...แสงระยิบพริบพราย ณ ปลายฟ้า กระจ่างจ้าเจิดจรัสประภัสสร เมฆินทร์มองคล้ายนางละคร ระบำจรร่อนละล่องผ่านผองดาว... ...เคียงชิดเยี่ยงมิตรสนิทนิ่ง วอนวิงอิงร่างอย่างหนุ่มสาว ปนแสงแย้งระยับกับเพ็ญพราว ส่องสกาวราวสีมณีนิล... ...แสงน้อยด้อยกว่ากล้าประชิด มิเคยเกรงเพ็ญพิศจ้าวฐานถิ่น ยอมแม้แหลกสลายมลายภินท์ กู้เกียรติกินกลางกาลผ่านเมฆา... ...ล่วงละเมิดเกิดระบอบกรอบกำหนด กำเนิดพจน์จรดจารผ่านภาษา เมื่อดวงดาวก้าวล่วงห้วงจันทรา อ่านอาญาค่าโทษทรชน... ...บัดนี้สืบไปในเบื้องหน้า ห้ามดาราเปล่งแสงเกินแห่งหน จงประพฤติตามธรรมเนียมในเขตตน อย่าล่วงล้นก่นอ้างอย่างจันทรา... ...... สิ่งที่ควรระลึกไว้เสมอ... ๑.ห้ามท้าพระจันทร์เปล่งแสง ๒.ห้ามแสดงความกล้าท้าผู้อื่น ๓.ห้ามเพลิดเพลินเดินป่าท้ากลางคืน ๔.ห้ามข่มขืนฝืนตัวเองให้เกรงกลัว...
6 กุมภาพันธ์ 2552 20:15 น. - comment id 946751
งดงามมากครับ ใช้ภาษาสละสลวยอ่อนหวาน ควรจัดในลำดับต้นของกวี ผู้ใช้ภาษาได้งดงามครับ *หมายเหตุ "เมฆินทร์" ที่ถูก ควรใช้ "เมฆิน" นะครับ เพราะเมื่อ เมฆ + อินทร์ (ผู้ยิ่งใหญ่) ความหมายจะเปลี่ยนไป ไม่ใช่เมฆธรรมดาครับ
6 กุมภาพันธ์ 2552 20:17 น. - comment id 946753
สวัสดีค่ะ ไม่เจอเสียตั้งนาน สบายดี? หวังว่ายังคงจำกันได้นะค่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2552 13:17 น. - comment id 947040
...... สิ่งที่ควรระลึกไว้เสมอ... ๑.ห้ามท้าพระจันทร์เปล่งแสง ๒.ห้ามแสดงความกล้าท้าผู้อื่น ๓.ห้ามเพลิดเพลินเดินป่าท้ากลางคืน ๔.ห้ามข่มขืนฝืนตัวเองให้เกรงกลัว... ขอบคุณสิ่งดีๆที่นำมาฝากค่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2552 15:49 น. - comment id 947101
สุดยอดครับ สวัสดีครับ เพื่อนเก่า..คิดถึงนะครับ