. วันเวลาผ่านไปแสนไวมาก นับจากวันที่หนีกรงขัง กี่คอนป่ากี่หน้าหนาวร้าวรวงรัง เพียงเพื่อตั้งใจหมายไม่คืนกรง ท่ามป่าดงพงไพรแสนใหญ่กว้าง ดูอ้างว้างเหว่ว้าจนข้าฯหลง ก็ด้วยผ่านการเติบใหญ่อยู่ในกรง สืบเผ่าพงษ์ตามนายขุนเลี้ยงจุนเจือ เมื่อปรารถนาเสรีเป็นที่หมาย ปลดตรวนกายและโซ่ใจไม่หลอเหลือ แม้นจะเห็นนกไพรตายเป็นเบือ ก็ไม่เหลือเยื่อใยกลับไปคืน แม้นอดอยากยากแค้นสุดแสนเข็ญ หากจะเป็นเช่นนกไพรใจต้องฝืน ท่ามราตรีที่เหน็บหนาวในราวคืน ลืมตาตื่นใจตั้งระวังภัย กลางสายลมถล่มฟ้าคะนองฝน ฝืนใจทนจนยืนได้ไม่ไปไหน เมื่อฝึกฝืนตื่นระวังดังนกไพร ฤามีใครที่ไหนเล่าจับเข้ากรง วันเวลาผ่านไปแสนไวมาก นับวันจากสู่วันที่ไม่มีหลง ด้วยรอยแผลที่เริ่มจางอย่างนกดง กับทรนงแห่งเสรีที่ได้มา . ........
คนกุลา 22 พ.ค. 2552 20:26 น. - ID 126128 
2197
8
0
22 พฤษภาคม 2552 21:12 น. - comment id 988738
สายลมใต้ปีกฝันวันนกไพรพเนจร เป็นสายลมใต้ปีกแห่งความหวัง เป็นพลังเจิดจ้าอาทิตย์ใส เป็นสายลมยกปีกเธอโผบินไป ฝ่าพายุใจพายุร้ายกรายกล้ำมา แม้นโผผินบินไกลสุดขอบฟ้า ในดาราคือตาฉันฝันห่วงหา เธออยู่ไหนใจหลอมใจนิรันดร์มา เกินครึ่งฟ้าศรัทธารักภักดิ์ดำรง. แม้นเหน็บหนาวร้าวรวดปีกโรยล้า คอยเช็ดเลือดและน้ำตานะยอดขวัญ มีอ้อมตักให้พักใจชั่วกัปป์กัลป์ สัญญามั่นพันผูกใจไม่แรมลา หลับตาลงคงเห็นฉันในฝันแน่ มิผันแปรปลอบดวงใจไยเหว่ว้า ในแดดสายในแมกไม้สายธารา ในเมฆาในม่านหมอกดอกไม้งาม ฉันซ่อนรักภักดีฝากต้นไม้ อาจซ่อนกายในสายฝนวสันต์หวาม อาจเคลียใคล้ใกล้ชิดทุกโมงยาม ทุกหวานหวามหวานหวังสั่งด้วยใจ ฉันอยู่ใกล้กลางใจใช่ไหมนะ หรือเธอจะเขี่ยออกบอกได้ไหม รักหรือชังฟังเหตุผลของหัวใจ ใครเล่าใครรู้ใจเธอยามเพ้อครวญ อาบอาทรอ่อนหวานผ่านผ้าห่ม อย่าตรอมตรมลมหนาวเคล้าพัดหวล รอเวลาคืนรังแนบเนื้อนวล ฝากลมครวญใต้ปีกว่าอย่าลาแรม ห่างแค่ไหนไกลกันเกินครึ่งฟ้า มองจันทราแล้วยิ้มหวานริมเรียวแก้ม ฝากสายลมพรมจูบเธอคืนเดือนแรม รอหอมแก้มรับขวัญวันกลับมา!.. ......................... ดวงใจ.. แทนน้ำใจแทนช่อดอกไม้งาม แทนความงามแห่งห่วงใย ในวันพรากจาก ขอมอบบทกวีนี้..แทนรัก ให้ทุกนาทีที่เธอโผผินบินไกล ไม่ว่ากำลังกางปีกพเนจร แรมไกลแรมไพร ณ..ที่ใดในหล้าโลก ขอรับรู้ว่า.. ฉันคือสายลมใต้ปีกเธอ.. ที่จะประคองฝัน ฟันฝ่าพายุร้ายพายุใจ มิให้กรายกล้ำทำร้ายเธอ. .ด้วยปีกแห่งรักนี้ ที่จะตามไปพยุง ซุกซบ ในอ้อมอกอ้อมใจเธอ ทุกหนแห่งทุกแหล่งหล้า ตราบชั่วฟ้าดิน.. และ.. จะเฝ้านับวัน..