เอื้อยลม ชมทิว ทุ่งพง เดินดง ชมเพลิน พฤกษา เด็กน้อย เดินต้อย ตามบิดา ตัดป่า จุดหมาย เรือนรัง ถึงจุด หยุดข้าม ลำธาร สะพาน ทอดยาว ข้ามฝั่ง แกว่งไกว โอนไหว ใกล้พัง แต่พอ ได้ยัง ข้ามไป ลูกเอ๋ย... จับมือ พ่อเถิด หากเกิด เภทภัย ใดร้าย พลาดพลั้ง พลัดตก ลงไป ขาดใจ น้ำตา พรั่งพรู ลูกสาว กลับบอก พ่อกลับ พ่อเอง ควรจับ มือหนู เพราะหาก พลาดผิด คิดดู ไม่รู้ หนูปล่อย คลายมือ แต่ถ้า พ่อเป็น ฝ่ายจับ หนูกลับ คิดหวน ควรหรือ ที่พ่อ จะยอม ปล่อยมือ เพราะหนู นั้นคือ ดวงใจ พ่อพา ลูกน้อย ข้ามฝั่ง คิดย้ำ คำพูด มิหาย เราหรือ จะยอม ปล่อยคลาย เพราะสาย ใยรัก ผูกพัน ไม่มี วันยอม จะปล่อย เจ้ากลอย ใจรัก ของฉัน ชีวิต ให้แทน ได้พลัน จะจับ มือมั่น จนตาย
KIRATI 18 ก.พ. 2552 09:25 น. - ID 123354 
1793
4
0
18 กุมภาพันธ์ 2552 11:00 น. - comment id 952493
ช่างคิดจริงๆๆครับ ชอบๆๆ
18 กุมภาพันธ์ 2552 14:45 น. - comment id 952570
หน้าส่วนตัว
อ๊ะเอ๋...................กลอนน่ารักมากค่า
18 กุมภาพันธ์ 2552 17:03 น. - comment id 952639
ลูกคือแก้วตาดวงใจของพ่อแม่เนอะ
18 กุมภาพันธ์ 2552 18:10 น. - comment id 952664
คิดถึงหลานสาวจังเลย..ครับ
18 กุมภาพันธ์ 2552 19:53 น. - comment id 952749
เขียนได้ดีมากคับ
18 กุมภาพันธ์ 2552 21:48 น. - comment id 952824
เขียนได้เยี่ยมเลยค่ะ ความผูกพันธ์ที่ซึ้งจริงๆค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2552 08:57 น. - comment id 952918
ต่างก็เป็นที่รักค่ะ เขียนได้ดีจริงๆ แล้วจะตามอ่านนะคะ ต้องรีบไปทำงานล่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2552 15:24 น. - comment id 953027
รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยค่ะ เขียนได้เห็นภาพมากๆเลย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
