นี้!...ฤๅมนุษย์
ขุนศรี
โลกร้อนรุ่มสุมไหม้ให้หม่นหมอง
กิเลสครองครอบงำคุณธรรมหาย
ความละโมบโลบมากอยากเป็นนาย
สู่สิงกายมากมายหลายประเด็น
โลกเร่าร้อนเผาผลาญกาฬตัณหา
อวิชชาเชิดชูผู้เล็งเห็น
กลิ่นกิเลสเหตุเตือนเยือนเยี่ยมเย็น
เปรียบเปรยเป็นประทีปทองส่องแสงทอ
โลกสับสนคนวุ่นวายหลายแห่งหน
สาเหตุคนลืมบาปบุญคุณโทษหนอ
ความโลบมากอยากได้ไม่เพียงพอ
จิตจดจ่อเติมต่อก่อเกิดการณ์
อนิจจัง...หวังรวยป่วยทางจิต
คระครุ่นคิดทำผิดทางอย่างเหี้ยมหาญ
ลืมคุณธรรมล้ำเลิศเกิดเป็นมาร
เป็นคนพาลสันดานเถื่อนเงื่อนงำมี
อนัตตา...ลืมหลงตนชอบกลหนา
อันตัวข้ายิ่งใหญ่ในศักดิ์ศรี
สร้างอำนาจบาตรใหญ่เลื่อมใสดี
กล่าววาจีอ่อนหวานสะท้านใจ
อนิจจัง...ทุกขัง...หวังเป็นเลิศ
คนชูเชิดตัวตนคนเลื่อมใส
หวังประโยนช์คุณโทษหลงลืมไป
วาดหวังไว้เพื่อตัวตนคนเดียวพอ
นายทองม้วน สิงห์ทองห้าว โรงเรียนบุแกรงวิทยาคม
อำเภอจอมพระ จังหวัดสุรินทร์ ๓๒๑๘๐