ตัวตนที่หล่นหาย

กวีปกรณ์

ฉันทำตัวตนตกหล่นหาย
มีเพียงร่างกายคลับคล้ายหุ่น
จิตวิญญาณที่เหลือคือเงินทุน
จับจ่ายวัตถุตุนมาเติมใจ
หลากเสื้อผ้าแฟชั่นพันห่อหุ้ม
เครื่องประดับกลัดดุมตามยุคสมัย
เพื่อบ่งบอกจากที่เห็น "ฉันเป็นใคร"
เพื่อบดบังภายในช่างใสกลวง
ฉันงุนงงสับสนสายสัมพันธ์
หว่างสังคมกับฉันครั้งผ่านล่วง
สิ่งโยงใยกันไว้เพียงภาพลวง
ความจริงใจควานล้วงอาจได้เจอ
สิ่งที่เห็นและเป็นอยู่คือแสดง
เพียงปรับแปลงตามแต่สังคมเสนอ
หรือจากสายตาผองเพื่อนเกลอ
ให้ฉันเผลอรับบทเล่นไม่เต็มใจ
วันนี้ฉันถามไถ่ในตัวฉัน
คือใครกันที่เป็นอยู่อย่างสงสัย
ยิ่งนับวันร่องรอยยิ่งจางไป
จนวันนี้ฉันคือใคร...ไม่อาจรู้				
comments powered by Disqus
  • อินสวน

    20 เมษายน 2552 07:51 น. - comment id 974651

    ถ้าเราเป็นตัวเราจริงๆคงไม่เครียดเนาะ
    นี่คงเป็นเพราะเราต้องเป็นอะไรมากมาย
    ในสายตาของมากคน
    แปลกใจว่าทำไมเขาชอบเรียกคนที่เป็นตัวตน
    ของตนเองว่าคนบ้าครับ
    ระเบียบกฎเกณฑ์ข้อบังคับหลายอย่างทำให้ผมสูญเสียความเป็นตัวตนที่แท้จริงใช่ไหม
    ว้า...สับสนวกวนตัวเองครับ36.gif
  • พิมญดา

    20 เมษายน 2552 12:01 น. - comment id 974704

    จะบวชไหมค่ะ
    
    อิอิ..สบายดีนะคะ
    
    กลอนดีมากเลยค่ะ
    
    ให้ข้อคิดได้ดีมากๆเพราะทุกวันก็เพรียถามตัวเองเหมือนกันค่ะ11.gif
  • อัลมิตรา

    20 เมษายน 2552 16:59 น. - comment id 974788

    เพราะเราเอง ก็ยังหาตัวตนไม่เจอ
  • somebody

    21 เมษายน 2552 10:15 น. - comment id 974956

    สวัสดีค่ะ11.gif
    เป็นแบบนี้นานและเรื่อยมาเลยค่ะ
    11.gif11.gif11.gif11.gif
  • :D

    21 เมษายน 2552 13:22 น. - comment id 975017

    ขออนุญาตค่ะ
    
    ฉันทำตัวตนตกหล่นหาย
    มีเพียงร่างกาย"คับคล้าย"หุ่น
    
    ต้องเป็น "คลับคล้าย" นะคะ
  • เมธาวินทร์

    6 พฤษภาคม 2552 14:04 น. - comment id 981127

    เคยถามกับตัวเองไหมว่า "ฉันเป็นใคร" หรือ "ใครที่ฉันเป็น" มันน่าจะพอทำให้เรารู้ได้ว่า แท้จริงแล้ว มี ฉัน ก็เมื่อมี เธอ และ เธอและฉัน ต่างก็ สวมบทบาทให้กันและกัน...
    ปล  .. ชอบอันนี้อ่ะ
    ความหมายดี

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน