... ฉันเขียนบทกลอน ก็ตอนความรู้ ที่ฉันมีอยู่ คู่กับโลกนี้ ... หากฉันตายไป อยากให้กวี ณ เว็บแห่งนี้ แต่งกลอนมอบให้ ... ก็แค่ชื่นชม 'เรียกผมสมชาย' ขบถสุดท้าย ของสายกวี ... ได้ฝากผลงาน พออ่านได้นี้ ให้เหล่าน้องพี่ ใน Thai Poem ... กลอนที่รังสรรค์ อาจสั้นไม่เข้ม เนื้อหาไม่เต็ม ในบางบทกลอน ... ฉันจึงขอเขียน ก่อนเปลี่ยนพักผ่อน ไม่รู้หนาวร้อน เข้านอนหลับยาว ( 18 พ.ย. 2551, ต.ป่าชิง อ.จะนะ จ.สงขลา )
18 พฤศจิกายน 2551 16:29 น. - comment id 915080
เป็นกลอนที่มี " อัตตลักษณ์" จริงๆ
18 พฤศจิกายน 2551 17:39 น. - comment id 915114
บันทึกสุดท้าย กลับกลายเริ่มต้น ของใครหลายคน จวบจน...ปัจจุบัน ติดตามผลงานนะครับ..
18 พฤศจิกายน 2551 17:45 น. - comment id 915115
อ่านกลอนสมชาย แสนสบายสุขยิ่ง ถ้อยคำย้ำจริง น้องชายหญิง...เรียกสมชาย.. สวัสดีค่ะ..สมชาย..
18 พฤศจิกายน 2551 17:52 น. - comment id 915117
ถึงคุณสมชาย สหายแดนไกล ทำใจดีไว้ หนทางยาวนาน แม้เราสิ้นชื่อ คนลือขับขาน ความดีเบ่งบาน ตำนานความดี บ้านคุณทะเลสวย น่าอยู่ด้วยซี ฉันหนึ่งคนนี้ อยากมีเหมือนคุณ ขนำน้อยน้อย กุ้งหอยมากมี หล่อเลี้ยงชีวี มันเป็นวิถี ของคนชาวเล แต่ขาดคนเข เรือน้อยลอยลำ....หาไม่ได้สักกะที....ขอมั่ง นิดนึง แบบว่าอยากเขียนดู ขอบคุณที่แวะ ไปเยี่ยมค่ะ
18 พฤศจิกายน 2551 18:43 น. - comment id 915141
.....อ๋าว พี่สมชาย คนต้ายบ้านเดียวกันนิ บายดีม่ายพี่บาว แหะ..แหะ.. ฮ่าย .. อิเขบไปไหนนิ โย๋เขียนกลอนกันเล่นๆกอนต๊ะ อย่าเพิ่งรีบร้อนนิ
18 พฤศจิกายน 2551 23:50 น. - comment id 915295
... อ้าว..สมชายเขียนแปลกๆนิ จะไปไหน.....คนป่าชิง..ไงถึงใจน้อยไปได้นิ คุ้นเคยแถวนั้นระดับหนึ่งนะ... ต.น้ำขาว..ต.นาหว้า ต.ป่าชิง...ค.คลองเปี๊ยะ น่า.เห็นด้วยตามฉางน้อยนิ... อานกลอนแล้วพรือโฉ้.
19 พฤศจิกายน 2551 08:49 น. - comment id 915410
ยังโลดแล่นอีกนานครับ...ความคิดมันพาไปนะ...และชอบคำสอนของท่านพุทธทาส 'ตายก่อนตาย' จึงได้เขียนกลอนบมนี้ขึ้น...ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาครับ
19 พฤศจิกายน 2551 13:24 น. - comment id 915521
ตายก่อนตาย กำลังจะไปในเร็วๆนี้เหมือนกัน สงขลาน่ะ
19 พฤศจิกายน 2551 13:24 น. - comment id 915522
บทกวีมาจากจิตวิญญาน มันไม่สำคัญหรอกครับว่าจะสั้นยาวแค่ไหน ขอแค่เพียงมันกลั่นมาจากใจ แค่นี้ก็มีคุณค่า มากมายแล้วครับ
20 พฤศจิกายน 2551 20:21 น. - comment id 915995
lสวัสดีคุณสมชาย.... รับรองไม่ตายง่ายง่ายหรอก โลกนี้มีสิ่งยวนเย้าหยอก หลอกให้เราหลงใหล...อีกเยอะค่ะ แต่ชีวิตก็ไม่แน่ มันผันแปรได้ทุกขณะ อาจเป็นฉันที่ต้องลาละ.... ดูเหมือนจะไม่มีอะไรแน่นอน ...จะทำตามที่ร้องขอ ...ชื่อสมชายก็จะลือสนั่น ...สมเกียรติกวีกานท์ ...รับปากท่านจากใจ...... ....................................................... ...........โอ๊ย.ๆ.ๆ...แต่งได้แค่นี้แหละค่ะ ..........ขอบคุณคุณสมชายที่แวะไปทักทายกันบ่อยๆค่ะ....