คนรุ่นก่อนเขาสอนลูกเขาสอนหลาน ให้เมตตาเพื่อนบ้านเอื้ออาศัย ได้ข้าวปลาอาหารประการใด จงใส่ใจแลกเปลี่ยนให้แก่กัน เรียกว่า ทำรั้วบ้านด้วยถ้วยข้าว ประหนึ่งคอกประหนึ่งเล้าสมานฉันท์ จึงรักใคร่ปรองดองและผูกพัน ไม่แยกสีแยกชั้นแยกตัวตน ถึงวันนี้ไม่มี รั้วถ้วยข้าว เศรษฐกิจที่รุมเร้าอาจส่งผล เพื่อการอยู่รอดต้องดิ้นรน ความยากจนเกิดผลต่อน้าใจ ถึงตรงนี้น่าจะมีความพอเพียง หลีกเลี่ยงความโลภละวิสัย มองกันในแง่ดีบ้างป็นไร ให้อภัยความผิดพลาดอย่าฟาดฟัน โลกร้อนคนอย่าร้อนไล่ตามโลก พิจารณาการบริโภคอย่างสร้างสรรค์ เห็นช้างขี้ ขี้ตามช้าง ตามไม่ทัน มัชฌิมา ก็แล้วกัน เถอะนะโยม ๚ะ๛
26 กุมภาพันธ์ 2552 12:01 น. - comment id 956239
ทำไมบทร้อยกรองไม่เป็นวรรคตอนตามที่เขียนไว้ในต้นฉบับ ดูแล้วไม่น่าอ่านเลย
26 กุมภาพันธ์ 2552 12:11 น. - comment id 956248
การจัดวางทำได้ยากเหมือนกันค่ะ เคยทำมาแล้วก็เจอปัญหาเดียวกันเลย แต่ถึงจะอ่านยากยังไง ความหมายที่สื่อออกมาก็ดีมาก ๆเลยนะคะ
26 กุมภาพันธ์ 2552 12:31 น. - comment id 956259
มองโลกในแง่ดี ใจเราก็ดีไปด้วยค่ะ ต้นฉบับ ใส่ในnotepad ป่าวคะ เวลาเฌอก็อปมาลง ไม่มีปัญหานี่นา
26 กุมภาพันธ์ 2552 12:39 น. - comment id 956262
สวัสดีครับ ได้แง่คิดในโลกปัจจุบัน และรากเหง้าอย่างเข้าใจ
26 กุมภาพันธ์ 2552 15:29 น. - comment id 956368
บ้านโน้นเสื้อแดง บ้านี้เสื้อขาว บ้านเราละสีอะไร..อ๋อสีน้ำตาแง้งงงงงง
26 กุมภาพันธ์ 2552 15:54 น. - comment id 956411
ขอซักตัวนะคะ ปล.บทกลอนให้แง่คิดดีมากเลยค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2552 00:01 น. - comment id 956633
ยินดีที่ได้อ่านบทกลอนที่มีคุณค่าค่ะ