อุทิศแด่นักเดินทางทุกนาม ขอให้ไฟฝันอย่าพลันมอดไหม้ แหงนมองฟ้าความเหงารุมเร้าหนัก เมฆทายทักถามมาว่าอยู่ไหน อยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวร้างกลางแห่งใด เพียงหนังสือกอดไว้ในอกเรา มองเมฆลอยเลื่อนไปไร้ทางทิศ ราวชีวิตรอฟื้นตื่นจากเหงา จิตรกรรมฟากฟ้ามาบรรเทา ท่ามร่มเงาแมกไม้สายวารี ปุยสีนวลร่วนลมพรมสวรรค์ ม่านเมฆกั้นเนรมิตทิศวิถี จากโพ้นฟากฝั่งฟ้ามหานที เดินทางไกลหลายลี้ทุกวี่วัน กลางไกลนั้นเห็นภาพฉากสีหม่น คือเมฆฝนหนักหน่วงช่วงวสันต์ ล้านหยาดหยดโปรยรับซับน้ำทัน โปรยละอองแบ่งปันชุ่มฉ่ำมี ไร้ล่องลอยเส้นทางฟ้าว่างเปล่า มีเพียงเงาทอดผ่านเมื่อวานนี้ อยู่สถิตรวงเรียวเขียวขจี เพียงพอที่หัวเราะเพาะชีวิต ฉันเห็นเมฆเป็นบ้านมานานแล้ว ซุ้มดอกแก้วขาวนวลหวนตามติด บางเวลางามเหงาเงาเพียงนิด ให้ใกล้ชิดไม่ไกลในทุกยาม อ้อมแขนเมฆโอบอุ้มนุ่มนวลนัก มอบความรักให้ก่อนไม่ย้อนถาม เมื่อลมพรูเคลื่อนไปใจเคลื่อนตาม เพียงชั่วยามสลายลับไม่กลับคืน ฉันเห็นเมฆเป็นเมืองเรืองโอฬาร เงาเก่าบ้านทอดนิดไม่ติดผืน เดิมข้ามฝั่งขอบรั้วทั่ววันคืน เพียงลมครืนยืนหลงอยู่ตรงนี้ ฉากแสดงสะท้อนก้อนเมฆน้อย หลับตาคล้อยบริสุทธิ์พุทธวิถี ของถนนสายเก่าเราเคยมี เมื่อนานปีเดินผ่านไม่นานนัก เถิดเมฆหม่นเป็นสะพานให้ผ่านพ้น จากป่าคนเมืองใหญ่ใจจมปลัก ไปทอดกายโหยอ่อนได้ผ่อนพัก ทอดวิญญาณสานรักกลางท้องนา เมฆฝนหลั่งมาแล้วแนวทิศนั่น เงาบ้านฉันเลือนไปใจค้นหา เห็นหยาดฝนโปรยปรายคล้ายน้ำตา หลั่งลงมาแทนท้นล้นบ้านแล้ว หวังวันหนึ่งชีวิตจะพลิกฟื้น ได้ลุกยืนเกาะรั้วทั่วทิวแถว แสงส่องฟ้าสว่างสุขทั่วทุกแนว กลับถึงแล้วรั้วบ้าน..ข้ามเมฆมา -------------------------------- ลมพายุในฤดูมรสุมกราดเกรี้ยว พัดพาหมู่เฆมมาโรยคลุมท้องทุ่งและป่าฝน ลมโอบอุ้มเมฆฝนหนักอึ้ง มาตกต้องลงในแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์ เป็นม่านเมฆสลับซับซ้อนอยู่ในม่านฟ้าไกลโพ้น แสนประหวัดถึงจิตกรรมม่านเมฆ ในยามได้เยือน *เขาสามร้อยยอด** ยามอาทิตย์อัสดงกลางบึงบัวและสายน้ำนิรันดร์ ยามนั้นที่ได้พบกับสัจธรรมอันเป็นอสังขตธรรม เป็นธรรมที่ไม่ปรุงแต่ง เป็นความงามสามัญ จิตรกรรมธรรมชาตินำแรงบันดาลใจกลับมาสู่ บึงบัวบานตราบจนอาทิตย์อัสดง แต่กระนั้นลมพายุและเมฆยังลอยเคว้งไปไม่สิ้น เปรียบเหมือนการเดินทางของชีวิตนิดน้อยนี้ ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงที่ใดและแหล่งใด ตราบใดที่ธรรมชาติยังคงเดินทางและไม่สิ้นสุด หวังไว้ว่า ..ตราบนั้น การจริญงอกงามทางจิตวิญญาณยังไม่สิ้นสุด ฉันใดก็ฉันนั้น.......... ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์ อุทยานแห่งชาติสามร้อยยอด ประจวบคีรีขันธ์
