นิทานขรัวตา สุนัขล่าเนื้อ

ขรัวตามีนิทานมาเล่าให้ฟังอีกแล้วขอบคุณทุกท่านที่เข้าชม
สุนัขล่าเนื้อ
นิทานเก่า เล่ามา ตาจำได้
เจ้าพรานไพร ผู้หา ของป่าขาย
มีสุนัข แสนรู้ เคียงคู่กาย
เป็นสหาย เลี้ยงมา แต่คราเยาว์
มันเติบใหญ่ แข็งแรง ดูแกร่งกล้า
ตอนร่วมล่า องอาจ มิขลาดเขลา
ทั้งเก้งกวาง หมูป่า มันล่าเอา
มอบให้เจ้า นายพราน นมนานมา
ขายไดดี มีเงิน เพลินใจนัก
พรานเลี้ยงดู ฟูมฟัก เสียหนักหนา
ให้กินก่อน นอนเคียง เยี่ยงลูกยา
ผ่านไปกว่า สิบปี มีเหตุการณ์
พอออกล่า ครานี้ ผิดปีก่อน
ถึงเมื่อตอน โดดฟัด กัดประหาร
ฝังเขี้ยวคม ขย้ำ อย่างชำนาญ
แต่สังขาร อ่อนแอ เพราะแก่กาย
กวางสะบัด เขี้ยวหลุด ผลุดวิ่งหนี
เหนื่อเกินที่ จะตาม หมดความหมาย
ไม่ได้เนื้อ กลับไป ให้เจ้านาย
พลาดทุกราย พรานหนอ มิพอใจ
ทั้งตีด่า ขับไล่ กูไม่เลี้ยง
ต้องหลบเลี่ยง ออกมา อยู่นาไร่
หมดคุณค่า ขาดประโยชน์ จะโทษใคร
เพราะว่าวัย วันชรา เข้ามาเยือน