จึงจำใจจับปีกบินอีกหน เพื่อฝ่าฝนไปยังอีกฝั่งฝัน มีเสบียงเลี้ยงกายได้หลายวัน วางเดิมพันครั้งนี้ด้วยชีวิต ข้ามมหาสมุทรครั้งสุดท้าย เดียวดายอ้างว้างทุกทางทิศ ขาดแคลนน้ำจืดและมืดมิด หวั่นปลิดชีพคว้างลงกลางชล ลมเห่เลโล่งสุดโค้งฟ้า ทายท้าปีกแกร่งกับแผงขน นกน้อยกบฏผู้อดทน ยากใครสักคนจะเข้าใจ จากรุ่งจวบแลงคอแห้งผาก ถึงฟากฝั่งฝันจะวันไหน ฟากฝั่งทั้งรู้ว่าอยู่ไกล ปีกไหล่อิดโรยยังโบยบิน ฝั่งโน้นคือฝันอันบรรเจิด ไปเถิดหนอสัตว์ผู้พลัดถิ่น ไปหาพืชพงและดงดิน สูดกลิ่นกรุ่นหอมพยอมไม้ จวนสูรย์สูญแสงฟ้าแดงกล่ำ ใกล้ค่ำฟ้าเรืองแลเหลืองใส คลื่นขรมลมขับหนาวจับใจ แลไฟลอยเรืออยู่เรื่อเรือง ทะเลข้างหน้าซิข้าหวั่น พรึงพรั่นอุกาฟ้าเหลือง หากพายุโหดโกรธเคือง เปล่าเปลืองแรงเจ้าจะเปล่าดาย กลับมิวิตกแก่นกกล้า วันหน้าไม่อาจจะคาดหมาย ถ้าชะงักงันรอวันตาย จักอายถ้ารู้ในหมู่นก เมื่อกล้าก็ขืนไม่คืนกลับ ขยับปีกแกร่งด้วยแผงอก เห็นฝั่งรำไรแมกไม้รก ถึงบกคงฟ้าอุษาจาง ฉับพลัน!..ฟ้าโกรธและลมกราด กัมปนาทแผดเสียงเปรี้ยงปร้าง นกน้อยงุนงงหลงทาง ปลิวกลางพายุราวธุลี เรือล่มลมฉีกเป็นซีกชิ้น กลืนกินอวนปลากลาสี ขย้ำส่ำสัตว์เป็นบัตรพลี แหลกในราตรีอันเลวร้าย ......................................... แล้วแดดเช้าวาววับก็กลับหวน ปูเสฉวนโผล่ปุ๊ปแล้วผลุบหาย มีซากเรือเกลื่อนกลาดบนหาดทราย กับซากนกนอนตายที่ชายเล. ๑ ธันวาคม ๒๕๕๒
ฤทธิ์ ศรีดวง 10 ธ.ค. 2552 17:52 น. - ID 131276 
2231
12
0
12 ธันวาคม 2552 18:01 น. - comment id 1067029
ตัวเล็ก นานาจิตตังนะน้อง ............................................. ฝน เป็นช่วงอารมณ์ของงานเขียนน่ะฝน บางทีก็คิดว่าคนที่มีความพยายามเพื่อทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้สำเร็จ ทุ่มสุดตัว สุดชีวิต เอาชีวิตเข้าแลก แล้วถ้าหากตอนจบไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคาดหวัง มีคำถามว่า จะภูมิใจหรือเปล่าที่ได้ทำเต็มที่แล้ว หรือเสียใจในความพยายาม สำหรับผม ผมชอบความรู้สึกแรกมากกว่า เพราะเราคาดหมายอะไรไม่ได้เลย แต่อย่างน้อยการได้รู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่า อะไรจะเกิดก็ช่างมันเถอะ หรือฝนว่าไง ขอบให้มีความสุขมากๆนะ
12 ธันวาคม 2552 18:22 น. - comment id 1067487
