ผญา (8/53)

สุรศรี

ผญาเกี้ยวครับ
    	คันเจ้ามักทางหน้า	ให้วางหลังให้มันขาด
อย่าเป็นดั่งไม้พาดฮั้ว		วางหน้าเดื่องหลัง
	คิดนำส่อน		คิดนำไซตามันห่าง
คันแม่นคิดต่อต้อน		หลักสิค้ำกะบ่มี  ฯ
.................................
อธิบาย
 เจ้า..............ท่าน   น้องเจ้า   คุณ
มัก...............ชอบพอ   รักใคร่
ทางหน้า...........แฟนคนก่อน
วางหลัง...........ก็ให้ลืมคนที่มาทีหลัง
ให้มันขาด..........ลืมเสียให้สนิท
อย่าเป็นดั่ง.........อย่าได้เป็นเหมือน...
ไม้พาดฮั้ว...........ไม้วางบนรั้ว
เดื่อง...................กระดกไปมา กระดกหน้ากระดกหลัง
ส่อน..................สวิง  
ไซ.....................ไซดักปลา
ตามันห่าง..........ไซตาห่าง
ต้อน...................กับดักหรือที่วางเพื่อให้ปลามันไปติดเวลาน้ำลงทำจากไม้ไผ่สานเป็นแผ่น  คล้ายกับโพงพาง  ปัจจุบันทำจากตาข่ายก็ได้  เวลาดักต้องใช้ไม้ค้ำยันเพื่อไม่ให้น้ำพัดไปได้
คิดนำ................มีใจรักใคร่  หวังพึ่ง
.....................................
อธิบายความหมาย
     -ถ้าน้องยังรักชายคนก่อนอยู่ก็ขอให้ลืมพี่ผู้มาทีหลังซะ อย่าได้เป็นเหมือนไม้ที่พาดบนรั้วกระดกไปมาไม่รู้จะไปเข้าข้างไหน
      - พี่นี้หวังพึ่งสวิง  ก็ไม่ได้  หวังพึ่งไซตามันก็ห่าง(ปลาคงเล็ดลอดออกหมด) หวังพึ่งต้อนรึก็ไม่มีไม้ค้ำน้ำคงพัดพาไปหมด    หมายถึงว่าพี่นี้หมดที่จะพึ่งพารักใคร่ใครเขาได้อีกแล้วหละ คงหมดหวังเสียแล้ว  เป็นคำพูดที่เปรียบเปรยได้เฉียบคมมาก  ๆ (อีกแล้ว)