ลำน้ำน่าน 5 มิ.ย. 2552 14:49 น. - ID 126511 
3010
16
0
5 มิถุนายน 2552 15:27 น. - comment id 995348
สวัสดีครับ ดีใจนะครับที่กวีลำน้ำน่าน มาเยี่ยมบ้านกลอนบ่อยๆ
5 มิถุนายน 2552 15:33 น. - comment id 995352
สวัสดีครับอินสวน พอดียังไม่เปิดเทอมครับ พอมีเวลาได้เขียนกลอนบ้าง ยังคิดถึงเหล่ามิตรรักนักกลอนกันอยู่เสมอครับ เอาภาพมาฝากครับ ด้วย ถ่ายไว้ตอนไปเขาสามร้อยยอด
5 มิถุนายน 2552 15:34 น. - comment id 995354
5 มิถุนายน 2552 15:36 น. - comment id 995355
สวัดดีปูก้ามดาบ
5 มิถุนายน 2552 15:37 น. - comment id 995356
สวัสดีค่ะ...เอารูปเมฆสวยๆมาฝากนะคะ ดูดีๆเหมือนเมฆกำลังเดินทางจริงๆด้วยเนาะ
5 มิถุนายน 2552 15:41 น. - comment id 995361
5 มิถุนายน 2552 16:01 น. - comment id 995382
ม่านเมฆทะเลหมอก อีกที่หนึ่งที่ผมประทับใจมาก ในยามได้เดินป่าท่องเที่ยวไพร ณ ดอยม่อนจองครับ ภาพทะเลเมฆที่อยู่ตรงหน้านั้นนำแรงดันดาลใจกลับมาสู่ งดงามไม่อาจบรรยายได้ เลยครับ
5 มิถุนายน 2552 16:03 น. - comment id 995385
สวยจังเลยนะคะ บึงบัวก็สวย ชอบจังเลยค่ะ
5 มิถุนายน 2552 16:23 น. - comment id 995400
ขอบคุณครับคุณเพียงพลิ้ว รูปพวกนี้เก็บไว้ก็ไม่ได้มีใครชื่นชม เท่ากับความงดงามได้สูญเปล่าไปกับเวลาที่เก็บครับ ถ้าว่างๆ จะพยายามดโพสต์ให้ชมกันครับ ตลอดช่วงชีวิตที่ได้เดินทางท่องเที่ยวไปตามป่าเขาลำเนาไพร ภูสูงต่างๆ ภาพราวๆ 5000 ภาพได้ถูกบันทึกผ่านเลนส์ ส่วนหนึ่งเป็นความทรงจำที่ดี กลับมามองภาพเหล่านี้ก็คิดว่า คนเราไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรสักนิดเดียวหากเทียบกับธรรมชาติที่อยู่มายาวนานในภูมินี้ครับ ขอบคุณคุณโคลอน และปูก้ามดาบด้วยครับ ที่เข้ามาให้กำลังใจ
5 มิถุนายน 2552 16:31 น. - comment id 995404
เมฆขาวขาวลอยล่องกลางฟากฟ้า ปฏิมาธรรมชาติสะอาดแสน ลอยเคว้งคว้างทั้งเมฆาทั่วแดน ดลเมืองแมนสวรรค์รุ้งเรืองรอง สวัสดีค่ะ พี่ลำน้ำน่าน งานงดงามจริงๆค่ะ ดอกบัวนำรูปวิวแถวๆสามร้อยยอดมาให้ชมด้วยค่ะ ขอให้มีแต่ความสุขสมหวังค่ะ
5 มิถุนายน 2552 16:36 น. - comment id 995409
สวัสดีครับ น้องดอกบัว ขอบคุณครับที่นำภาพมาให้ดูกัน บึงบัวที่นี่บัวจะบานเป็นฤดูนะครับ ภาพที่ลงน้องดอกบัวถ่ายเองเหรือครับ งดงามมากครับ ว่างๆ ต้องขอเรียนถ่ายภาพด้วยแล้วกระมังครับ
