เล่านิทานผ่านกวี ตอน พระเซ็นถวายพรวันเกิดฮ่องเต้

กิตติเวทย์

1. นิทานเซ็นเล่าไว้ให้ข้อคิด
จึงปองจิตลิขิตเป็นอักษร
เรียงเล่าไปให้เห็นเป็นคำกลอน
คติธรรมคำสอนไม่ทอนความ
2. มีฮ่องเต้องค์หนึ่งซึ่งยิ่งใหญ่
ไม่ว่าใครเกี่ยวข้องต้องเกรงขาม
เผลอพลั้งพลาดอาจต้องตายติดตาม
จึงระวังไม่ผลีผลามทุกยามไป
3. ณ วันหนึ่งเมื่อครบกาลประสูติ
ราชบุรุษจัดการงานสดใส
เฉลิมเกียรติทั่วเมืองเรืองวิไล
ให้ยิ่งใหญ่สวยงามอร่ามตา
4. งานมงคลชนเผ่าเข้าเฝ้าพร้อม
ต่างนอบน้อมให้ยั่งยืนหมื่นพรรษา
ขอทรงพระเจริญข้าฯวันทา
เทพทั่วฟ้าจงอวยชัยให้พระองค์
5. ฮ่องเต้ยิ้มปริ่มเปรมเกษมสันต์
จึงตรัสกับบริพารผ่านห้องโถง
ทรงขอบใจทุกหมู่เหล่าร่วมจรรโลง
จนสำเร็จพระประสงค์จำนงจินต์
6. ณ ครานั้นมีภิกษุลุมาถึง
เป็นผู้ซึ่งใฝ่ธรรมล้ำในศีล
เป็นพระเซ็นรู้รอบครอบชีวิน
มาถึงถิ่นราชวังหวังอวยพร
7. ครั้นฮ่องเต้ทราบข่าวจึงกล่าวรับ
เสด็จจากที่ประทับอันนุ่มอ่อน
ทรงไหว้พระตรัสถามด้วยอาทร
รับคำสอนพุทธธรรมฉ่ำหทัย
8. ฝ่ายพระเซ็นเห็นเวลาว่าเหมาะล้ำ
จึงลุกขึ้นกล่าวนำคำขานไข
เริ่มอวยพรสอนธรรมล้ำความนัย
เพื่อปลุกให้ฮ่องเต้คิดสิ่งปิดบัง
9. ขอปู่ย่าตายายจงตายก่อน
พ่อแม่จงม้วยมรณ์ในตอนหลัง
ต่อจากนั้นขอพระองค์มรณัง
แล้วถึงฝั่งลูกหลานคลานตายตาม
10. ช่างอุบาทว์ชาติชั่วไม่กลัวแท้
เจ้าพระแก่อวดเก่งไม่เกรงขาม
ข้าให้มาอวยพรใช่ประณาม
เฮ้ย!พวกยามจับมันประหารพลัน
11. พวกทหารจับพระไม่ละเลย
ขืนอยู่เฉยอาจพิโรจโทษประหาร
จับพระมัดคุกเข่าประจำการ
เพราะโทษฐานดูหมิ่นปิ่นเดชา
12. ฝ่ายพระเห็นเช่นนั้นจึงพลันกล่าว
ถามองค์เจ้านรินทร์ปิ่นเกศา
ถวายพระพรฮ่องเต้จอมราชา
อาตมาขอถามความต่อไป
13. ฤาพระองค์ประสงค์ให้ลูกหลาน
ตายก่อนกาลอันสมควรชวนสงสัย
แล้วพระองค์พ่อแม่จึงตายาย
จนสุดท้ายปู่ย่าจึงลาตาม
14. องค์ฮ่องเต้ครุ่นคิดจิตสับสน
เกิดเป็นคนก็ต้องตายให้เขาหาม
ไม่มีใครรอดพ้นตายทุกนาม
เข้าใจในหลักธรรมสัมพุทธา
15. เมื่อเข้าใจในหลักสัจจธรรม
จึงชุ่มฉ่ำหทัยได้ศึกษา
อันความตายนั้นหนอธรรมดา
ไม่ว่าเร็วหรือช้าก็ต้องตาย
16. อนิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง
สุดหลีกเลี่ยงเกิดดับสลับสาย
ในเบื้องต้นกำเนิดเกิดทุกราย
กลางแปรไปสุดท้ายสลายตน
17. อันทุกขังสังขารหนอก็เป็นทุกข์
จะหาสุขที่ยืนยั่งอย่าหวังผล
มันบีบคั้นขัดใจให้ดิ้นรน
ทุกข์ท่วมท้นเพราะตัณหาอุปาทาน
18. อนัตตาหมายว่าไร้ตัวตน
สืบเสาะค้นหาไม่ได้ในแก่นสาร
ทุกสิ่งล้วนเป็นปัจจัยหนุนเนื่องกัน
จึงสืบสานอยู่ได้ให้รู้ทัน
19. โอ้! อนาถใจแท้รีบแก้มัด
โทสะกัดหม่นไหม้ใจร้าวฉาน
องค์ฮ่องเต้คุกเข่าเข้าหมอบคลาน
วันทาท่านขอขมาข้าฯผิดไป
20. ขอถวายพระพรมหาบพิตร
ไม่มีผิดชั่วช้าอย่าหวั่นไหว
อาตมาจักกล่าวให้เข้าใจ
ขอพระองค์นิ่งพระทัยใฝ่ความดี
21. อันความตายชายนารีหนีไม่พ้น
เกิดเป็นคนก็ต้องตายกลายเป็นผี
จะรวยจนชั่วช้าหรือว่าดี
ไม่วันนี้ก็วันหน้าต้องลาตาย
22. อันปู่ย่าตายายต้องตายก่อน
จึงถึงตอนพ่อแม่แก่สลาย
จากนั้นจึงถึงคราวเรามลาย
จึงสุดท้ายลูกหลานเหลนถึงเกณฑ์ตาย
23. ตายเยี่ยงนี้ถือว่างามตามลำดับ
ไม่สลับประเด็นเย็นบ่ายสาย
เกิดเป็นคนต้องลับดับชีพวาย
แต่จะตายอย่างไรไม่ร้อนรน
24. อันยศลาภหาบไปไม่ได้แน่
เว้นไว้แต่ต้นทุนบุญกุศล
ทรัพย์สมบัติทิ้งให้อนุชน
แม้ร่างตนเขาก็เอาไปเผาไฟ
25. ตายวันนี้พรุ่งนี้ไม่มีบอก
บ้างช้ำชอกอุราพาเสียหาย
ฟื้นไม่ได้ตายแล้วก็ตายไป
บ้างหม่นไหม้เพราะชั่วที่ตัวทำ
26. ช่างงามแท้พระคุณเจ้ากล่าวจับใจ
นิมนต์เทศน์ต่อไปใจชุ่มฉ่ำ
ในวันพรุ่งนิมนต์ท่านเทศน์ธรรม
โยมจะนำบริพารมาร่วมฟัง
27. เจริญพรอาตมาขอลาจร
พรุ่งนี้ก่อนฉันเพลไม่เว้นหวัง
หากชีพคงต่อไปไม่มรณัง
จะมานั่งเทศน์ธรรมให้สำราญฯ