รอ..รอ..รอ วันกลับรังของเธอนะ นกไพรพเนจร! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem41310.html เจ้านกไพรในใจนวล เจ้านกไพรในใจนวลหวนถวิล ก่อนร้างสิ้นด้วยรักจักถามหา จำจากหนองนาบางจากห้างนา เพียงเพื่อว่าเข้าหากินในถิ่นกรุง เพื่อหาเงินมาสานต่อก่อรังรัก เพื่อหาหลักมาพยุงเรื่องยังยุ่ง หวังสร้างหลักปักฐานงานผดุง ก็ในกรุงมีช่องทางสร้างตัวตน เจ้านกไพรใจกล้าบากหน้าบ่าย ร่อนร่ายเร่ไปในทุกหน สร้างสรรค์ขายแรงแข่งผู้คน สับสนเดียวดายไร้คนเกย ปล่อยให้นวลเดียวดายอยู่ปลายขวาน อยู่เฝ้าบ้านเรือนรอดกอดเขนย และรอวันขวัญนกไพรได้มาเชย ลมรำเพยร่ำรอมาคลอเคียง สายัณย์เย็นย่ำค่ำนี้หนอ นวลจะรอนกไพรขันใสเสียง นวลปัดกวาดรวงรังฟูกตั่งเตียง และรอเพียง พ่อนกไพร.. คืนใจนวล . ขอบคุณ นะครับคุณ พุด ไพร ที่ชวนให้มา คนกุลา 06 พ.ค. 52 - 21:17 IP 58.8.85.64 .................... บทเพลง http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song452.html เพลงฟ้าต่ำแผ่นดินสูง ต่ำคือแดนเขตแผ่นดิน เขตเมฆินทร์เขตแดนฟ้า สูงส่งเหลือคณาพาให้คะนึง แดนดินแดนฟ้าตราไว้ประหนึ่ง แยกส่วนที่พึงตรึงรั้วกั้นฟ้าแบ่งดิน แต่ดวงใจคน ดิ้นรนไม่รู้แดนถิ่น ไม่อาจแบ่งฟ้าดิน มันโผผินบินผ่านหาญกล้า เรื่องดวงใจไม่มีแดน เขตเมืองแมนจะไปหา หัวใจมันกล้า แดนฟ้าต่ำดินสูงได้ไม่นึกกลัว แต่ดวงใจคน ดิ้นรนไม่รู้แดนถิ่น ไม่อาจแบ่งฟ้าดิน มันโผผินบินผ่านหาญกล้า เรื่องดวงใจไม่มีแดน เขตเมืองแมนจะไปหา หัวใจมันกล้า แดนฟ้าต่ำดินสูงได้ไม่นึกกลัว...
22 พฤษภาคม 2552 21:18 น. - comment id 988739
อ่านแล้วรู้สึกภาคภูมิใจในความเป้นนกไพร นะคะ วันนั้บินหลาดงกลับกรงฝัน มีตะวันแห่งเสรีชี้ทางสวย อุ่นไอรักรอบกายพรายรินรวย ริมฟ้าสวย บินหลาดง ทนงตน แวะมาอ่านกลอนเพราะๆค่ะ
23 พฤษภาคม 2552 07:25 น. - comment id 988800
มิใช่แต่นกนะสัตว์ป่าอื่นๆ หรือแม้แต่คนที่ถือเป็นสัตว์ ประเสริฐ หากโดนบำรุงเลี้ยงอย่างดี เขาก็อ่อนแอ ป้อแป้ พึ่งตนไม่ได้ ตกเป็นทาสเขา ถูกเกณฑ์ ถูกใช้ เหมือนๆ กันหมด ดูเหมือนโลกสงบ สวยงาม เป็นระเบียบ แต่ฝืนธรรมชาติ แม้จะสร้างระบบ ระบอบอย่างไรก็ล้มเหลว เพราะการจำกัดสิทธิเสรีภาพของมนุษย์ ทำไม่ได้อยู่แล้ว นอกจากเมตตาธรรม ค้ำจุนโลกาเท่านั้น โลกจึงจะอยู่รอด
23 พฤษภาคม 2552 10:16 น. - comment id 988831
ไม่มีอะไรอยากอยู่ในกรงที่ไร้อิสระภาพหรอกเน้อ ก็เป็นสิ่งมีชีวิตนี่ค่ะ.....
