* ใครจะรู้ว่าเราตายวันใหน ใครจะรู้ที่ใดเราดับดิ้น ใครจะรู้ชีวิตอาจปลิดปลิว ใครจะรู้ชีพสิ้นด้วยเหตุใด * คนที่เจ็บมานานเราเคยเยี่ยม คนที่เจ็บยังเปี่ยมไม่ตักษัย คนที่เจ็บมานานแม้ล่วงวัย คนที่เจ็บยิ้มได้ไม่จากลา * คนแข็งแรงมาดับลับสังขาร คนแข็งแรงยังพลาดไม่บอกลา คนแข็งแรงประมาทในชีวา คนแข็งแรงมากหน้ามาจากจร * ใครจะรู้วันตายหามีไม่ ใครจะรู้ภพใหม่วันชีพถอน ใครจะรู้บุญบาปให้สังวรณ์ ใครจะรู้ก่อนนอนไม่อาจคืน
ลุงเอง 27 ส.ค. 2552 18:31 น. - ID 128720 
1339
5
0
27 สิงหาคม 2552 18:44 น. - comment id 1032638
คนทั้งหลายที่เกิดขึ้นมาในโลก ส่วนมากล้วนตายไปกับความมืดบอด ตอนยังมีชีวิตก็หลงมัวเมาสนุกสนานเพลิดเพลินในการอยู่การกิน หัวเราะร้องไห้กันไป ตามแต่จะประสบสุขทุกข์ รักและชัง ปล่อยตัวปล่อยใจให้ชีวิตเดินไปตามยถากรรม โดยไม่สนใจที่จะคิดสร้างกรรมดีขึ้นด้วยจิตใจและเรี่ยวแรงตามกำลังสติปัญญา ที่มี ปล่อยให้วันคืนล่วงไปเหมือนสัตว์ตัวหนึ่ง ที่เขาเลี้ยงอย่างอ้วนพี แล้วก็นำไปสู่โรงฆ่า..ช่างน่าเวทนาเสียจริงๆ! แล้วก็สรุปเอาเองว่า “เป็นเพราะโชคชะตา เป็นเพราะพรหมลิขิต” ที่จริงเป็นเพราะการกระทำของตนนั้นเอง! โคที่ถูกเขานำไปสู่โรงฆ่าไม่ใช่เป็นเพราะความที่เกิดมาเป็นโค แต่เป็นเพราะจิตดวงนี้ไม่ได้สร้างคุณงามดีไว้ในชาติปางก่อน เมื่อความดีน้อย จึงมาเกิดเป็นโค เป็นหมู หรือเป็นสัตว์อื่นๆ ในภพภูมิอื่นๆ ที่ตกต่ำ ถ้าความดีมากก็เกิดเป็นมนุษย์ เทวดาพรหม ความดีมากสุดได้ถึงวิมุตติพระนิพพานเป็นพระอรหันต์ในชาติปัจจุบัน ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายจึงเวียนว่ายในห้วงน้ำคือการเทียวเกิดเทียวตายไม่มีที่สิ้นสุด ..เหมือนดวงอาทิตย์ ใครจะอ้อนวอนขอร้องให้คงอยู่กับที่ ย่อมเป็นไปไม่ได้ ..เหมือนคนคร่ำครวญร้องไห้อ้อนวอนพระอาทิตย์ว่าอย่าอัสดงเลย..ผู้ร่ำไห้จักต้องมีน้ำตาเจิ่งนองเป็นสายเลือดและตายไปเปล่าๆ ..ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน ไม่มีใครหยุดยั้งการตายได้ พระพุทธเจ้าและพระอรหันตสาวกเท่านั้นที่สามารถหยุดการเกิดตายได้ ความตายสำหรับท่าน เป็นทางแห่งแสงสว่าง เพราะท่านตายอย่างสมประสงค์ ไปสู่แดนอันเกษมคือพระนิพพาน นอกจากนี้ท่านยังสามารถรู้วันเกิดตาย เนื่องในอดีตซาติของท่านเองและคนอื่น ความตายกับท่านเหล่านี้จึงไม่ใช่เรื่องยุ่งยากและซับซ้อนเลย แต่สำหรับปุถุชนคนหนาปัญญาหยาบแล้ว ชีวิตหลังความตายเป็นชีวิตที่ลี้ลับ ยากที่ใครๆ จะสามารถไขปริศนาในมุมมืดนี้ได้ คัดลอกมาจาก :: http://www.dharma-gateway.com/
27 สิงหาคม 2552 19:16 น. - comment id 1032648
หน้าส่วนตัว
วันที่เราเกิดวันแรก เรายังไม่รู้เลย
แล้วเราจะรู้วันสุดท้ายที่เราจะอยู่ในโลกได้อย่างไร27 สิงหาคม 2552 19:24 น. - comment id 1032654
สวัสดีคุรครูฯ
27 สิงหาคม 2552 20:33 น. - comment id 1032679
สวัสดีค่ะ คุณลุง ไม่รู้หรอกค่ะว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไร สิ่งที่ทำได้คือไม่ประมาท แวะมาเยี่ยมค่ะ
27 สิงหาคม 2552 20:39 น. - comment id 1032683
ขอบใจมากหลานสาว
27 สิงหาคม 2552 22:02 น. - comment id 1032711
สวัสดีค่ะ คุณลุง....
28 สิงหาคม 2552 07:32 น. - comment id 1032775
28 สิงหาคม 2552 07:52 น. - comment id 1032776
ไม่มีใครรู้วันตายตัวเองได้จริงๆน่ะแหละค่ะ เพราะฉะนั้น ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ควรใช้ทุกๆวินาทีให้มีคุณค่ามากที่สุด เพราะตายไปแล้วจะมานึกเสียดายที่หลังไม่ได้ เพราะในทุกๆวันที่ผ่านไปก็เท่ากับเราตายไปแล้วทั้งนั้น เอาอะไรคืนมาไม่ได้แล้ว เรามีชีวิตอยู่ในวันนี้ พอถึงวันรุ่งขึ้น เราก็ตายไปอีกวันแล้วเท่านั้นเอง... ไม่ได้เข้ามากลอนของลุงตั้งนานแน่ะ เป็นห่วงนะคะ ตอนนี้เอิงกลับมาแล้วล่ะค่ะ แต่ว่างานเยอะและยุ่งพอสมควร แต่ถ้ามีอะไรให้เอิงช่วยเหลือก็บอกได้นะคะ ยินดีเสมอเลยค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ พักนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยค่ะ ด้วยจิตคารวะ
29 สิงหาคม 2552 17:11 น. - comment id 1033227
สวัสดีค่ะคุณลุง ไม่รู้หรอกว่าใครคือลุง ลุงคือใคร แต่รู้ว่าอ่านแล้วคิดได้ ค่ะ
29 สิงหาคม 2552 17:51 น. - comment id 1033234
29 สิงหาคม 2552 17:54 น. - comment id 1033237
29 สิงหาคม 2552 17:56 น. - comment id 1033238
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