5 มิถุนายน 2552 16:54 น. - comment id 995421
สวัสดีค่ะ พี่ลำน้ำน่าน ดอกบัวขอเข้ามาอีกรอบค่ะ รูปนี้ น้องเขยดอกบัว ซึ่ง ก็เป็น น้องชายอยู่ดีแหล่ะค่ะ เพราะเราเหมือนพี่น้องกันจริงๆ เค้าเป็นคนถ่าย เค้า เล่นกล้องมาตั้งแต่ เรียน ปี 1 จนตอนนี้เป็นเจ้าของบริษัทไปแล้ว เค้าชอบถ่ายรูปเป็นมากมาย เค้าพาน้องของดอกบัวไปเที่ยวไปต่างประเทศที จะได้รูปมาเยอะมาก รูป สามร้อยยอด ขับรถมาตามทาง เห็นวิวสวย ก็แวะถ่ายกันค่ะ สำหรับดอกบัว มีแต่กล้อง เด็กๆถ่ายง่ายๆเท่านั้นเองค่ะ อิ อิ แต่รูปที่พี่ลำน้ำถ่ายมาสวยนะค่ะ ปรับมุมอีกนิด ก็ งามมากแล้วค่ะ นี้ดอกบัวขอ อนุญาต โพสต์รูปเพิ่มให้ชมอีกนะค่ะรูปล่าง ดอกบัวถ่ายเองค่ะ ภาพไม่คมเหมือนน้องถ่ายหรอกค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ที่ให้ดอกบัวโพสต์รูปให้ชมเรือนธาราแห่งนี้ค่ะ
5 มิถุนายน 2552 17:07 น. - comment id 995424
5 มิถุนายน 2552 17:50 น. - comment id 995444
สวัสดีค่ะ ภาพสวยจัง.... มืออาชีพ...พี่นิวเป็นมืออาชีพเลย...
5 มิถุนายน 2552 18:24 น. - comment id 995483
บุรุษแห่งธาร .. :) ปลายปีที่ผ่านมา อัลมิตราเข้าสู่การเดินทางภาคเหนือ พักค้างตามภู คืนแรกบนภูชี้ฟ้า หนาวจนไม่อยากกระดิกตัวออกจากเต็นท์ เพื่อนหลายคนตื่นตั้งแต่ตี 4 แล้วก็กัดฟันหงึก ๆ ขึ้นไปบนยอดภู ส่วนของผา ส่วนอัลมิตราน่ะเหรอ รับอาสาเฝ้าเต็นท์ .. แหะ แหะ ก็มันหนาวหงิกขนาดนั้น คืนที่สอง แก้ตัวอีกหนที่ภูเสมอดาว หาข้ออ้างไม่ได้ ก็เลยต้องเดินตัวกลม ๆ ฝ่าลมหนาวไปยอดภู ที่จริงแล้ว อัลมิตราไม่ค่อยจะชอบฝืนสังขารเท่าไหร่ ทำไมต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เช้า ว๊า ... ทำไมต้องไปลำบากลำบนขนาดนั้น ว๊า ... เสียงของเจ้าตัวก่อตัวมันตีกลองประท้วงอยู่ในสมอง แต่พอได้ไปถึงยอดภูแล้ว จึงรู้ว่าคุ้ม เพราะนอกจากได้สัมผัสถึงลมหนาวและม่านหมอกแล้ว ในห้วงขณะหนึ่งของความคิด ก็ได้คิดไปต่าง ๆ นา ๆ ธรรมชาติได้ให้อะไรมากมายกว่าที่เห็นด้วยตา สัมผัสด้วยกาย อัลมิตรามองฝ่าหมอกไปยังเบื้องหน้า สิ่งที่เห็น .. คือปุยหมอก ก้อนเมฆขาวฟ่อง ลอยเต็มจนมองไม่เห็นพื้นพิภพ นึกอยากจะมีอภินิหาร กระโดดลงไปนอนนุ่ม ๆ เล่น ทว่า .. กลัวจะเป็นหล่นผลั่ก ตุ๊บ เผละ เสียมากกว่า อัลมิตรารับรู้ถึงความชื้นที่แทรกซึมเข้ามายังร่างกาย ถึงแม้ว่าจะสวมหมวก สวมถุงมือ ถุงหนาว เสื้อกันหนาวหลายทบชั้น ยื่นมืออกไปหยิบหมอกได้อย่างไร อย่างนั้นเชียวค่ะ แหะ ... เหมือนยืนอ่านคัมภีร์หน้าบ้านสมภารเล้ยยยยยยย ฮา ..
