อัลมิตรา 1 มี.ค. 2553 17:53 น. - ID 133381 
3003
12
0
1 มีนาคม 2553 19:59 น. - comment id 1105342
บทกวีมีไว้ให้ฉันพัก... เพราะฉันรักการเจาะจงลงอักษร ทุกเสียงสระ พยัญชนะ สื่อสะท้อน ผ่านบทกลอน ดีชั่วจากหัวคิด... จึงใช่ว่า...จะดีกว่าประชาไหน แค่ถ้อยฝันกลั่นจากใจขอใช้สิทธิ์ แค่คำรั้นมันผลุดผลิอิทธิฤทธิ์ จะปกปิดกลั้นกลบก็ทะลัก
1 มีนาคม 2553 17:58 น. - comment id 1105425
สุดยอดเช่นเคยค่ะพี่มิต
1 มีนาคม 2553 18:21 น. - comment id 1105434
เยื่อม
1 มีนาคม 2553 18:22 น. - comment id 1105435
แวะมาอ่านกลอนดีๆๆๆๆค่า
1 มีนาคม 2553 18:40 น. - comment id 1105440
อ่านลงมาแล้วเค้าตาลาย..อิอิ ขอหอกที่หักเป็นดอกไม้สักดอกดิ
1 มีนาคม 2553 20:20 น. - comment id 1105482
แวะมาเยี่ยม อ่านกลอนเยี่ยมด้วยคับ
1 มีนาคม 2553 21:01 น. - comment id 1105501
แวะมาอ่านค่ะ...
2 มีนาคม 2553 08:03 น. - comment id 1105517
เหมือนควายถึกคึกคนองลองกำลัง เมื่อพลาดพลั้งถูกเชือดเลือดรินไหล เชิญถกหนังแล่เนื้อเคล้าเกลือไป แต่อย่าได้หยามเหยียดว่าเกลียดควาย เอาหอกแทงยังจะดีกว่ามอบดอกไม้อาบยาพิษ
1 มีนาคม 2553 21:22 น. - comment id 1105552
ยังยอดเยี่ยมเหมือนเคยเลยนะครับคุณอัลมิตรา
1 มีนาคม 2553 21:50 น. - comment id 1105656
เป็นนักกวีมีกลอนสะท้อนภาพ ให้ซึมซาบทั่วไปในภาษา สื่อถึงจิตคิดอย่างไรสื่อออกมา หลายคุณค่าแยกไม่ได้ในอารมณ์ ...นั่นสิครับ..แบบว่า..กวีควรสำนึกในภาษากวีถึงจะถุก..เห็นด้วยครับ
1 มีนาคม 2553 22:24 น. - comment id 1105780
10........
2 มีนาคม 2553 08:23 น. - comment id 1105831
เด็ดดอกไม้ง่ายกว่าหักหอก...แหะ แหะ
2 มีนาคม 2553 10:48 น. - comment id 1105868
เร่งกล้วยไม้ให้ออกดอก ดูจะง่ายกว่าหักหอกนะเพคะ เสด็จพี่อัลฯ
2 มีนาคม 2553 11:22 น. - comment id 1105881
หักไหว เหรอ นั่นงานนี้ มาในมาดดุ..อะ ห้ามน้ำไม้ไหล...ห้ามไฟ ไม่ให้มีควัน.. อิอิ...
2 มีนาคม 2553 14:39 น. - comment id 1105987
ห้ามอาทิตย์ ห้ามดวงจันทร์ หยุดเท่านั้น ค่อยห้ามดวงใจ....ร้องต่อ ปู่กิ่งง่ะ...
