นิทานดวงดาว
กระบี่ใบไม้
ภาคที่หนึ่ง
ครั้งหนึ่งถึงกาลนานมา ที่บนฟากฟ้า
มีดวงจันทราสองดวง
ใกล้ชิดผูกพันแหนหวง คืนวันผ่านล่วง
จันทร์หญิงจันทร์ชายคู่กัน
เพียงหวังแนบชิดนิจนิรันดร์ ตราบแสงตะวัน
สาดส่องโลกาพร่างพราย
...........................................................
ภาคที่สอง
เมื่อแสงอุ่นมาเยี่ยมกราย จันทร์หญิงงมงาย
ในแสงเจิดจ้าสุรีย์สี
มนต์รักซาบซึ้งตรึงฤดี จันทร์หญิงดวงนี้
เฝ้าตามถามหา...ตะวัน
ทอดทิ้งจันทร์ชายจาบัน ถามหาเพื่อนจันทร์
ที่รักคืนนี้อยู่ที่ไหน
สุดฟ้าสุดดินแสนไกล ตามหาหัวใจ
ถึงในห้วงรักจักรวาล
...........................................................
ภาคที่สาม
จันทร์ชายสุดแสนร้าวราน ดวงใจร้าวฉาน
ระเบิดตนเป็นผงธุลี
ในทุกฟากฟ้าราตรี สาดแสงแห่งตนที่มี
เป็นดวงดาราค้นหาพระจันทร์
...........................................................
ภาคอวสาน
สงสารจันทร์หญิงดวงนั้น รับรู้แสงตะวัน
มิได้สาดส่องเพียงตัวเธอ
สาดแสงสุรีย์เลิศเลอ อบอุ่นเสมอ
แบ่งปันไปทั่วจักรวาล
ในคืนสุดเหงาร้าวราน ณ ราตรีกาล
ใครกันที่รักเราจริง
ค่ำคืนที่ถูกทอดทิ้ง แสงดาวเพริศพริ้ง
ไม่เคยทิ้งจันทร์แม้วันเดียว