5 มิถุนายน 2552 18:28 น. - comment id 995488
ภาพสวยมาก ๆ เลยครับ ขอบคุณที่นำมาฝากทุกคนครับ
5 มิถุนายน 2552 19:40 น. - comment id 995519
กลอนงามและไหลรินเรื่อยเอื่อยเย็น ฝากใจในฝัน นึกนิทานม่านเมฆ แห่ง จิตนาการนานนิรันดร์ ครับ คุณลำน้ำน่าน ขอบคุณ กลอนงามๆและภาพแสนสวย ครับ
5 มิถุนายน 2552 19:51 น. - comment id 995528
บทกวีพลิ้วไหว ราวกับปุยเมฆเริงร่าย เงียบงามคราสัมผัสกับอรรถรส....ขอชื่นชมในผลงานของบุรุษแห่งสายน้ำอันเป็นนิรันดร์
6 มิถุนายน 2552 01:25 น. - comment id 995703
เคยไปแต่ถ้พระยานคร ก่อนเข้าถ้ำถูกลิงขี้รดไปครั้งแรกต้องลงเรืออ้อมเขาไป แต่ไปครั้งหลังเดินขึ้นซอกเขาได้ ที่อุทยานยังไม่ได้ไปเลย จากรูปสวยงามมาก
6 มิถุนายน 2552 11:27 น. - comment id 995807
แอบชื่นชมบทกวีลำน้ำน่านอยู่นาน แต่งกลอนได้เพราะสมคำล่ำลือจริง ๆ ค่ะ
6 มิถุนายน 2552 11:39 น. - comment id 995811
6 มิถุนายน 2552 11:54 น. - comment id 995816
...ไม่เคยผิดหวัง...ในทุกครั้งที่ได้เข้ามาอ่านผลงานของ..ลำน้ำน่าน...เพื่อนเก่าที่มีฝีมือ.... ...งานงาม...ด้วยลีลากลอน...ภาพสวยมาก..เหมือนได้เข้าไปเที่ยวเขาสามร้อยยอด.จริงๆเลยค่ะ....แวะมาส่งความคิดถึงนะคะ....
6 มิถุนายน 2552 12:57 น. - comment id 995848
ยังไม่เคยไปเยือนเลยค่ะ กลอนงดงาม ภาพสวยจริงๆค่ะ
8 มิถุนายน 2552 18:33 น. - comment id 996734
ได้อ่านบทกลอนทีไรไม่เคยผิดหวัง ขอบคุณสำหรับของฝากบทกลอนเพราะ ๆ ที่ช่วยชุบชีวิตคนเมือง ได้เห็นธรรมชาติ ที่งดงาม พร้อมสัจจะธรรมของธรรมชาติ
9 มิถุนายน 2552 06:53 น. - comment id 996993
สวัสดีคับ คุณลำน้ำน่าน ดีใจที่ได้อ่านกวีของคุณนะคับ ก่อนไปเรียนในตอนเช้า เพราะคับ ไพเราะ ขอให้ไฟฝันอย่าพลันมอดไหม้ ขอแรงใจหยัดกล้าจะคว้าฝัน ขอเงาเมฆบดบังแสงแห่งตะวัน .............................................
10 มิถุนายน 2552 01:09 น. - comment id 997398
ขอบคุณครับ ขอบคุณทุกๆ ท่านที่เข้ามาให้กำลังใจกันสม่ำเสมอ กับวันนี้ที่ได้เรียนรู้ว่า ยบทกวีน้อยนิดนี้มีค่าทางด้านจิตใจของทุกท่าน ชุบชูจิตใจ และค้นพบทางออกแห่งความคิดในบางมุมได้ แหละนี้คือพลังวิเศษในการรังสรรค์งานครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
