กวีย่อมวาดฟ้า เขาเขียว เสมอทิพย์พิมานเจียว ร่วมห้อง เพียงรอยลิขิตเดียว หมดจด ไหลหลั่งล้านภาพพร้อง ด้วยค่ำดาวเคียง หากใครจะรักรสกวี เพียงมีหนึ่งจิตต์พิสมัย อิ่มเอมเขียนถ้อยทุกวันไป จะค่อยได้ดื่มรสบทกวี แก้วกวีเขียนฟ้าทุกวี่วัน เพียงหนึ่งราตรีนั้นก็สุขี เข้มขาบเขาเขียวของกวี เห็นดีทั่วถ้วนล้วนได้ชม จะเขียนพิมานให้ปรากฏ ฤารสความรักก็มีถม ล้านคำล้านคิดล้วนคำคม นี่คือค่านิยมแห่งกวี
ด.ช. ปรัชญา 23 มี.ค. 2552 10:51 น. - ID 124428 
2175
1
0
23 มีนาคม 2552 12:16 น. - comment id 966361
รื่นรสรวยรินกลิ่นภาษา ชุบชื่นชื้นชีวานักคับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
