อุทิศแด่ทุกผู้ทุกนาม ผู้มั่นหมายจะดำรงความหมายนิรันดร์ เมื่อวันหนึ่งวันนั้นพลันมาถึง อย่ารัดตรึงกายฉันพันตราสังข์ อย่าร่ำไห้ครวญคร่ำร่ำประดัง อย่าคุ้มคลั่งตกใจให้วุ่นวาย วันที่ฉันทอดร่างอย่างสงบ ขอเป็นศพเปี่ยมท้นบนความหมาย ณ ห้องอับคับคร่ำดำแดนตาย ทุกขันธ์กายต่างพบจบชีพลง ณ จุดหนึ่งแห่งห้วงบ่วงเวลา แพทย์บ่งว่าสมองของฉันหลง หยุดทำงานนิ่งว่างอย่างมั่นคง ไม่ประสงค์เครื่องเทียมเตรียมต่อวัน อย่าเรียกขานเตียงฉันว่ามรณา จงเรียกว่าเตียงชีวิตลิขิตฝัน ให้แล่ร่างหนังเนื้อเถือจากกัน แล้วแบ่งปันบริจาคฝากเป็นทาน เพื่อช่วยเหลือชีวิตอื่นฟื้นชีวิต ไพบูลย์สิทธิ์ศักดิ์มนุษย์ทุกสถาน เพื่อเติมเต็มกระแสกรรมธรรมธาร ยามสังขารล่วงลับดับวัยวัน ให้ดวงตาแก่ชายบอดยอดลำเค็ญ ผู้ไม่เคยได้เห็นแสงสวรรค์ ไม่เคยซึ้งแสงพราวดาวพระจันทร์ ยามฉายหน้าสรวลสันต์ของทารก เขาอาจเห็นความจริงในแววตา ของชาวนายากเหลือเหงื่อต่ำตก น้ำตารินนานเนาว์ร้าวสะทก เห็นหัวอกทุกข์ทนบนแผ่นดิน อุทิศใจของฉันกำนัลคน ผู้หลงมนต์วัตถุตมชมทรัพย์สิน ไม่เคยฟังเสียงธรรมพร่ำยลยิน เสียงสุดสิ้นอนิจจังร่ำประดา ให้เลือดฉันแก่เด็กแหละวัยรุ่น ผู้วนหมุนรักโศกโลกย์ปัญหา ยามถูกดึงจากซากรถลากมา ต่อเวลาให้สำนึกตรึกตรองใจ ให้ตับฉันแด่คนทุกข์ทนหนัก กับเครื่องจักรกึกก้องคะนองไหว กลางเคมีคละคลุ้งพลุ่งควันไอ ของโรงงานระอุไฟไร้ค่าแรง เอากระดูกกล้ามเนื้อที่เหลือทุกมัด เส้นประสาทสัมผัสทุกแขนง ไปก่อร่างเพาะใหม่ให้สำแดง เพื่อก้าวแรกก้าวตะแคงเด็กพิการ โปรดสำรวจทุกห้องสมองมุม แหล่งชุมนุมขุมโลหิตนิดสังขาร แล้วสังเคราะห์เนื้อเยื่อเพื่ออภิบาล จนเวลาล่วงผ่านงอกงามพอ แล้วปลูกถ่ายให้ชายเป็นใบ้นั้น เผื่อสักวันเสียงร้องจะก้องหอ ให้น้ำตาไหลอิ่มปริ่มเปรมพอ ตะโกนก้องหัวร่อให้ได้ยิน เพื่อเด็กหญิงหูหนวกที่รวดร้าว จักยินข่าวคนไกลในถวิล ยามหน้าต่างกระทบหยดฝนริน สื่อสำเนียงจากดินปริ่มพรมใจ แล้วเผาสิ่งที่เหลือสละสลาย ถมรอยตายรอยทางอ้างว้างไหว นำเถ้าถ่านมอดเหลือจากเชื้อไฟ ไปโปรยไว้บนถนนหนทางเดิน เพื่อดอกไม้สันติภาพจักงอกงาม นกป่าข้ามพลัดถิ่นมาบินเหิร ชมศรัทธาป่าสุสานให้นานเพลิน ร่อนลงเดินเหยียบดินทุกถิ่นไป ถ้าจะฝังบางสิ่งหรือทิ้งซาก ฉันขอฝากอคติที่หลงใหล ที่เหลืออยู่ก่อนตายในกายใจ ขอขมามอบไว้แด่ทุกคน ความอ่อนแอของฉันวันก่อนเก่า ฝังพร้อมเงาอย่าให้เหลือเพื่อออกผล ให้บาปหนักของฉันนั้นหลอมตน เป็นดอกฝนสลายร่วงลงห้วงธาร ให้วิญญาณเป็นทาสบาทพระพุทธ บริสุทธิ์เพียรธรรมกรรมฐาน สถิตย์สูงปลายฟ้านภากาล กลางนิพพานบริสุทธ์พบพุทธา ถ้าบังเอิญใครใครจะจดจำ จุดเทียนธรรมปฏิบัติตัดตัญหา เป็นของขวัญวันตายหมายบูชา เพียรนำพาเพื่อนมนุษย์จนสุดทาง ฉันจะอยู่ด้วยแรงแห่งความดี ตราบราตรีห่มหล้าอุษาสาง ปณิธานจักคลี่ใยผลิใบบาง แม้นเรือนร่างสลายลับ....