ช่วงชีวิตว่ายวนวังเวลา บางครั้งเร็วบ้างช้ากว่าวันผ่าน จดบันทึกบรรทุกเรื่องวันวาน บางครั้งฝากฝันหวานหวังสักวัน วันเดือนปีผ่านพ้นจนเล่มหนา หน้าต่อหน้าขีดเขียนคอยฝากฝัน เล่มต่อเล่มเพิ่มพิมพ์ยิ้มกับมัน ก่อนเหล่านั้นลางเลือนยากเตือนใจ ตัวละครคนเก่ายังเล่าเรื่อง ตัวประกอบใช้เปลืองทั้งเก่าใหม่ ย้อนยามเยาว์มากคนค่อยเลือกใช้ พอเติบใหญ่กลับน้อยแต่ร้อยความ ช่วงชีวิตว่ายวนวังเวลา บ้างบางคนหายหน้าน่าไถ่ถาม หวังรับรู้สาระทุกข์ สุขทุกยาม หวังชีวิตทุกนามงามดั่งฝัน ไม่รู้ผ่านมาแล้วกี่ร้อยหน้า กระดาษหนา ดินสอเหลาหดสั้น ยามนี้จะเหลือใครกี่คนกัน หน้าสุดท้ายร้ายกว่านั้น "ฉันลำพัง"
กวีปกรณ์ 27 ก.ค. 2552 02:39 น. - ID 127956 
1014
5
0
27 กรกฎาคม 2552 08:50 น. - comment id 1019878
ใครว่า ยังมีน้องเงาะ ทุเรียน ลำไย ส้ม.... โอ๊ยอีกสารพัด ที่ยังกินไม่ครบ...ไม่ใช่เรอะ
27 กรกฎาคม 2552 11:57 น. - comment id 1019941
หน้าสุดท้าย เป็นอย่างไรนะ มีแต่ความว่างเปล่าหรือเปล่า
27 กรกฎาคม 2552 12:41 น. - comment id 1019959
พลิกไปหน้าสุดท้าย ทางซ้ายมือมีข้อความพิเศษตีกรอบเอาไว้ หกคำนั้นอ่านว่า เราจะรักกันจนตาย
27 กรกฎาคม 2552 12:55 น. - comment id 1019973
เดียวดายจังเนาะ
27 กรกฎาคม 2552 20:54 น. - comment id 1020169
ขอให้หน้าสุดท้ายจบลงที่ความสุขนะค่ะ
27 กรกฎาคม 2552 23:29 น. - comment id 1020255
ในบันทึกชีวิตคอยขีดเขียน เฝ้าวนเวียนปลาบปลื้มคอยดื่มด่ำ กับภาพความงามงดเพื่อจดจำ พอชี้นำทางไปให้ชีวา แสวงหาอยากพบความอบอุ่น จึงว้าวุ่นมากมายในปรารถนา หวังสร้าง เสพ โอบกอดตลอดเวลา คอยเอื้อมคว้าฝันใฝ่ในจิตตน จนกระดาษที่เขียนไว้มันใกล้หมด นึกถ้อยพจน์ถึงมุมอับเริ่มสับสน ที่หลอนหลอกเพ้อหวังให้คอยกังวน ใกล้ผ่านพ้นความฝันสู่บั้นปลาย เหลือให้สร้างปรารถนาอีกหน้าหนึ่ง คงใกล้ถึงเวลาหมดบทสุดท้าย เหลืออีกหนึ่งความฝันอยากบรรยาย ให้ความหมาย...คงอดสูอยู่ลำพัง ชอบๆ ขอแจมนิดนึง สวัสดีครับ
27 กรกฎาคม 2552 23:36 น. - comment id 1020256
หน้าสุดท้าย ปลายทาง วางรักไว้ มอบหัวใจ ใฝ่ภักดิ์ ประจักษ์มั่น แม้เวลา พาใคร ไปจากกัน เหลือเพียงฉัน ฝันค้าง แทบปางตาย ขอแจมนิดหนึ่ง อารมณ์เดียวกันเชียวค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
