ใบไม้ที่ไหวปลิว ลอยละลิ่วหน้าใจหาย เหมือนใจที่สลาย พร้อมกับกายที่อ่อนแรง กี่ฝนที่กรำมา สู้ยิบตาไม่ถอยหนี ผ่านร้อนมากี่ปี โอ้ชีวีอนิจจัง ที่ทำไปทุกอย่าง คิดว่าร่างนั้นแข็งแรง เหมือนฟ้ามากลั่นแกล้ง โดนสาปแช่งอีกหรือเรา ชีวิตคืออนิจจัง อย่าพะวังหลงลืมตัว ไม่ว่าดีหรือชั่ว ทุกถ้วนทั่วก็ต้องตาย