ฉันหลงทางกลางป่ามหานคร ฉันเผลอนอนตอนผู้คนอยู่ล้นหลาม แล้วฉันตื่นตอนบางคนทนอยู่ยาม ฉันจึงถามว่าตัวเราเศร้าอยู่ไย ลุกขึ้นยืนฝืนกายมองรายทาง พยุงร่างว่างเปล่าไม่เอาไหน ผ่านทางเท้าเปลี่ยวเหงาตรงเสาไฟ ยังมีใครหลายคนทนทรมาน เช่นชายหนุ่มคุ้มคลั่งอยู่ฝั่งถนน ท่ามผู้คนมองมามหาศาล ปรารถนาสิ่งใดเล่าเขาต้องการ หรือวิมานของเหลือกินสินสังคม มองดอกไม้ใคร่บานบนลานคอนกรีต สีเทาซีดจมทุกข์ไม่สุขสม มารแมลงจับจองสนองอารมณ์ เด็ดดอมดมข่มขืนรื่นอุรา เกิดเด็กน้อยร้อยพันในวันพรุ่ง ผู้หมายมุ่งเบ่งบานการศึกษา ระบบนิเวศมนุษย์ดุจมายา ถูกผู้ล่าฆ่าแกงใต้แสงจันทร์ เหลือผู้เฒ่าอ่อนแอแก่ชรา กวาดตัณหารักชอบคอยปลอบขวัญ เก็บกลีบร่วงว้าเหว่สู่แจกัน เติมสีสันห้องเช่าใกล้เฉาโรย พาตัวฉันข้ามผ่านกาลเวลา ผ่านแววตาเด็กท้องกิ่วด้วยหิวโหย ผ่านชายหนุ่มคลั่งโกรธร้องโอดโอย ผ่านกลีบโรยดอกไม้ป่ามหานคร ยังที่นอนห้องหับอันคับแคบ ฉันอิงแอบซุกไออุ่นนอนหนุนหมอน เพียงลำพังขังอารมณ์ข่มตานอน เก็บชีิวิตบางตอนไว้สอนใจ ฉันกลับบ้านกลางนามหานที ท่ามราตรีมณีดาวพราวไสว เพียงเศษเสี้ยวตัวเราที่เศร้าใจ เทียบไม่ได้กับคนป่ามหานคร หากวันหนึ่งที่เสียใจ ผมจะมองกลับไปในจุดนั้น แล้วจะเห็นถึงความแตกต่างกัน ฉุดชีวิตที่คิดสั้นจากวันวาน นาคะพรรณ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๒ ภาพโดย อาคม นาคะ
นาคะพรรณ 16 มิ.ย. 2552 13:05 น. - ID 126826 
1065
3
0
16 มิถุนายน 2552 13:37 น. - comment id 1000777
ใช่ค่ะ ในยามที่เสียใจ ยังมีใครที่ทุกข์กว่า หากคิดได้เช่นนี้ เราก็จะมีความสุข เป็นกำลังใจให้พี่ชายคนหนึ่งเสมอนะค่ะ
16 มิถุนายน 2552 13:55 น. - comment id 1000786
กลอนบทนี้ค่อนข้างลึกซึ้ง ในความรู้สึกนะครับ มาให้กำลังใจคนหลงป่า มหานครครับ เป็นมุมมองที่สร้างสรรค์ดีจังครับ
16 มิถุนายน 2552 14:39 น. - comment id 1000822
เมื่อใจเราแย่เราต้องมองคนอื่นที่แย่กว่า แล้วเก็บมาเป็นกำลังใจให้ตัวเองเสมอ ๆ ค่ะ จริง ๆ แล้วชีวิตรีก็คิดแบบนั้นจริง ๆ ค่ะ มันก็ได้ผลดีนะค่ะ กำลังใจจะก่อเกิดขึ้นทันทีเจ้าค่ะ....
16 มิถุนายน 2552 16:20 น. - comment id 1000893
...ราตรีกลางทุ่งไร้........แสงไฟ หากแต่แสงดาวไซร้.....พร่างฟ้า มองแสงส่องนภาใน.....เมืองใหญ่..ฟ้าอมร มีแต่แสงไฟจ้า.............สิ้นไร้แสงดาว ***************************************** ***************************************** หลงในป่าไม้ มองฟ้ายังเห็นดาวคอยนำทาง หลงในป่าคอนกรีต มองไปทางไหนก็ไม่รู้ทิศทาง
16 มิถุนายน 2552 21:09 น. - comment id 1001050
ฉันเคยปล่อยไก่ในเมืองหลวง เรื่องทั้งปวงยังฝังลึกรู้สึกฉัน นั่งรถผิดเคว้งคว้างทางไหนกัน รถสายนั้นคนละทิศคิดแล้วเบลอ อิอิ คิดถึงอดีตด้วยคนค่ะ ลงเดอะมอลล์ เดอะมอลล์ เห็นเดอะมอลล์ลงโลด ที่แท้คนละมอลล์เลย อิอิ บางกะปิ กะ รามคำแหง แหง่ววว
17 มิถุนายน 2552 07:12 น. - comment id 1001149
ลึกซึ้งจริงๆ ไพเราะมากค่ะ
17 มิถุนายน 2552 07:54 น. - comment id 1001168
งดงามทั้งภาพ เนื้อหา เชียวล่ะค่ะ..
17 มิถุนายน 2552 08:19 น. - comment id 1001187
หอบกำลังมาฝากกองโตๆเลยค่ะ
17 มิถุนายน 2552 13:58 น. - comment id 1001328
ความหมายกลอนบทนี้ อ่านแล้วรู้สึกดีมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
