๏ บุปผาพราววาวมณีรุจีแสง จำรูญแรงแมลงภู่ชู้ถวิล นาฏการสานอุษาวนาดิน หมอกราคินม่านราตรีทวีคลาย ๏ กลีบเจ้างามท่ามกลางน้ำค้างพรม อณูเกร็ดเพชรผสมสุรีย์ฉาย ชมพูแกมแซมขาววาวรัตน์พราย เสกมนต์ขลังมิวายแม้นเสี้ยวมอง ๏ กลิ่นเกสรเย้าชวนให้ยวนพิศ หมายสนิทฤทธิ์แฝงแรงสนอง โอนลมสายพายพลิ้วปลิวลำพอง หนึ่งพนาว่าครองผองนิยม ๏ ภมรภู่หมู่ผึ้งเข้าทึ้งรุม วิหคคุมเวหาถลาผสม มดบุ้งหนอนซอนไชอภิรมย์ ดอกไม้เช้าเจ้าอุดมพงศ์มาลา ๏ ตะวันโพ้นดลรังสีสุรีย์ส่อง เบิกครรลองธรรมชาติปรารถนา แต่ไม้หนึ่งพึงหวังมรณา ด้วยภังคาอนิยตหมดสิ้นงาม ๏ บุปผาพราวคราวนี้ฤดีโศก ศัลย์วิโยคโรคภัยให้เกรงขาม นาฏการลาญพฤกษ์ลึกลานกาม ให้นิยามนามไม้ออกดอกอรุณ ๚ะ๛ กฤตศิลป์ ชินบุตร บรรณอาศรม ชมรมฅนเศร้า พระอาทิตย์ที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๒
23 สิงหาคม 2552 09:28 น. - comment id 1030719
เป็นดอกไม้ที่สวยและงามมากๆค่ะ
23 สิงหาคม 2552 10:43 น. - comment id 1030725
ดอกไม้ดอกนี้ช่างงดงามยิ่งนักค่ะ นับถือ นับถือ
23 สิงหาคม 2552 11:08 น. - comment id 1030727
ขอบคุณคุณแก้วประภัสสรและคุณปรางทิพย์ที่เข้ามาเยี่ยงชมและให้กำลังใจครับ
23 สิงหาคม 2552 13:33 น. - comment id 1030739
ขอความหมายด้วย อิอิ
23 สิงหาคม 2552 19:00 น. - comment id 1030775
เขียนกลอนได้งดงามมากครับแต่ทว่า อิอิ อย่าหาว่าอาจเอื้อมนะเห็นไปเยี่ยมไว้เลยมาเยี่ยม ตอบเขียนได้ดีแต่ผิดธรรมชาติครับ ผมก็คนเศร้า เหมือนกันเห็นทีจะต้องเข้าอาศรมชมรมคนเศร้า เสียแล้วกระมัง แต่คนแก่จะรับหรือเปล่าหนอ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2552 22:29 น. - comment id 1030834
กลีบกรอบคล้ำช้ำชอกดอกไม้หม่น ด้วยระคนราคีย่ำยีผลาญ เพียงอุษาฟ้าสางกลางดงดาน แดดลมกร้านแกร่งแท้... แก่แดดลม ฯ ================================ อ่านกลอนแล้ว .... เสียดายดอกไม้ครับ
25 สิงหาคม 2552 09:54 น. - comment id 1031345
ดอกไม้นี้คงกลิ่นหอม และสวยด้วยสีสัน.... แต่หากคงไร้สิ่งป้องกัน ชีวันจึงอันตราย........