ไม่กลืบคืน ---------------------------- ในวันที่สายวสันต์กระหน่ำทุ่งนาป่าเมือง ข่าวคราวความทุกข์ยากของพี่น้องชายแดน และการสูญเสียเพื่อนมนุษย์จากเหตุอวิชชา นำความโศกเศร้าอบอวลมากับสายฝนพรำ ดอกไม้แห่งเสรีภาพไม่อาจเบ่งบาน ท่ามกลางความยึดติดและยึดมั่น... เสรีภาพใดจะยิ่งใหญ่ไปกว่าการปล่อยวาง ไม่ว่าจะเป็นร่างกาย อำนาจ ชื่อเสียงเกียรติยศ ทรัพย์สิน และที่สำคัญ คือ ***เงินตรา*** หยิบหนังสือ **Tuesdays with Morrie** มาอ่าน ความตอนหนึ่งกล่าวถึงการสละในวาระสุดท้าย เป็นการไม่ยึดมั่นไม่ยึดติด เป็นมหาทานยิ่งใหญ่ เมื่อม่านดำแห่งชีวิตกำลังรูดปิดลงรำไร มิปล่อยให้เป็นภาระแก่ผู้อยู่เบื้องหลัง ตัวเราเองเท่านั้นที่จะทำลายโซ่ตรวนอันไร้สาระ ทำลายกำแพงแห่งมานะทิฐิลงเสีย ทำลายตราจำแห่งการยึดติดยึดมั่น ในวันที่เรามิอาจใช้ประโยชน์ใดใดจากขันธ์ เพื่อการกลับสู่ความหมายนิรันดร์อันแท้จริง ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์ กับวันที่ตั้งใจอุทิศร่างกายในวันสุดท้ายของชีวิต
ลำน้ำน่าน 10 มิ.ย. 2552 00:15 น. - ID 126639 
1704
13
0
10 มิถุนายน 2552 02:16 น. - comment id 997407
มาอ่านงานงาม ในค่อนดึก ยามสรรพสัตว์ ล้วนหลัยไหลสู่นิทรา งานงามอันเป็นดังมหากาพย์ ร่ายจินต์สู่ธรรมทานอันยิ่งใหญ่ที่มนุษย์ ในยุคปัจจุบันจะสละได้แห่งกายและกิเลสตน ขออนุโทนา ในความเพียรพยายามอันแสนประเสริฐ และสุดงาม นะ ลำน้ำน่าน สายน้ำแห่งนิรันดร์
10 มิถุนายน 2552 07:09 น. - comment id 997415
ขอคารวะท่านอาจารย์ใหญ่
10 มิถุนายน 2552 09:33 น. - comment id 997467
สวัสดีครับ ไม่พบกันนาน
10 มิถุนายน 2552 10:06 น. - comment id 997491
10 มิถุนายน 2552 10:41 น. - comment id 997519
สวัสดีพี่นิว มาเยี่ยมค่ะ
10 มิถุนายน 2552 11:26 น. - comment id 997548
คงเป็นสิ่งที่หนีไม่พ้น แต่อย่างน้อยก็ได้ เสียสละเพื่อประโยชน์ต่อไปนะคะ งานงามค่ะ
10 มิถุนายน 2552 12:25 น. - comment id 997592
น่าเสียดายของสำคัญไม่ปัญแบ่ง อยากจะแย่งเอามาครองแทนของเก่า ไม่พอใจคิดจะเปลี่ยนอยู่นานเนาว์ ก็จนใจอยู่กับเราไปจนตาย อิอิ คนเรามักไม่พอใจกับสังขารของตัวเอง อิอิ
10 มิถุนายน 2552 14:09 น. - comment id 997647
สวัสดีค่ะ พี่ลำน้ำน่าน วางสิ้นแล้วรูปขันธ์อย่างมั่นเหมาะ กายเฉพาะแพทย์ฝึกเข้าศึกษา อนุเคราะห์ให้เรียนรู้กายกายา เป็นต้นกล้าหยั่งลึกรากลงดิน สละร่างอุทิศมหิดล ให้เป็นผลสืบเสาะเจาะธารสินธุ์ ประสิทธิ์ผลศาสตร์วิชานิจอาจินต์ ให้ยลสิ้นเถ่าในกายของคน จักขุมอบสภากาชาดใช้ เพื่อธารใสเนตรส่องจองเห็นผล ให้ประโยชน์มวลชนหวังพึ่งยล ฟากฟ้าโพ้นงามเด่นเช่นสีฟ้า หวังให้เลือดหยาดหยดพลพารา อนิจาซีดจางไม่ปรารถนา มิคิดท้อต่อธารโชคชะตา จึงหันมาปฏิบัติขัดกายนัย อนิจจลักษณะไม่เที่ยงแท้ ขันธ์ทั้งห้าป่วนแปรมิผ่องใส ชีวิตให้ประโยชน์โปรดเวไนย ผลคงได้ธารทองกราบสัมมา ดอกบัว ขอ อนุญาต พี่ลำน้ำน่านค่ะ ดอกบัวอ่านงานชิ้นนี้ชอบมาก จริงๆก็ชอบทุกชิ้นงาน ที่พี่ลำน้ำเขียนนั้นแหล่ะค่ะ ชีวิตนี้ดอกบัวก็ขอให้ได้มีประโยชน์ต่อเยาวชนที่ต้องการ จะเรียนรู้ วิธีการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ขอให้พี่ลำน้ำน่านมีแต่ความสุขทุกๆวันค่ะ
