ด้วยรังปูนบีบข้าให้ท้าทาย ฉาบผิวกายดำด้านให้กร้านโลก บทเพลงเศร้าเคล้าน้ำตาพาข้าโศก สายลมโยกโบกมือลาฟ้าสีคราม ปลุกวิญญาณอุดมการณ์อันหาญกล้า เผชิญหน้าฝ่าอารมณ์แห่งคมหนาม มีเผลอไผลดื่มด่ำหลงทำตาม เสพความงามเปลือกนอกลวงหลอกตา มาถกเถียงเบี่ยงบ่ายว่าใช่หรือ สิ่งนั้นคือความต้องการปรารถนา ไยจึงเกิดเกลื่อนกลาดอุจาดตา บนโลกาวัตถุบ้าค่านิยม ลืมรากเหง้าเผ่าพันธุ์บรรพกาล เหยียบสุสานซากศพเสพสม พสุธาน้ำตาตกอกระทม ซากสังคมถมกายมาตายรัง นอนล้างแผลรอยเก่าที่เราก่อ ทิ้งทุกข์ท้อเกาะรุมลงหลุมฝัง สวดส่งซากสังคมบ้าอันน่าชัง ปลูกสร้างรังอุดมการณ์ทะยานไกล สู่เสรีเถิดหนาประชาชน จงหลุดพ้นเห็นแจ้งแถลงไข ก้าวข้ามผ่านด่านตัณหาฟันฝ่าไป ด้วยผิวกายหยาบกร้านกาลเวลา นาคะพรรณ ๗ ตุลาคม ๒๕๕๑ photo by: อาคม นาคะ
7 ตุลาคม 2551 17:06 น. - comment id 903152
คงต้องพูดออกมาคำเดียวว่า" ปลง"ครับ แวะมาเยี่ยมครับ
7 ตุลาคม 2551 18:37 น. - comment id 903169
เปลือกเมื่อหลุดลอกแล้วคงเจอแก่นนะครับ
7 ตุลาคม 2551 20:08 น. - comment id 903202
สวัสดีค่ะพี่จะมีสักกี่คนหนอที่มองเห็นอย่างพวกเราหนูชอบบทกลอนพี่จังค่ะได้อารมณ์ความรู้สึกดี
7 ตุลาคม 2551 21:01 น. - comment id 903215
กับชีวิตผิดพลั้งกี่ครั้งแล้ว โอ้ดวงแก้วยอดพธูรู้ไหมหนา ผ่านผจญคนทุกข์รุกชีวา รอผู้กล้าทะลายเปลือกยะเยือกเย็น เป็น "เปลือก" ที่งดงามมากครับ
7 ตุลาคม 2551 21:12 น. - comment id 903218
^^
8 ตุลาคม 2551 15:31 น. - comment id 903341
เป็นกลอนที่มีความหมายดีมาก ๆ เลยครับ เก่งจัง...ผลงานยิ่งเขียนยิ่งดี
8 ตุลาคม 2551 15:44 น. - comment id 903344
แวะมาดูเลือกที่มีคุณค่า ดังเปลือกของกฤษณาเลยครับ
8 ตุลาคม 2551 19:06 น. - comment id 903364
มาขอบคุณเพื่อนๆ ครับ มีความสุขมากที่ได้เขียนและอ่านงานเขียน ของเพื่อนเช่นกัน ตอนนี้สังคมมีหลายเปลือก แต่ขอให้เเพื่อนทุกคนทีเปลือกที่ดีแข็งแรง และมีแก่นแท้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันครับ "รักประเทศไทย"
8 ตุลาคม 2551 21:34 น. - comment id 903386
แต่งมาให้อ่านอีกนะ
9 ตุลาคม 2551 22:55 น. - comment id 903632
ได้กำลังไจดีครับ..สะท้อนได้ดีเยี่ยม..