ด้วยมนุษย์นิยมชมชื่นฟ้า อิสราฝุ่นดินฤาบินไหว จึงจำอดจดทนแต่ต้นไป เปรียบน้ำไซร้น้อยนิดจะปิดเพลิง เคยหลงผิดนิมิตไว้เพียงกายร่าง จึ่งเดินทางย่างสมในลมเหลิง เคยปล่อยตัวมั่วสุมรุมระเริง ดังวนว่ายว่างเวิ้งสีทันดร ทุรชาติภูมิย้ำคำหยันเยาะ ก้องร้ายเราะปราชิตอาบพิษหลอน ชลารมณ์ตรมเศร้าสำเภาคลอน ชีวาตม์วอนย้อนตะวันบูรพา นภสินธุ์ยังพร่างนำทางใฝ่ แม้นสรวงไร้ฉายจันทร์อันปรารถนา จะฝันเฝ้าเอาผิดนิมิตมา เป็นมรรคาย่างย่ำอย่างชำนาญ หวังทิพย์สูรย์จำรูญมาศวิลาสเลิศ อุษาเพริศเช้าอุ่นอรุณฉาน ให้แรกรุ่งมุ่งหวังปณิธาน ให้สาบานวารพ้นคนคู่ควร กฤตศิลป์ ชินบุตร 8 กุมภาพันธ์ 2553 บรรณาศรม
กฤตศิลป์ ชินบุตร 8 ก.พ. 2553 02:57 น. - ID 132865 
1153
3
0
8 กุมภาพันธ์ 2553 19:47 น. - comment id 1097389
ฝีมือไม่เคยตกลงเลยนะครับ
8 กุมภาพันธ์ 2553 23:10 น. - comment id 1097440
เด็ดขาดด้วยถ้อยคำ ชื่นชมค่ะ
8 กุมภาพันธ์ 2553 22:54 น. - comment id 1097453
เพราะค่ะ.....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
