ไผว่าเศร้า เฮาสิพาไปเบิ่ง "เลาแลนกะแลนนำ เอ้งามงามมาออยใส่ มวนซื่นโฮแซวหลาย บาดฮีนี่สิมวนเฮา.." ----------------------------------------- ลุ่มน้ำขุ่นมูลงามทุกยามยล โอ่งน้ำฝนยามคิมหันต์ยังเย็นอยู่ ลุ่มลำชียังใสสุขทุกฤดู แนวโขงรู้คูนำถ้ำแผ่นดิน ลายผ้าไหมยังสว่างอยู่กลางกี่ วัวควายมี คนมีวิถีถิ่น หูฝั่งซ้ายซร้องโสตเสียงโหวดพิณ หูขวายินแคนลงอ้อนโปงลาง หอมข้าวหอมมะลิหุงแต่รุ่งเช้า งามพระเจ้าดำเนินมาแต่ฟ้าสาง อิ่มไอบุญบาตรองค์สงฆ์บ่ลาง เย็นโสตฟังศีลพรตอนสร้างบุญ ปัญญาผญาแก้วแนวนำสร้าง ละเอียดบางอ่อนคมบ่ล้มสูญ วัดบ่ร้างองค์พระผลาบุญ ดังโขงมูลชีหนอบ่ร้างปลา สวนทั้งหลายไผเห็นก็เป็นสวน นาทั้งมวลข้าวงามล้วนถามหา ส้มผักคั้นเห็ดขาวสะเดานา เปิดไหหาก็เห็นว่าปลาร้านอน มนต์ทั้งหลายหมายว่าอย่าสูญเปล่า *บุญคุณเจ้าข้าวเหนียวแดงมะพร้าวอ่อน* ให้เชิดชูอนุรักษ์ภักดิ์นาดอน ทั้งสวนมอนสวนไหมให้อยู่ดี แหถักต้องข้องสานไว้งานปลา เบ็ดคันหลาวเนาว์ฝามีหน้าที่ ตั่งโตกเตียงบ่พังใช้ยังมี ไม่ได้หนีจากไปที่ไหนเลย อู่ผ้าไหมลายหมี่ที่เคยนอน และสื่อหมอนกกทอหนอพ่อเอ๋ย ผ้าขาวม้าเจ้านุ่งผ้าถุงเอย ยังคงเผยตัวตนคนแกร่งงาน หนอลายรำเซิ้งฟ้อนหมอกลอนลำ ทุกคองคำแม่นซึ่งถึงแก่นสาร ใบตองอ่อนฝ้ายขาวหมากพลูบาน ทั้งข้าวสารไข่ต้มล้วนทรงจำ เมื่อมิ่งมนต์ยังงามถึงปานนี้ ยังระวีก่อขึ้นวันคืนค่ำ ไม่หาใช้ประดับต้องด้วยทองคำ ก็งามล้ำผลามนต์บนฮีตคอง *บุญคุณเจ้าข้าวเหนียวแดงมะพร้าวอ่อน* จากกลอนลำ แม่ฉวีวรรณ ดำเนิน ฟื้าฟื้น ธรรมชาติ ดังความอุดมสมบูรณ์ "โจกเจกน้ำล้นต้อน ซิวกุ้งขึ้นใส่ไซ... ปาดุกขึ้นเทิงภูไล่กะต่าย กะต่ายไห่.... ลงน้ำไล่หอย... แนวว่าลอดฮั่วน้อย กะบักถั่วตำตา อ้าปากขึ้นบักสีดาหล่นใส่ อีแม่เพินไปไฮ่เอาหมกไข่มาหา อีพ่อเพินไปนาเอาหมกปามาป้อน อีแม่เลี้ยงม้อนได้นอนอู่สายไหม หย่างเข้าบ้านหมูกับไก่เอิ้นหา หย่างเข้าป่าก็กะเก้งกวงแอ่นฟ้อน นั่งเล่นฮ้อนน้ำกะล้นอุแอง นอนเอาแฮงข้าวกะอั่งเต็มเล้า