ความตาย ของใครเล่า สายลมเศร้าแผ่วโบย ระโหยหา ความรู้สึกลึกซ่อน สะท้อนพา ล่วงแววตาเหม่อคว้าง อ้างว้างนัย รอยชีวิตยังไม่เห็น เป็นชีวิต สารทิศยังไม่แจ้ง หนแห่งไหน ซึ้งนั้นอาจยังไม่ซึ้ง ถึงลมใจ อุ่นอ้อมแห่งวันวัย กระไรรู้ ยังมิทันเอยทัก ความรัก โลก ก็สบโศกรันทด ให้อดสู สิ้นสายลมกำหนัด พรายพัดพรู ทุกอณูให้ปวดร้าว หนาววิญญาณ สืบระยะสั้นสั้น ของฝันร้าย ในเนิ่นเห็นเป็นตาย ที่พ้นผ่าน สิ่งบางสิ่งกลับวายวอด ตลอดกาล นานเท่านานในพลั้งพลาด ลึกบาดแผล รอวันพรุ่งรุ่งแจ้ง ตกแต่งโลก เธอจะลบรอยโศก ใดตามแต่ เศร้าวิญญาณผ่านเปลี่ยว ไร้เหลียวแล ในรอนร้าวดวงแด กรุ่นระทม ความตาย ของใครเล่า โอบกอดเจ้าในค่ำคืน อันขื่นขม ฝากวิญญาณเดียวดาย กับสายลม ให้ตรอมตรมอยู่เช่นนั้น นิรันดร ……………………… โดยคำ ลานเทวา
5 มีนาคม 2553 11:48 น. - comment id 1107380
ฝีมือไม่เคยตกเลยนะครับท่าน ยังงดงามและยิ่งใหญ่เหมือนเดิม
5 มีนาคม 2553 12:04 น. - comment id 1107399
คำกระชับ..สื่อได้ตรงเป้า เยี่ยม ครับ..
5 มีนาคม 2553 12:37 น. - comment id 1107429
6 มีนาคม 2553 15:15 น. - comment id 1107816
สวัสดีค่ะ คุณลานเทวา ไม่ทราบว่าเป็นใครแต่เป็นคนที่ติดตามงานคุณตลอด แต่ที่ขึ้นหน้าบ้านกลอนวันนี้เป็นกลอนที่ดุดันร้อนรุ่ม กระแทกกระทั้น อารมณ์ ไม่ทราบสิค่ะ จริงๆตัวเองก็สอนเรื่องการเมืองน่ะค่ะ พูดได้เลยว่าเป็นพันธมิตร แต่บางครั้งเราต้องมีจิตเมตตาแต่บางเรื่องดีกว่าเราไปตอกย้ำค่ะ อาจใช่เราควรเมตตาในสิ่งที่ควรเมตตา กลอนคุณเคยแฝงข้อคิดและมีนัยยะแฝงปรัชญาการใช้ชีวิตตามหลักธรรม กระต่ายก็คิดและเขียนความรู้สึกตัวเองน่ะค่ะในฐานะแฟนพันธ์แท้ของคุณ กระต่ายใต้เงาจันทร์
6 มีนาคม 2553 15:40 น. - comment id 1107821
บทกลอน กวี มีหวาน มีอ่อนไหว มีดุดันกระทั้นกระแทก ชำแรกใจ มีอะไรหลายหลาก ฝากสื่อความ ลองแบบเข้มๆ บ้าง อย่าได้ถือเป็นโทษเลยนะ
7 มีนาคม 2553 11:42 น. - comment id 1108129
แวะมาอ่านกลอนครับ