ราววิหคนกเถื่อนคล้อยเคลื่อนหาย ประหนึ่งพ่ายกลแห่งการแข่งขัน ทิ้งกรงเปล่าเจ้าร้างห่างจาบัลย์ สิ้นเสียงเคยจำนรรจ์มาผันแปร บินสู่ไพรไกลพรากทิ้งซากฝัน ถ้อยรำพันแห่งกวีมิแยแส ลืมสุขเศร้าเท่าทันไม่หันแล มาพ่ายแพ้กลางทางพลันร้างเลือน ก่อนเจื้อยแจ้วแว่วเสียงสำเนียงใส มีหัวใจแห่งฟ้าภาษาเหมือน ร้อยเรียงบทรจนาพาย้ำเตือน ยังชนเลือนโศกเศร้าเล่ากลอนกานต์ ปานประหนึ่งเสียงสวรรค์สร้างสรรค์โลก มาบินโบกห่างไกลไม่สื่อสาส์น ฤาบาดเจ็บเหน็บหนาวเจ้าร้าวราน แพ้ดวงมานแห่งตนจำนนถ้อย ฤาบัดนี้วิถีธรรมล้วนต่ำตก เมืองยับพังดั่งนรกอกท้อถอย จิตระส่ำจำลามาทิ้งรอย ลืมคำร้อยเทิดธรรม์พรรณนา ฤาคืนลับกลับไพรในปัจฉิม เพียงเสพลิ้มทิพย์รสปลดสังขาร์ บรรลุแมนแดนทิพย์นิพพิทา เริงหรรษาลืมกรงเคยหลงวน
คีตากะ 12 เม.ย. 2556 22:03 น. - ID 132132 
2117
1
0
13 มกราคม 2553 23:41 น. - comment id 1085620
ถ้อยรำพันวันเก่าคราวเหงาหงอย เจ้านกน้อยร้อยกานท์ขับขานไข ด้วยซื่อเกินเหินหาวเหน็บหนาวใจ โดนพิษภัยใครก่อสุดท้อทน แม้หลบซ่อนย้อนหาชะตาเอ๋ย ความทุกข์เปรยเย้ยหยันความฝันพ้น โหยหากรงหลงทางกลางวังวน ร้าวกมลหม่นหมองนองน้ำตา บทกลอนพลิ้วไหวมากเลยค่ะ ขออนุญาติแจมนิดหน่อยนะคะ
14 มกราคม 2553 08:46 น. - comment id 1085663
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
