เมื่อเกิดมามีอะไรติดตัวบ้าง แม้เสื้อผ้ายังไม่มีจะสวมใส่ แล้วคนเราจะหวงของกันทำไม ทุกสิ่งไซ้ไม่ใช่เป็นของเรา แม้ร่างกายที่เรานั้นมีอยู่ ใช่จะอยู่คงกระพันไม่มีเฒ่า เดียวก็แก่เดียวก็ตายแล้วก็เผ่า เป็นขี้เถ่าผงธุลีกลับคืนดิน ว่าคนนั้นว่าคนนี้เป็นของฉัน เข้าใจกันผิดไปแทบทั้งสิ้น ไม่มีใครเป็นของใครชั่วชีวิน ต่างก็ดิ้นมี่ชีวิตของตัวเอง แม้วันนี้ฉันรักเธอ เธอรักฉัน เรารักกันเป็นของกันไม่ห่างเว้น แต่ไม่อาจยึดถือมั่นเป็นกฏเกณฑ์ ว่าต้องเน้นชีวิตใครเป็นของใคร ชีวิตเราก็เป็นของเราเท่านั้น ไม่มีวันเป็นของของใครได้ ชีวิตนี้เราเลือกเองเดินกันไป ไม่ใช่ใครเป็นเจ้าของบอกเราเดิน
เทพธิดาอเวจี 25 มิ.ย. 2552 15:06 น. - ID 127092 
1074
2
0
25 มิถุนายน 2552 16:55 น. - comment id 1005222
ร่างกายเรารู้มั้ยเป็นของใคร ก็เป็นของโรคภัย น่ะซี ถ้าเราดูแลไม่ดี ต้องตายเป็นผี นั่นแหล่ะเรา อิอิ ฉะนั้นต้องรักษาดูแลร่างกายให้ดี
26 มิถุนายน 2552 19:14 น. - comment id 1005718
ใจอาจจองปองรักสมัครได้ แต่จะหมายเป็นเจ้าของอาจหมองหมาง ด้วยความรักไม่บรรจบสบเส้นทาง จึงเหินห่างดั่งเป็นเส้นขนานกัน...อิอิ ...แบบว่า
27 มิถุนายน 2552 16:01 น. - comment id 1006274
ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่านกัน ไม่ได้แต่งกลอน ซะนาน เพื่อนก็เลยน้อยลง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