อืมมม.... เมื่อเช้าฝนมาอ่านงานกลอนชิ้นนี้ "บิน" ของฤทธิ์ ศรีดวง และ "ศพน้ำค้าง" ของคนลานเทวา แล้วจู่ๆฝนก็นึกถึงความทรงจำวัยเด็กขึ้นมาอ่ะค่ะ ก็เลยไปเขียนเป็นเรื่องสั้น แปลกดีนะคะ ตัวอักษรที่คนเราอ่านเหมือนกัน แต่ความรู้สึกหลังจากที่อ่านจบบ้างก็เหมือนกัน บ้างก็สามารถแตกยอดออกไปสู่ความคิดใหม่แตกต่างออกไปจากแหล่งที่มาซะอีกแน่ะความรู้สึกของ ฤทธิ์ ศรีดวงช่วงที่เขียนงานชิ้นนี้ฝนเข้าใจนะคะ เป็นความรู้สึกของ "นักสู้" แต่ของฝนจะเป็นแบบ "สู้ไม่สู้" ประมาณนี้อ่ะค่ะ อิอิ อารมณ์กึ่งๆกลางๆกลัวๆกล้าๆ กับการเผชิญดลกภายนอก เหมือน ลูกนกที่เพิ่งหัดบิน กลัวว่าถ้าทะเล่อทะล่าถลาออกไปสู่ท้องฟ้าจะตกลงมาเสียก่อน
ขอให้มีความสุขมากๆเช่นกันนะคะ "นักสู้ผู้ไม่ยอมแพ้" จาก "นักสู้ดีไม่สู้ดี"
10 ธันวาคม 2552 17:57 น. - comment id 1072617
จองก่อน อิอิ 1
10 ธันวาคม 2552 17:58 น. - comment id 1072618
ชอบอีกแล้วค่ะ พี่ฤทธิ์ รีบเก็บด่วน เอาไว้เป็นเสบียงเดินทาง ^^
10 ธันวาคม 2552 18:04 น. - comment id 1072621
เปิดคอมปุ๊บ..ก็มาบ้านกลอนป๊บ... เจอคุณฤทธิ์ก่อนเลย... เห็นภาพ เห็นชื่อเรื่อง แล้วนึกถึง โจนาธาน ลิฟวิงสตัน นางนวล อ่านแล้ว ขอปรบมือให้ เยี่ยมค่ะ ว่างๆ จะไปฝึกบินด้วยคนนะคะ
10 ธันวาคม 2552 19:25 น. - comment id 1072680
สวัสดีค่ะพี่ฤทธิ์ ไม่เข้ามานานวันนี้เจอพี่คนแรกดีใจจัง คิดถึงเน้อค่ะ
10 ธันวาคม 2552 20:17 น. - comment id 1072733
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆก่อนนอน
10 ธันวาคม 2552 21:41 น. - comment id 1072746
ขอบคุณครับคุณฤทธิ์ ที่เขียนกลอนอันทรงคุณค่าให้พวกเราได้อ่านกัน งานของคุณฤทธิ์สะท้อนชีวิตและธรรมชาติได้บาดใจมาก ๆ เลยครับ
11 ธันวาคม 2552 01:26 น. - comment id 1072779
บทกลอนกระชากความรู้สึกจังค่ะ ชื่นชมค่ะ
11 ธันวาคม 2552 10:43 น. - comment id 1072849
เป็นโศกนาฏกรรมอันน่าสลดใจครับ
11 ธันวาคม 2552 12:20 น. - comment id 1072869
ชอบค่ะ
11 ธันวาคม 2552 13:04 น. - comment id 1072877
ชื่นชมในความมุ่งมั่นของเจ้านกน้อยจังค่ะ ที่สู้จนวินาทีสุดท้ายของชีวิตเป็นการผสมผสานที่ลงตัวดีจังค่ะ ขอบคุณ สำหรับผลงานดีๆอีกครั้ง
11 ธันวาคม 2552 13:06 น. - comment id 1072878
ว้าวว...ไข่ลอยมาตรงหน้าแบบไม่ได้ ตั้งใจเล้ยยย
10 ฟิ้วววว..
