน้า
หรือรอจน แม่ตาย วายชีวา
เจ้าจึงมา หมอบร่าง อยู่ข้างโลง
คนกรุงศรี 12 มี.ค. 2553 23:10 น. - ID 133637 
1329
0
0
13 มีนาคม 2553 05:00 น. - comment id 1110364
14 มีนาคม 2553 07:18 น. - comment id 1110579
ไม่เคยลืม พ่อแม่ ที่แก่เฒ่า ถิ่นบ้านเก่า อยุธยา บ้านกรุงศรี เข้ากรุงเทพ มาทำงาน คนมากมี เมษานี้ จะคืนกลับ สู่บ้านนา ไม่เคยลืม ท้องทุ่ง ยุ้งใส่ข้าว คันนายาว หลังคาจาก กลิ่นหญ้าคา ทิวไผ่ไสว เตือนใจ ให้กลับมา สาวเสนา ตั้งตา รอวันคืน ---- สวัสดีค่ะ ----
14 มีนาคม 2553 18:23 น. - comment id 1110781
หวัดดีครับ..... เรื่องจริงหรือแต่งจากจินตนาการครับ
15 มีนาคม 2553 22:15 น. - comment id 1111244
ขอบคุณที่เข้าชม เป็นความรู้สึกของคนชราที่อยากให้ลูกหลานมาหาน่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