หักหอกเป็นดอกไม้ อืม.. แค่คิดบวก..และบวกเท่านั้นจริงๆ
3 มีนาคม 2553 00:07 น. - comment id 1106255
เอาดอกไม้มามอบให้ครับ แหะๆ
3 มีนาคม 2553 00:34 น. - comment id 1106257
เอาไข่มาฝาก การเมืองไม่ยุ่ง มุ่งแต่แฮ็บไข่
3 มีนาคม 2553 07:53 น. - comment id 1106273
มาตอบคอมเมนท์ช้าไปนิด ติดขัดภาระกิจรัดตัวจัง ขอโทษจริง ๆ เรื่องของหัวข้อกลอน "หักหอกเป็นดอกไม้" พอดีฉวยเอาชื่อจากหนังสือมาตั้ง แต่ยังไม่ได้อ่านหนังสือเล่มนั้นเลย ต๊ะบรรณารักษ์ไว้ก่อน อ่านหนังสือไม่ทัน คิดเอาไว้อยู่ว่า หากอ่านเลือดขัตติยาจบ ก็จะอ่าน "หักหอกเป็นดอกไม้" เมื่อถึงตอนนั้น คงมีเรื่องราวมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอีกที เป็นไงกันบ้างคะ อากาศร้อนไหม ? ร้อนกายเป็นเรื่องธรรมดา ร้อนใจต้องฝึกหัดให้รู้ทน รู้แต่ร้อน แต่ไม่รู้หนาว .. ไม่ดีแฮะ เขาว่ากันว่า รู้ร้อนรู้หนาวเสียบ้างคงดี เอาล่ะ ไล่เรียงตอบเพื่อนดีกว่า ประเดี๋ยวไม่ทันเวลางาน ............................................................................................................................................ คุณพิมญดา .. ขอบคุณค่ะ หวังว่าจะได้แง่คิดกลับไปนะคะ คุณป๋อง .. บรรยากาศรอบ ๆ ตัว ทำให้เกิดพล็อตเขียนค่ะ :) ดีใจที่คุณชอบ คุณฝนพราวฟ้า .. ขอบคุณค่ะ ที่อ่าน สิ่งใดที่มีสาระก็ฝากเก็บไว้ด้วยนะคะ คุณแม่มดใจร้าย .. อ่านลงแล้วตาลาย งั้นอ่านจากข้างล่างขึ้นไปจิ ส่วนหอกที่หักเป็นดอกไม้ เอาไว้อ่านหนังสือก่อนนะ ตอนนี้แค่เดาจากบอกเล่าของบรรณารักษ์น่ะ สัปดาห์หน้าคงได้อ่าน คุณตะวัน .. หลายเดือนก่อน อัลมิตราไปพบปะเพื่อนฝูงที่ชอบการเขียนโคลง มีคนหนึ่งชื่อว่า "หนอนสุรา" ถือได้ว่าเป็นต้นฉบับเปิดปฐมฤกษ์อาศรมชาวโคลง เขาเป็นคนเรียบง่าย คุยสนุก และให้ความรู้กับคนอื่นด้วยน้ำใจที่เป็นมิตรไมตรี ตอนแรก อัลมิตราก็คิดว่าเขาอยู่สูง คงคุยกันยาก ก็ได้แต่นั่งจ้องหน้ากันไปมา พยายามที่จะหาเรื่องมาสนทนา ชงเหล้าให้บ้าง ตามประสาคนอยากได้วิชาความรู้ เออแฮะ กลับกลายเป็นว่า สบายใจที่ได้คุยกัน ไม่มีการถือตัวเลยสักนิด น่านับถือจริง ๆ และเมื่อไม่กี่วันมานี้ อัลมิตราไปพบเห็นบางข้อความที่ไม่เหมาะสมของคนเขียนกลอน ที่เที่ยวดูถูกคนอื่น หยาม สบประมาท .. ก็ใช้ถ้อยคำที่เข้าข่าย "แรง" ทีเดียว เป็นเรื่องเป็นราวกันยกใหญ่ วุ่นจนลามมาถึงที่เวปบ้านกลอนไทยนี่ อยากจะบ้าตาย ! แต่ก็ทำให้อัลมิตราได้คิดนะ .. คิดถึงความแตกต่าง กวี กินขี้ ปี้ นอน เฉกคนทั่วไป จะมาอะไรกันหนักหนา น๊า .. ถ้าอิ่มทิพย์ หรือ เหาะขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้าได้ ก็ว่าไปอย่างอ่ะ คุณวิทย์ .. มาเยี่ยมต้องมีขนมด้วย 555 ... ลูกชุบ ละกัน ของโปรด ค่ะ คุณกุหลาบข่าว .. โธ่ นึกว่ามาดูใจเรา คุณสุริยันต์ .. ถ้ายอดเยี่ยมจริง ก็คงมีรางวี่รางวัลมาอวดใครต่อใครบ้างล่ะ แต่นี่ ไม่เคยมีเลยนา ฮา .. คุณจะไม่เด็ด .. กวี ควรสำนึกในภาษากวี ควรมีจิตสำนึกของกวี คุณทำให้อัลมิตรานึกถึงคำว่า จรรยาบรรณเลยนะ อื้อ จริง ๆ ทุก ๆ แขนงควรมี มีอยู่หนนึงนะ คนหนึ่งเขาถูกไวรัสบุกโจมตีคอมฯ แล้วก็มาโยนผิดว่าอัลมิตราส่งไปให้ อัลมิตราก็บอกว่า คิดลบแล้วนั่น ตั้งแต่ทำงานด้านคอมฯมา นอกจากรูปโป๊แล้ว ไวรัสไม่เคยส่งอ่ะ คุณฉางน้อย .. ยิ้มฟันว่องวับมาเชียว คุณพฤหัส .. อ่านแล้วงงนิด ๆ 555 .. แต่มีประโยคเด็ด เอาหอกแทงยังจะดีกว่ามอบดอกไม้อาบยาพิษ .. เจ๋ง ๆๆๆ คุณกุ้งหนามแดง .. ถูกแล้ว เด็ดดอกไม้ง่ายกว่า แต่ถ้าหักหอกเป็นดอกไม้ได้ ก็สุดยอดล่ะ คุณแก้วประภัสสร .. กล้วยไม้ ใกล้ม้วย .. คำผวนนี้ มาจากคนหนึ่ง ขำดี เขาบอกว่า คนเกษียณอายุแล้วเลี้ยงกล้วยไม้เพื่อนับวันรอม้วย อัลมิตราหัวเราะก๊ากเลยค่ะ คุณกิ่งโศก .. ดุ เหรอ โหยยยยยยยย ลิงที่ไหนดุเนี่ย คุณเทียนหยด .. ต้องคิดบวก ผู้หญิงคิดบวกแล้วจะสวยนะ ศิษย์น้อง .. ดอกกุหลาบสวยนะ ขอบคุณมาก มาเอาอกเอาใจเอาไรเนี่ย ฮา .. กระซิบนะ .. อัลมิตราชอบดอกกุหลาบสีเหลือง หรือไม่ก็ลิลลี่สีขาว ค่ะ คุณยาแก้ปวด .. แค่เรื่องของไข่ ก็ยุ่งแล้วนา ต้องค่อย ๆ ประคอง ตกแตกง่ายอ่ะ
4 มีนาคม 2553 00:11 น. - comment id 1106658
ขอบคุณที่กรุณาตักเตือน เจ้าพระยา ณ ราตรี ถ้าเอาภาพ ขากข่าวในค่ำคืนนั้นลง แทนรูปหัวใจ เวปไทยโพเอ็มอาจถูกปิดไปแล้วก็ได้ อิ อิ อิ
4 มีนาคม 2553 06:38 น. - comment id 1106667
บทกวีมีไว้เพื่อให้เราได้เขียนระบายอาอารมณ์ไป ตามหลักเกณฑ์และรูปแบบของฉันทลักษณ์สละ.. สลวยสวยงามครับ แวะมาอ่านครับ
4 มีนาคม 2553 07:25 น. - comment id 1106678
คุณฤกษ์ .. เรามันคนไกลซะที่ไหน ? ใกล้กันเป็นเพื่อนบ้านกันอย่างนี้ ที่บอกว่าเตือน ก็ไม่เชิงเตือนหรอก แค่เขียนแล้วทิ้งไว้ให้คิดเองเท่านั้นเอง อาจคิดเหมือน หรือ อาจคิดต่าง .. สุดแล้วแต่ใจของแต่ละคนนะ ยกตัวอย่าง สิ่งที่ไม่ชอบมาพากลที่ป้วนเปี้ยน ณ ตอนนี้ สถานการณ์ก็เข้าข่ายทำนอง "ทำก็ไม่ได้ทำ แต่เขาคิดกันไปว่าทำ" ... ก็จะทำไงได้ล่ะ ห้ามใจห้ามใครคิดได้ซะที่ไหน ? * ลงรูปหัวใจน่ะดีแล้ว อย่างน้อยก็จะได้รู้ว่า ยังมีชีวิตอยู่น่ะ คุณประทาน .. เรื่องของหลักเกณฑ์และรูปแบบของฉันทลักษณ์ อัลมิตราเคยหัวฟัดหัวเหวี่ยงพอควร แต่เมื่อผ่านช่วงนั้นมาได้ ก็มาคิดได้ กรอบ กฏ ก็เหมือนกับกำแพง อยู่ด้านในก็มองไม่เห็นด้านนอก เฝ้าสงสัยไปว่า ด้านนอกมีอะไรบ้างนะที่จะสนุกสนานกว่า อยู่ด้านนอกก็มองไม่เห็นด้านใน เฝ้าสงสัยไปว่า ด้านในคงมีดีกระมังถึงได้ห่อหุ้มไว้ซะดิบดี ทีนี้ หากเปลี่ยนความคิด และไปนั่งบนกำแพงซะเอง ด้านนอก ด้านใน ต่างแค่แง่มุมมอง ที่เคยเฝ้าสงสัยก็ได้เห็น ที่เคยอยากทำก็ได้ทำ ไม่ถูกบีบรัดด้วยกฏกติกาแต่ก็ไม่หลุดจากกรอบที่ควรเป็น http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem46596.html ...เรื่องกรอบ...และเครื่องผูกมัด... ...