รับๆๆ..ก่อนไข่ตกแตก
11 ธันวาคม 2552 15:18 น. - comment id 1072917
11 ธันวาคม 2552 21:57 น. - comment id 1073090
๑.เฌอมาลย์ เอาไปเลยนัมเบอร์วัน (สังเกตไหมว่าไม่มีคนแย่งเลย) ขอให้มีความสุขนะน้อง . ๒.แตงเม หวัดดี ดีใจที่กลับมาเขียนกลอน และยังเอากลอนกลับมาด้วย นึกว่าจะหายไปซะแล้ว อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน ขอให้มีความสุขนะน้อง ๓.คุณวุ้นเส้น เรื่องนางนวล ผมเคยอ่านตอนเด็กๆ ตอนนี้แทบจำเรื่องไม่ได้แล้ว ที่จริงชุดนี้มีแรงบันดาลใจจาก ชุดเจ้าแมงปอ ของคุณปราณรวีครับ เธอเล่าเรื่องถึงแมลงปอที่พยายามบินข้ามทะเล ประทับใจมากครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ . ๔.น้องเพียงแพรว หวัดดีน้องรัก คิดถึงน้องเสมอ ดีใจที่เข้ามาทักทายกัน สบายดีหรือเปล่า เขียนกลอนมาลงบ้างซิ ห่างหายไปนานเหลือเกิน แต่เราคงไม่ได้เล่นเฮฮาเหมือนเดิมแล้ว เพราะภารกิจที่รัดตัว ขอให้มีสุขภาพดี และมีความสุขมากๆนะน้อง . ๕.คุณแอฟ สวัสดีครับ ชื่อน่ารักนะครับพิมพ์นิยมครับ ขอบคุณที่เข้ามาทักทาย ขอให้มีความสุขมากๆครับ . ๖.คุณสุริยันต์ จันทราทิตย์ ขอบคุณทีแวะมาอ่านนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๗.คุณปรางทิพย์ ขอบคุณที่มาทักทายครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๘.คุณเสมอจุก ผมชอบคำว่าโศกนาฏกรรมจัง ขอบคุณที่ทำให้ผมนึกคำนี้ออก ขอให้มีความสุขมากๆครับ ๙.คุณ (น้ำตาลหวาน) ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๑๐.คุณอ้อย กำลังหาแนวทางใหม่ วิธีการใหม่ในการเล่าเรื่องครับ ช่วงนี้พล็อตเยอะด้วย แต่ติดที่วิธีเล่าเรื่องนี่แหละ การผสมกันของกลอนต่างชนิดกัน เป็นเรื่องยากที่จะคุมการอ่านให้ไม่สะดุด งานนี้ทดลองทำครับ ไม่รู้ว่าผู้อ่านๆแล้วสะดุดกับจังหวะหรือเปล่า สำหรับผม ผมชอบครับคงจะใช้วิธีนี้อีก ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ๑๑.คุณอ้อย เออ..เนอะ นี่แข่งกับฝนแน่ๆเลย สองคนนี่เค้าเล่นอะไรกัน กินไข่แดงมากไม่ดีนะ โคเลสเตอรอลสูง นะจะบอกให้ ต้องกินแต่ไข่ขาว อย่างนักกีฬาจะแข็งแรง กล้ามโต ๑๒.คุณแจ้นเอง ขอบคุณที่เป็นแฟนประจำ ขอให้มีความสุขมากๆครับ ..
11 ธันวาคม 2552 22:08 น. - comment id 1073096
แวะบอก พี่ฤทธิ์ อีกที แตงชอบคำว่า อุบัติเหตุทางอารมณ์ มากกว่าหล่ะราตรีสวัสดิ์นะคะ
12 ธันวาคม 2552 07:50 น. - comment id 1073153
นกคงคิดว่า "ไปตายเอาดาบหน้า" สิเนาะ บางครั้งการเดินทางที่ไร้จุดหมายก็รวมไปถึงความตายที่เงียบเหงาด้วยนะคะ ตายอย่างลำพังท่ามกลางคนแปลกหน้า คนไม่รู้จัก เหมือนเวลาเราดูข่าวคนไร้ญาติที่ตายแล้วเค้าจะแทนว่า "บุคคลนิรนาม" การได้อยู่ท่ามกลางคนรู้จัก ญาติพี่น้อง หรือ แผ่นดินที่เราถือกำเนิดมาแม้จะมีบางเวลาที่รู้สึกว่าเราสูญเสียความมุ่งมั่นทะเยอทะยาน... แต่ก็ไม่ถึงกับสูญเสียจิตวิญญาณความเป็นตัวเองไปเนาะ อ่านเรื่อง "บิน" แล้วมันสะท้อนสะทกนึกถึงคนพลัดถิ่นจริงๆค่ะ
12 ธันวาคม 2552 18:32 น. - comment id 1073270
กลอนหก กลอนเจ็ด และกลอนแปด รวมกันได้21 กลอนพอดี อิอิ งานเหล่านี้ มีคุณค่าต่อคำว่า "กวี" นอกคนนัก จะนำแนวคิด มาเป็นแรงบันดาลใจ ที่ถ่ายทอดให้คนอื่นเข้าถึงได้ แต่พี่ฤทธิ์ ทำได้เสมอ เป้นกลอนที่ สามารถรวบรวม และนำไปทำ รูปเล่ม วางขายได้ เท่าที่ผมเคยเห็นกลอนแนวนี้...
