กาลครั้งหนึ่งหมุนเวียนเปลี่ยนผันผ่าน มืกลุ่มมารตัวน้อยสามหรรษา แอบขโมยความสุขสันต์มนุษย์มา แล้วปรึกษาจะแอบซ่อนไว้ที่ใด มารน้อยหนึ่งบอกซ่อนบนผาสูงชัน มนุษย์นั้นมันกล้าขึ้นซะที่ไหน รับรองเลยไม่เจอแน่แม้ผู้ใด จะหาได้ความสุขที่ลักมา มารสองขัดเจ้านี่คิดถูกไม่ มนุษย์นั้นกลัวความสูงที่ไหนหนา พวกมันกลัวหายไจม่ออกหรอกเพื่อนยา ซ่อนใต้พื้นน้ำดีกว่าหาไม่เจอ มารน้อยสามกล่าวว่าอย่าเพื่อนเอ๋ย พวกมนุษย์ไฉนเลยจะไผลเผลอ ทั้งเรือดำน้ำมีเครื่องบินเดี๋ยวก็เจอ เราจะขอเสนอความคิดเรา มนุษย์นั้นชอบใส่ใจเรื่องภายนอก มันชอบออกเที่ยวทะเลปีนภูเขา หาเพลงฟังนอกบ้านมุ่งมัวเมา ช่างโง่เขลาไม่ฝักใฝ่เรื่องใจตัว เราเอาสุขไปซ่อนไว้ในใจมัน เพียงแค่นั้นมันก็หาจนปวดหัว ไปทะเลไปภูเขาเที่ยวรอบตัว ยิ่งหวาดกลัวเพราะสุขนั้นหาไม่เจอ คนมีทุกข์เที่ยวไปหมายหาสุข เพื่อปล่อยทุกข์ปล่อยไปได้เพียงเผลอ ความสุขนั้นอยู่ที่ใจหาให้เจอ ขอเพื่อนเกลอชาวกลอนพบสุขเอย @@ทุกข์หรือสุขอยู่ที่ใจนะคะ เที่ยวป่าเขาลำเนาไพร ถ้าใจร้อนรน ก็ยากที่จะพบสุขค่ะ^^ (จบไม่ลงค่ะ นี่เป็นจุดบอดเลยค่ะ แต่งกลอนจบไม่สวยซะที ใครมีเทคนิคจบกลอนเพราะๆบอกกันมั่งนะ)
17 พฤศจิกายน 2552 21:51 น. - comment id 730247
สุขเสมอหมั่น เสมอมันเครือเก่า ความเจ็บอย่าให้ได้ ความไข้อย่าให้มี
16 พฤศจิกายน 2552 23:20 น. - comment id 1065606
ชอบครับเคยอ่านฉบับร้อยแก้วด้วยนะ
17 พฤศจิกายน 2552 10:44 น. - comment id 1065757
ต้องให้หมอผ่าออกมาให้ซะแล้ว