23 พฤษภาคม 2552 10:51 น. - comment id 988843
คุณ พุด ครับ ขอบคุณที่รู้สึกถึงชีวิตของเจ้านกไพร ว่าเป็นที่น่าสนใจและน่าห่วงใย ส่วนความเข้าใจนั้นไม่เป็นไร ครับ เวลา สาระคำจะค่อยๆบ่งบอกตัวตน ของเจ้านกไพร ให้คุณ พุด ค่อยๆรู้จักตัวตนระทั่ง แม้วิถีแห่งเจ้านกไพรที่ตัวนั้น ที่เที่ยวท่องอยู่ในป่าปูน ป่าคลื่นแห่งโลกเสมือนจริง และป่าผู้คนอันหลายหลากสัญญลักษณ์แห่งภาษาพูดและวัฒนธรรม ในบางภาพลักษณ์ เจ้านกไพร ตัวนั้นดูโอ่อ่าอลังการณ์ ด้วยมายาภาพที่ถูกสร้างและถูกเห็น ขณะที่ในอีกบางมายาภาพ เจ้านกไพรตัวนั้นกำลังอับจนด้วยการถูกไล่ต้อนรุมตี โดยชะตากรรม ที่จะต้องเกิดขึ้นจากวิถีที่ตนได้เลือก ก่อนที่จะผ่านพ้นไป ในบางมายาภาพเจ้านกตัวนั้นคือ นกผู้ทรงควาภูมิรู้และอิทธิพลทางความคิด ที่รู้สึกสิ้นเสียทุกอย่างแห่งชีวิตของมวลหมู่นก ทั้งชีวิตในกรงทองอันวิจิตรที่จากมา และชีวิตกลางป่าไพรที่ต้องดูแลตัวเอง กระทั่งต้องคอยรักษาบาดแผลและซับเลือดแห่งตนในยามบาดเจ็บ ในที่สุดเจ้านกไพรตัวนั้น ก็ได้มาถึงจุดของภาวะแยกแย้งเหล่านั้นกำลังอันตรธานไป ภาวะความเป็นหนึ่งเดียว กำลังเกิดขึ้น และปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าเจ้านกๆไพร วันที่ไร้แล้วซึ่งชีวิตแห่งนกในกรงทอง หรือนกไพร วันที่การดำรงอยู่ของมายาภาพอันสวยสล้างกับความเป็นจริงที่อับจนซอมซ่อ ที่แยกแย้งจากกัน กำลังจะสิ้นสุดลง วันที่ภาพโอ่อ่าอลังการณ์และภาพแห่งความเรียบง่าย ที่เคยเห็นและเป็นอยู่อย่างแยกแย้งกำลังกลืนกลายสลายรวมเป็นดังเนื้อเดียวอย่างนิรันดร์ วันซึ่งอารมณ์ฝันอันเลิศลอยและสวยงามกับความจริงที่ดูเคร่งครัด คับข้องจะไม่มีช่องว่างที่แตกต่างกันอึกต่อไป นิรันดร์กาล เป็นวันที่เจ้านกตัวนั้นได้รู้สึกถึงวิญญาณไพรในตัวตนที่รักอิสสระเสรีที่ต้องการอยู่ในห้วงแห่งดวงใจเสมอไม่ว่าในยามใด ยามแม้ตัวตนจะประดับประดาภัตราภรณ์อันตระการปานใด หรือกำลังเปลือยเปล่าอยู่ท่ามป่ารกพงเรื่อแห่งหนไหนก็ตาม เป็นวันที่เจ้านกตัวนั้นรู้สึกได้ถึงรวงรังที่เสรีตามที่ต้องการ ไม่ว่ารวงรังจักทอถักด้วยสุวรรณพฤกษาหรือหญ้าฟาง เป็นวันที่นกตัวนั้น ได้รู้สึกถึงเวิญาณไพรอันเสรีที่แท้จริงแห่งชีวิต เสรีที่ไม่มีอะไร หรือสิ่งใดมาเป็นข้อจำกัดตัวตนและวิญญาณแห่งเจ้านกได้อีกต่อไป ไม่มีขอบเขตุ วิถีใด จะกั้นขวางเจ้าตัวนั้นได้อีกอีกเลย แม้แต่เส้นแบ่งของความเป็น ความตาย ที่มันเคยขลาดกลัว ก็ตาม เป็นวันที่มันอาจต้องการเพียงบางนางนกที่เข้าใจ สิ่งที่มันกำลังประสบอยู่ เพื่อร่วมรับรู๋แห่งห้วงอารมณ์นั้น ร่วมกัน ก็คงจะเท่านั้น เองจริงๆ ด้วยผูกพัน
23 พฤษภาคม 2552 11:16 น. - comment id 988860
บินหลาดงส่งเสียงสำเนียงขับ ไพเราะจับห้วงใจฤทัยหวล แม้นทรนงคงอ้างว้างถึงนางนวล ร้องชมชวนสวนพฤกษาแห่งป่าไพร ขอบคุณ คุณทิพย์โนราห์ที่มาเยือน ครับ