13 ธันวาคม 2552 09:49 น. - comment id 1073493
ฝน ความทรงจำสมัยเด็กมีค่าเสมอ ผลของวัยเด็กคือวันนี้ ดีหรือไม่ดีก็เป็นประสบการณ์ ในสายตาผม ฝนเป็นนักสู้เสมอ เพียงแต่ไม่เคร่งเครียดเกินไป เหมือนคำที่ในหลวงบอก ถ้าทำงานใหญ่ให้เติมความสนุกเล็กๆลงไปด้วยอะไรทำนองนี้ ขอให้มีความสุขครับ ........................................................... กวีน้อย อืม...เขียนงานพวกนี้ได้เพิ่มทักษะและผ่อนคลาย ว่าจะรวมเล่มเหมือนกัน คงอีกสักปีกระมัง อยากให้มีความแตกต่างหลากหลายในงานเยอะๆจะได้ไม่น่าเบื่อ จะวาดรูปประกอบเองแน่นอน แล้วพิมพ์แจกเพื่อนๆ เป็นของไม่คาดฝัน ว่าแต่น้องเถอะลองเปลี่ยนแนวจากกลอนรักดูบ้างซิ ขอให้มีความสุขมากๆครับ
14 ธันวาคม 2552 02:40 น. - comment id 1073780
กลอนงดงามทั้งภาษา และความหมาย อ่านแล้วมีกำลังใจมากครับ ขออนุญาติเก็บไว้เป็นบทกลอนที่ชอบ ..
14 ธันวาคม 2552 02:44 น. - comment id 1073781
ปล. จาก ณ ภาณุครับ ที่ว่าอ่านแล้วมีกำลังใจหมายถึง จากบทกลอน .. ผมได้เห็นถึงความพยายามที่จะบินอย่างถึงที่สุดแล้ว .. แม้ว่าผลลัทธ์มันจะออกมาอย่างไรก็ตามที .. นั่นทำให้ผมมีกำลังใจ .... ขอบคุณสำหรับบทกลอนเพราะ ๆ ครับ
21 มกราคม 2553 20:19 น. - comment id 1089229
ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนผมหรือปล่าว คือ เมื่อมองย้อนไปในอดีตแล้ว เราจะเสียใจในสิ่งที่ไม่ได้ทำ มากกว่าสิ่งที่ทำไม่สำเร็จ กลอนเพราะมาก ๆ เลยครับ สกอร์ลดูแล้วยาวเหมือนกัน แต่อ่านจบแล้วรู้สึกเหมือนสั้นนิดเดียว อ่านแล้วมันรู้สึกตื้นตันอยู่ในใจ
8 มีนาคม 2553 21:47 น. - comment id 1108816
เหมือนสำนวนกลอนที่ได้รับรางวัลพานแว่นฟ้า ปี 2552 สำนวนรองชนะเลิศ ชื่อ กู่ฝันของนกพิราสีขาว เป็นไปได้ไหมกวีเป็นแรงบันดาลใจซึ่งกันและกันคุณฤทธิ์
9 มีนาคม 2553 21:44 น. - comment id 1109154
คุณภาณุ สวัสดีครับ ขอบคุณที่ชอบ ขอให้มีกำลังใจเพื่อเผชิญชีวิตต่อไป เมื่อพยายามแล้วจะสำเร็จหรือไม่นั่นอีกเรื่องหนึ่ง แต่อย่างน้อยความภูมิใจในความพยายามจะอยู่กับเราตลอดไปครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ ................................................................ คุณวัวธนู ขอบคุณสำหรับการเป็นแฟนประจำครับ อย่างน้อยเวลาเขียนงานออกมาก็ยังรู้สึกว่ามีคนรออ่านอยู่ ขอให้มีความสุขมากๆครับ ................................................................ คุณคนชอบอ่านกวี งานชุดนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากรูปประกอบนั่นแหละครับ งานที่คุณกล่าวถึงผมไม่เคยได้อ่านเลย รู้จักแต่ชื่อรางวัล เรียกว่าเคยได้ยินดีกว่า ปรกติจะหาอ่านงานท่านอื่นจากเวป มีซื้อ่านบ้างเหมือนกันแต่ไม่ค่อยบ่อยนัก ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ
12 มีนาคม 2553 11:48 น. - comment id 1110106
พล็อดเรื่องมันจะเหมือนกัน คือเริ่มต้นด้วยนกบินไป เปรียบเสมือนความมุ่งมั่น ความหวัง ความฝัน และฝนตก พายุที่ถาโถม เปรียบคืออุปสรรค ปัญหาที่มี แต่ของคุณจบด้วยความพ่ายแพ้ แต่กู่ฝันของนกพิราบสีขาว จบด้วยการมุ่งมั่นต่อไป ไม่ยอมแพ้ ไม่รู้นะผมอาจจะคิดมากไปหรือป่าว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