เรื่องกรอบและการจำกัดตัวตนเอง...และจิตใจของตน... ...แม้แต่การคาดหวังหรือมุ่งตีกรอบผู้อื่น... ...ขีดกรอบดูสิ แล้วออกมายืนนอกกรอบ... ...จากนั้นมองเข้าไปในกรอบที่ขีดไว้ใหม่ ... ...บางที อาจจะเห็นมุมมองใหม่ ๆ ที่ไม่ใช่แค่กว่า หรือ ที่สุด... ...พูดถึงกรอบ เวลามองอะไรๆสักอย่างหรือหลายอย่าง... ...ปัญหาของคน ก็คือ มีกรอบ(โดยธรรมชาติ หรือที่เราสร้างไว้)... ...แล้วเราก็อยู่ในกรอบ... ...มองในกรอบ คิดในกรอบ ก็จะเห็นตามที่เห็นในกรอบ... ...ทว่า ! หากออกมายืนอยู่นอกกรอบ... ...คุณก็จะเห็นกรอบ และนอกกรอบ... ...และรู้ว่า... ที่จริง มีอะไรที่มากกว่ากรอบ ...และในกรอบ ก็มีอะไรที่แตกต่างกับที่ยืนอยู่ในกรอบแล้วมองเห็น... ...กรอบที่ไม่มีตัวตน ไม่มีรูปร่าง แต่จิตสัมผัสได้ว่าเป็นกรอบ... ...ความรู้สึกครอบงำ ไม่อิสระเสรีภาพ... ...เราคิดอย่างนั้นเพราะเราไม่กล้าก้าวออกมาจากกรอบที่ครอบเราไว้... ...หรืออาจบางทีใช่ แต่อาจบางที เพราะไม่รู้ และเชื่อตามๆกันมา... ...การเชื่อโดยที่ไม่บริหารวิทยปัญญาของตนเองนั้น ... ...เป็นที่น่าเสียดาย... ...และผู้เขียน รักในอิสระเสรีภาพและสิทธิของตนและผู้อื่นเสมอ... ...ในบางครั้ง...เมื่อยามถูกตีกรอบหรือถูกริดรอนสิทธิเสรีภาพ... ...แม้แต่เห็นผู้อื่นเป็นเช่นนี้...ก็อดคิดอึดอัดไม่ได้... ...หลายครั้งจึงพยายามฉีกกฏและทำลายกรอบเครื่องพันธนาการต่าง ๆ ...แต่มิใช่ว่ากรอบจะไร้ประโยชน์เสมอไป... ...เรายังเห็นประโยชน์ของกรอบและการกำหนดกฏเกณฑ์ต่าง ๆ เสมอ.. ...เพียงแค่ขอให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม... ...กรอบนั้น ๆ จะมีประโยชน์มากมาย... ...การหลุดพ้นจากกรอบขอบกั้น... ...ย่อมได้ความรู้สึกที่แตกต่างจากเดิม... ...และมีหลายเหตุการณ์...ที่พยายามดิ้นร้นและต่อสู้... ...เพื่อให้ได้สิทธิ์ในการลิขิตตนเอง... ...งานเขียน...วรรณกรรม...หรือการสื่อความทางภาพเขียน... ...แต่ไม่ใช่การพ้นจากกรอบโดยไร้เครื่องยึดเหนี่ยวใด ๆ... ...เพียงแต่... ใส่ความอิสระเข้าไป... ...แต่แปลกจัง...ผู้ต่อสู้เรื่องอิสรภาพ...ในแง่มุมต่าง ๆ... ...มักได้รับผลกระทบเสมอเลย...
4 มีนาคม 2553 17:29 น. - comment id 1106898
จรดจุดปุจฉาวาทศิลป์ ภุมรินบินโฉบมิตักษัย มองหอกกลับกลายเป็นดอกไม้ วิสัชนาในบทกวี คราครั้งดอกไม้กลายเป็นหอก คงช้ำชอกหทัยยากหน่ายหนี อันดอกไม้ใส่พิษอิสตรี มิต่างมีหอกหลาวเฝ้าทิ่มแทง ............สวัสดี ...ไม่ได้มาเยี่ยมนานนนน งานยุ่งมาก วันนี้ขอแจมหน่อย
4 มีนาคม 2553 20:00 น. - comment id 1107022
คุณวชรกานท์ .. ตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว อัลมิตราก็งานยุ่งมาก ยิ่งตอนนี้เกลี่ยงานไม่ลงตัว จนลำดับความสำคัญของงานไม่ถูก บางวันนะ หัวบานตั้งแต่เช้าจรดเย็น กลับบ้านแบบมึน ๆ หลับลืมฝันเชียวค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