23 พฤษภาคม 2552 11:20 น. - comment id 988862
เป็นสิ่งจริงแท้แน่นอน ครับ คุณกันนา แต่สิ่งบำรุงฟุ้งเฟ้อเหล่านั้นก็ยากที่จะทอดทิ้งจากลา ยิ่ง เป็นการจากลาสู่ฟ้ากว้างที่ดียวดายด้วยแล้ว ก็ยิ่งยากยิ่งทบทวี เลยครับ คุณกันนา ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนกันเสมอมา ครับ
23 พฤษภาคม 2552 11:25 น. - comment id 988867
ถูกแล้วครับ คุณ whitelily แต่มนุษย์หากไม่คิดมาก ก็ไม่เป็นไร แต่หากพิจารณาไปรอบๆ ร ตัวเราอาจพบว่ามีกรงหนา หลายรูปแบบและหลายๆกรงขังเราอยู่ เป็นมานับนานเนิ่น จนเราคุ้นเคยกัยการอยู่ในกรง ก็เป็นได้นะครับ อากาศแบบนี้ สถานการณ์โรคหวัดโลก ยังไม่มีทีท่าจะหยุดลง รักษาสุขภาพดีๆ นะครับ
23 พฤษภาคม 2552 11:37 น. - comment id 988880
มาตามอ่านค่ะ แต่วันนี้ซึมค่ะ เขียนอะไรไม่ค่อยออกค่ะ อ่านอย่างเดียวนะคะคุณพี่คนกุลา บทกลอนไพเราะค่ะ ง่วง งุน งุงิ หงุบหงับ หง่าววววว ...ไปนอนต่อนะคะ...
23 พฤษภาคม 2552 11:41 น. - comment id 988882
สวัสดีค่ะขอให้มุ่งมั่นและเข้มแข็งแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ ขอให้ฟันฝ่าไปให้ถึงจุดหมายและสิ่งที่ใฝ่ฝันได้อย่างสมบูรณ์ค่ะ
23 พฤษภาคม 2552 12:23 น. - comment id 988907
หวัดดี ครับ น้องภา มาง่วงๆแบบนี้ ไปนอนต่อนะดีแล้ว เดี๋ยวเดินงุบงุบ งับงับ แตะข้าว ของ หก กระจาย หมด......
23 พฤษภาคม 2552 12:26 น. - comment id 988909
ขอบคุณ ครับ คุณ somebody แต่คนเราถีงอย่างไรก็ต้องพ่ายแก่ อนิจจลักษร์แห่งกายสังขารไปไม่พ้น หรอก ครับ จริงไหม ครับ
23 พฤษภาคม 2552 13:38 น. - comment id 988936
ชอบดูนกบินมาหาอาหารที่บึงบัวค่ะ
23 พฤษภาคม 2552 14:34 น. - comment id 988957
ก็ชื่นชมผลงานอันลึกซึ้งของคุณเช่นเคยค่ะ แต่ละผลงานเปี่ยมด้วยคุณค่าจริงๆค่ะ
23 พฤษภาคม 2552 15:35 น. - comment id 988967
ชอบทุกบทครับ พิเศษที่บทจบกินใจดีจริง สวัสดีครับ เยี่ยมไปเลย
23 พฤษภาคม 2552 17:11 น. - comment id 988996
สวัสดี ครับคุณเพียงพลิ้ว ครับ ดูนกก็เพลิดเพลินดี นะครับ
23 พฤษภาคม 2552 17:13 น. - comment id 988998
ขอบคุณอีกครั้งด้วยความจริงใจ ครับคุณนรศิริ สำหรับกำลังใจ ครับ
23 พฤษภาคม 2552 17:18 น. - comment id 989003
ขอบคุณ ครับคุณแทนคุณแทนไท สำหรับกำลังใจ ครับ
24 พฤษภาคม 2552 12:09 น. - comment id 989317
วิถีนกวิหคไพรในแหล่งหล้า สุดจะพาฤดีบินสู่ถิ่นกว้าง บินไปสู่แหล่งรัก..มิเคยจาง หากแต่บางแหล่งนั้น...มันไม่มี..อิอิ ...แบบว่า..งง..ตัวเองครับ
24 พฤษภาคม 2552 17:46 น. - comment id 989416
แต่ผมว่าผมเข้าใจ ในกลอนคุณจอมปราชญ์ นะครับ แต่หากยังไม่เคยไป จะรู้ได้ไง ว่าไม่มี ผ่านมาหาไม่พบ จะสรุปจบได้ใย ว่าที่ใหม่ไม่มีอยู่ รักษาสุขภาพนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
