โอ้แม่นกโบกบินไปไกลสุดตา สู่นภาขอบฟ้ากว้างกลางป่าเขา บินร่อนไปจับกิ่งไม้ใต้ร่มเงา ในป่าเขากลางดอนดงบินลัดเลี้ยว ใจยังคิดถึงลูกน้อยที่คอยอยู่ ตาจ้องดูหาอาหารพานหวาดเสียว เห็นคนเดินเหินลัดเละลำธารเปลี่ยว ใต้พุ่มเขียวของต้นไม้เดินไปมา กล่าวถึงรังของแม่นกลูกงกรอ ปากร้องจ้อรออาหารแม่ไปหา ปากร้องเรียกด้วยความหิวรอแม่มา ต่างร้องจ้าเสียงระงมลมพัดผ่าน แม่นกเกิดคราวเคราะห์เพราะมัวหา ดูดวงตาเจ้าจดจ้องมองอาหาร ไม่ทันระวังมีพรานไพรใกล้ลำธาร เก็บอาหารเสียงปืนปังพลางร่วงมา ปากแม่นกเก็บอาหารนั้นมากหลาย แต่ร่างกายเจ้าดับสิ้นบินถลา ร่วงลงพื้นน้ำตารินสิ้นชีวา ใจนั้นหนาห่วงลูกน้อยคอยอยู่นาน ลูกนกรอร้องระงมข่มความหิว ยังคอยคิวแม่กลับมาพาอาหาร ผ่านคืนวันเช้ายันค่ำมาช้านาน คอยแม่นั้นจนขาดใจตายตามกัน
28 ธันวาคม 2552 04:58 น. - comment id 1079827
เจ็บปวดในความรู้สึกของคนเป็นแม่จังเลยค่ะ
28 ธันวาคม 2552 12:06 น. - comment id 1079917
สงสารทั้งแม่และลูกเลยค่ะ
28 ธันวาคม 2552 18:20 น. - comment id 1080083
น่าสงสารลูกนกนะคะ แวะมาเยี่ยมค่ะ มีความสุข ในเทศกาลปีใหม่นะคะ
28 ธันวาคม 2552 18:25 น. - comment id 1080087
จำใจจำจรแยกทาง... โอ้ละหนออนิจจาต้องพรากนินัรดร์ เศร้าอ่าแง๊ๆๆ ****************** สวัสดีปีใหม่คะคุนพี่
28 ธันวาคม 2552 22:19 น. - comment id 1080193
แม่ห่วงลูกเสมอ ต้องมาแน่ๆ
29 ธันวาคม 2552 15:15 น. - comment id 1080478
สวัสดีครับพี่ป๋อง น่าสงสารลูกนกจังนะครับ แวะเข้ามาชื่นชมครับ