10 มิถุนายน 2552 16:41 น. - comment id 997773
สวัสดีครับ ชอบมากครับ ขอบคุณที่ท่านมาสร้างความประทับใจให้บ้านกลอน
10 มิถุนายน 2552 18:32 น. - comment id 997820
สวัสดีค่ะ พี่นิว...ลำน้ำน่าน บทกลอนงามทรงคุณค่าด้วยรู้สึก... มะกรูดกับเพื่อนชวนกันไปทำเรื่องบริจาคร่างกายเหมือนกันค่ะ แต่จนแล้ว จนรอดก็ยังไม่ได้ทำ....
10 มิถุนายน 2552 19:01 น. - comment id 997832
....ประทับใจ...ในทุกกาล ที่จารจด ....อรรถรส กูลเกื้อ ทุกเนื้อหา ....สละสิ้น เครื่องร้อยรัด และอัตตา ....ทั้งกายา มโนนำ ด้วยธรรมทาน......ฯ. ชื่นชม...ยกย่อง..และศรัทธา..ความตั้งใจของ..น้องนิว...ลำน้ำน่าน...ที่สละร่างกาย..เพื่อประโยชน์แก่ส่วนรวม....และสังคม.... พี่ราชิกา...ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ..คิดถึงนะคะ..
10 มิถุนายน 2552 20:18 น. - comment id 997870
กลอนเยี่ยมมากครับ นับว่าเป็นการเสียสละที่น่านับถือจริงๆ ครับ
10 มิถุนายน 2552 20:47 น. - comment id 997886
บางคนกลัวไม่สวยด้วยความเชื่อ ชาติหน้าเผื่อจะงามจึงตามแต่ง ตายไม่เว้นให้รูปเจริดแจรง เกิดไม่แหว่งใดทราม...งามนิรันดร์
10 มิถุนายน 2552 21:38 น. - comment id 997898
มารับความซาบซึ้งของยอดนักกวีชาย ทำให้ หวนนึกถึงท้องทุ่งนาเสียจริงๆนะ รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
11 มิถุนายน 2552 14:18 น. - comment id 998176
สวัสดีครับ ผลงานแห่งความดี มีความหมายเป็นนิรันดร์
11 มิถุนายน 2552 18:04 น. - comment id 998272
ขอเคารพว่าที่อาจารย์ใหญ่ผู้มีใจเอื้อเฟื้อต่อเพื่อมนุษย์ ด้วยใจคารวะ
19 มิถุนายน 2552 08:43 น. - comment id 1002011
เราจะถามตัวเองว่ามีอะไรเหลือบ้าง จะยังประโยชน์เพื่อมวลชนได้ หากเราให้แล้วซึ่งทุกสิ่งอย่าง...... เสียงความหมายนิรันดร์ ยังคงก้องอยู่ แม้ผู้ที่อยู่ในชนบทอันแสนไกล เคยสดับเพียงเสียงชนบทและพิณแคน เสียงความหมายนิรันดร์ อยู่กับชนบทมานานแสนนานแล้ว น่าเสียดาย น้อยคนนักที่จะรับรู้รับฟังว่าเสียงนั้นบอกอะไร..... งดงามครับ ทุกบทกวี พี่นิว..... พี่บรรลุธรรมถึงระดับไหนแล้วครับ
21 มิถุนายน 2552 22:10 น. - comment id 1003478
สวัสดีครับมิ่งมิตรทุกท่าน ต้องขออภัยด้วยครับที่ไม่ได้เข้ามาติดตามและต้อนรับทุกท่านเลย เข้ามาพบก็ให้ดีใจยิ่งนักครับ ทุกๆ ท่านที่เข้ามาให้กำลังใจตลอด ขอบคุณมากครับ
20 ตุลาคม 2555 08:48 น. - comment id 1249192
สวัสดีค่ะ ขอบคุณมาก สำหรับการแบ่งปันที่งดงาม ขออนุญาตนำไปเผยแพร่ให้งาน Paliatice Care นะคะ เต้ย/ขุนหาญ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
