นิทานขรัวตา ตะกั่ว

คนกรุงศรี

ตามีนิทานมาเล่าให้ฟังอีกแล้ว
นิทานกลอน สอนใจ เล่าไว้ว่า
สองยายตา หากิน แบบสิ้นหวัง
ปล่อยหญ้ารก ปรกทุ่ง แสนรุงรัง
มัวแต่นั่ง ขอพร อ้อนเทวา
            พระธุดงค์ องค์เดียว ท่านเที่ยวค้น
            หวังมรรคผล สงบ พบสุขา
            ปักกรดที่ ท้ายคุ้ง ริมทุ่งนา
            ทั้งยายตา เตรียมใจ ได้ของดี
ฉันขอลาภ หวังรวย ท่านช่วยเถิด
พระก็เกิด เมตตา เรียกมานี่
ให้ตะกั่ว เก้าก้อน สอนวิธี
อยากมั่งมี นำไป หลอมในเตา
             เมื่อละลาย กลายเป็น เช่นทองแท้
             กับข้อแม้ มีว่า อย่าโง่เขลา
             ถ่านที่รุม สุมไฟ ให้เลือกเอา
             รากต้นพริก มาเผา เก็บเถ้ามัน
ทั้งยายตา มานะ จะหาถ่าน
จึงไถหว่าน ที่นา พาขยัน
ปลูกต้นพริก หลายไร่ ไม่นานวัน
พริกพวกนั้น ออกเมล็ด ให้เด็ดกิน
            ก่อนต้นแก่ เก็บขาย มากมายนัก
            ยึดเป็นหลัก ถึงกับ รวยทรัพย์สิน
            มีเงินทอง พอเพียง เลี้ยงชีวิน
            ทิ้งเสียสิ้น ตะกั่ว .........มิมัวรอ
                
                                              ขรัวตา