สมภารเจ้าเว้าอ่าวศีลพร แม่ลูกอ่อนเว้าสอนลูกน้อย บาวสาวน้อยเห็นฮีตนำคอง ซุมพี่ซุมน้องอาศัยซ้วนซอยกัน ครกมองบ่ต้อง เกวียนบ่ไซ้ บ่แมนไลลืมดอก.. ย้อนว่าแลนนำเค้าสมัยบ้านเปลี่ยนยาม มันกะคือดังด้ามกะปอมเปลี่ยแปลงสี ฮีตสิบสองคองสิบสี่บ่มีลืมได้ แนวของไซ้เปลี่ยนไปกะตามซ่าง วัฒนธรรมแก่นค้ำบ่มีได้เปลี่ยนแหลว.. พี่น้องเอ๊ย" "ในวันที่กลับไปเยี่ยมบ้าน..." ฟื้นฟื้น ธรรมชาติ
ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ 2 มี.ค. 2553 00:43 น. - ID 133387 
1538
1
0
2 มีนาคม 2553 14:57 น. - comment id 1106003
อ้ายเอ้ย...นางอยากเว่าผญาเนามาไห่เบิ่ง นางผูฮ้ายขอเว่าขออ้ายเจ่าอย่าฟาวหนี กลอนอ้ายนี่ฟังแล่วคึดฮอดบ้านอยู่บ่เซา... คึดฮอดงัวควยเจ่าไกลนาไผสิเบ่ง ไกลเฮื้อนน้อยเถียงนากะยังเก่า...หาคนเซาเมื่อบ้าน...ขานอ้ายมาเมือเฮื้อนเด้ออ้ายเอ้ย... ปล...อ่านกลอนแล้วเห็นภาพท้องทุ่งบ้านนา เหมือนที่บ้านเลยนะคะ
2 มีนาคม 2553 17:21 น. - comment id 1106033
นางเอ๊ย... อ้ายผู้คนไกลบ้านไทอีสานไกลถิ่น ไกลขี้ดินไกลน้ำทางบ้านเล่าไกล ใจนอหมายมาหมั่นการศึกษาอยุ่ทางพี้ คิดฮ๊อด คิดฮอดอีหลี ใจนี้บ่ไลลืม เจ้าเด้หล่า เจ้าผู้ปอดอ้อยซ้อยคอยเมือแล้วบ่ ทางแม่พ่อทางเจ้าคนเฒ่าอยู่จังได๋ หล่านางเอ๊ย หือแมนเป็นคืออ้ายผู้ไกลถิ่นดินอีสาน สวนเฮือนนาต่าวไกลไลโค้ง ลางแมนลงต่าวบ้านจาต้านสู่แนเด้อ พักหมี่สี่ใบนั้นของอีสานแซ๊บแซบ อ้ายกะกับไปแล้วอ้ายกะไปกินแล้ว นางหล้าให้ต่าวเมือ คือจังแนวคืนเสือ หัวเฮือคืนท่า ทั้งบักอ้ายทั้งอีหล่าสิคืนบ้านดังกัน นางเอ๊ยย.. ขอบคุณครับ คุณฉัตรบงกช บ้านเรา ที่นั่นที่ไหน ก็สุขเหมือนกันครับ
2 มีนาคม 2553 20:00 น. - comment id 1106157
ยอดเยี่ยมจริง ๆ ไม่เสียทีที่หายไปนานนะครับคุณฟ้าฟื้น
3 มีนาคม 2553 15:15 น. - comment id 1106460
ดีใจหลายที่ท่านยังบ่ลืมบ้านเฮา สุขอยู่ใสกะบ่อท่อบ้านเฮาดอก อิสานเฮาดินทุกเม็ดหินทุกก้อนกะยังคือเก่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
