ฟ้าใกล้ค่ำทำไมใจหมองหม่น คิดสับสนจนขวัญคว้างหวั่นไหว มองตะวันผันเคลื่อนคล้อยลอยลับไป หนาวเหน็บในใจหนาวร้าวพิกล เหมือนมีลางรับรู้หดหู่นัก เหมือนโดนกักกำหนดบทบาทปล้น เหมือนถูกฆ่าพร่าสังหารผลาญตัวตน เหมือนเป็นคนไร้ชีวิตจิตวิญญาณ ยิ่งมองฟ้าเปลี่ยนสีคลี่คล้ำคาด ใจก็วาดหวาดผวาน่าสงสาร ขวัญตระหนกอกระทมใกล้ซมซาน เสียวสะท้านวูบไหวในอารมณ์ เพราะใจอ่อนอ่อนไหวใช่หรือเปล่า จึงซึมเศร้าเสียขวัญพรั่นขื่นขม ทั้งสุขทุกข์รุกเร้าเหงาชื่นชม เข้าห่อห่มห้องใจไม่เว้นวาย ตอบตนเองได้ไหมในวันนี้ เหตุใดที่ใจว้าวุ่นกรุ่นมิหน่าย ฟ้าเลือนแสงตะวันจางร้างเลื่อมพราย ฤๅสุดท้ายฟ้าตะวันคือฉันเอง.
2 พฤศจิกายน 2551 16:16 น. - comment id 909727
สวัสดี แม่นางฟ้า คู่ตะวัน
2 พฤศจิกายน 2551 16:47 น. - comment id 909733
อิอิ..แบบว่านางฟ้าเดินดินนะคะคุณวชรกานท์
2 พฤศจิกายน 2551 17:08 น. - comment id 909738
สงสัยอะไรถามได้ที่นี่ทุกคำถาม รับรองทุกคำตอบตอบให้ อย่างกระจ่างใจเลยละจ้ะ น้องนางฟ้า นะนะ
2 พฤศจิกายน 2551 22:21 น. - comment id 909935
.........ตั๊บแก.........